ด็อลซาแห่งอารากอน พระราชินีแห่งโปรตุเกส
ด็อลซาแห่งอารากอน (กาตาลา: Dolça d'Aragó; อารากอน: Dulcía d'Aragón; โปรตุเกส: Dulce de Aragão) หรือ ด็อลซาแห่งบาร์เซโลนา (กาตาลา: Dolça de Barcelona; อารากอน: Dulcía de Barcelona; โปรตุเกส: Dulce de Barcelona) เป็นพระมเหสีของพระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกส ทรงเป็นบุตรสาวคนโตของราโมน บารังเกที่ 4 เคานต์แห่งบาร์เซโลนากับภรรยา พระราชินีเปโตรนิยาแห่งอารากอน
| ด็อลซาแห่งอารากอน | |
|---|---|
 ด็อลซาแห่งอารากอน พระราชินีแห่งโปรตุเกส | |
| พระราชินีคู่สมรสแห่งโปรตุเกส | |
| ครองราชย์ | 6 ธันวาคม ค.ศ. 1185 – 1 กันยายน ค.ศ. 1198 |
| รัชกาลก่อนหน้า | มาฟัลดาแห่งซาวอย |
| รัชกาลถัดไป | อูร์รากาแห่งกัสติยา พระราชินีแห่งโปรตุเกส |
| ประสูติ | ค.ศ. 1160 บาร์เซโลนา |
| สิ้นพระชนม์ | ค.ศ. 1198 (37/38 พรรษา) |
| ฝังพระศพ | อารามซังตากรุช |
| พระสวามี | พระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกส |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์บาร์เซโลนา |
| พระบิดา | ราโมน บารังเกที่ 4 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา |
| พระมารดา | เปโตรนิยาแห่งอารากอน |
ด็อลซาแต่งงานกับเจ้าชายซังชูในปี ค.ศ. 1174 ซึ่งเป็นการฟื้นฟูสัมพันธไมตรีระหว่างโปรตุเกสกับอารากอน บ้านเกิดเมืองนอนของพระองค์ การแต่งงานเป็นการคลุมถุงชนโดยพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 2 แห่งอารากอน พระเชษฐาของพระองค์ เมื่อพระสวามีของพระองค์ขึ้นครองบัลลังก์ในปี ค.ศ. 1185 พระองค์กลายเป็นพระราชินีคู่สมรสแห่งโปรตุเกส
พระราชประวัติ แก้
ด็อลซาเป็นบุตรสาวของราโมน บารังเกที่ 4 เคานต์แห่งบาร์เซโลนาและเจ้าชายแห่งอารากอน กับพระราชินีเปโตรนิยาแห่งอารากอน การหมั้นหมายกับอิงฟังตึซังชู พระโอรสของพระเจ้าอาฟงซู เอ็งรีกึช ปฐมกษัตริย์โปรตุเกส เกิดขึ้นขณะพระองค์มีพระชนมายุราว 11 พรรษาและแต่งงานกันในเวลาต่อมาในปี ค.ศ. 1174[1][2] ชีวิตของพระองค์ก่อนหน้าที่จะเดินทางมาถึงราชอาณาจักรโปรตุเกสรวมถึงสินสอดในการแต่งงานมีข้อมูลอยู่ไม่มาก[3]
อินฟันตาด็อลซาไม่ต่างกับผู้หญิงในยุคกลางคนอื่น ๆ ที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการสานสัมพันธไมตรี เพื่อ "เสริมความแข็งแกร่งให้โปรตุเกสและขยายฐานอำนาจของกัสติยา-เลออน" และถูกคาดหวังให้ทำหน้าที่เป็นพระมเหสีและพระมารดาของพระโอรสธิดาจำนวนมากมาย[1][3][3] ขณะเดียวกันก็เป็นตัวแทนชดเชยการหมั้นหมายที่ล้มเหลวระหว่างเจ้าหญิงมาฟัลดา พระเชษฐภคินีของพระสวามี กับพระเชษฐาของพระองค์ซึ่งในอนาคตจะขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 2 แห่งอารากอน[1]
ด็อลซาสิ้นพระชนม์ไม่นานหลังให้กำเนิดพระธิดาสองคนสุดท้าย บรังกากับบึเร็งการียา ซึ่งเป็นฝาแฝด ทรงสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1198 อาจด้วยโรคระบาดหรือไม่ก็ความอ่อนแอที่เกิดจากการให้กำเนิดพระโอรสธิดาอย่างต่อเนื่อง ร่างของพระองคถูกฝังในอารามซังตากรุชในนครกูอิงบรา
พระโอรสธิดา แก้
จากการแต่งงานกับพระเจ้าซังชู พระองค์ให้กำเนิดพระโอรสธิดา 11 พระองค์ ซึ่ง 9 พระองค์มีชีวิตรอดจนถึงวัยผู้ใหญ่
- ตึเรซา (ค.ศ. 1175/1176 – 18 มิถุนายน ค.ศ. 1250)[1][3] พระมเหสีของพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 9 แห่งเลออน พระองค์ได้รับการประกาศเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1705
- ซังชา (ค.ศ. 1180–1229)[4] ผู้ก่อตั้งอารามเซลัชใกล้กับกูอิงบรา ทรงพำนักอยู่ที่นั่นจนกระทั่งสิ้นพระชนม์ ตึเรซา พระเชษฐภคินีของพระองค์มีคำสั่งให้ฝังร่างของพระองค์ที่อารามลูร์เวา[5] พระองค์ได้รับการประกาศเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1705 ในปีเดียวกับพระเชษฐภคินี โดยสมเด็จพระสันตะปาปาเคลเมนต์ที่ 11[5]
- กงช์ตังซา (ค.ศ. 1182) น่าจะสิ้นพระชนม์ก่อนปี ค.ศ. 1186 เนื่องจากชื่อของพระองค์ไม่มีปรากฏในเอกสารของพระเจ้าซังชูที่ 1 ที่เริ่มออกในปีนั้น[3]
- พระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (23 เมษายน ค.ศ. 1186[6]–1223) สืบทอดตำแหน่งต่อจากพระบิดาเป็นกษัตริย์ลำดับที่สามแห่งโปรตุเกส
- เปดรู (ค.ศ. 1187[6]–1258) สามีของเอารัมบิอัช เคาน์เตสแห่งอูร์เฌ็ลย์
- ฟือร์นังดู (ค.ศ. 1188[6]–1233) เคานต์แห่งฟลานเดอส์และสามีของเคาน์เตสฌานแห่งคอนสแตนติโนเปิล
- เอ็งรีกึ สิ้นพระชนม์ในวัยเด็ก[6]
- ไรมุงดู สิ้นพระชนม์ในวัยเด็ก[6]
- มาฟัลดา (ค.ศ. 1195/1196[6]–1256) พระมเหสีของพระเจ้าเอนริเกที่ 1 แห่งกัสติยา พระองค์ได้รับการประกาศเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1793
- บรังกา (ค.ศ. 1198) อาจเป็นพี่น้องฝาแฝดของบึเร็งการียา[6] พระองค์ถูกส่งตัวเข้าอารามลูร์เวาที่พระเชษฐภคินีอีกสองคนอยู่ตอนพระชนมายุอยู่ในช่วง 8–10 พรรษา ทรงเป็นแม่ชีในคอนแวนต์กัวดาลาฆาราและสิ้นพระชนม์ราวปี ค.ศ. 1240 ร่างของพระองค์ถูกฝังอยู่ในอารามเดียวกับพระมารดา[7]
- บึเร็งการียา (ค.ศ. 1198)[6] อภิเษกสมรสในปี ค.ศ. 1214 กับพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์กและมีพระโอรสธิดา 4 คน คือ เอริก, โซฟี, เอเบิล และคริสโตเฟอร์ ซึ่งพระโอรสทุกคนล้วนเป็นกษัตริย์ บึเร็งการียาสิ้นพระชนม์ในช่วงพระชนมายุยี่สิบพรรษาใน ค.ศ. 1221[8]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Mattoso , José (2014). D. Afonso Henriques (in Portuguese) (2nd edition). Lisbon: Topics and Debates. ISBN 978-972-759-911-0, pp. 290 and 334.
- ↑ Rodrigues Oliveira , Ana (2010). Rainhas medieval of Portugal. Dezassete mulheres, duas dynasties, four sections of História (in Portuguese) . Lisbon: A sphere two livros. ISBN 978-989-626-261-7, p. 83
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Rodrigues Oliveira , Ana (2010). Rainhas medieval of Portugal. Dezassete mulheres, duas dynasties, four sections of História (in Portuguese) . Lisbon: A sphere two livros. ISBN 978-989-626-261-7, p. 84
- ↑ Rodrigues Oliveira , Ana (2010). Rainhas medieval of Portugal. Dezassete mulheres, duas dynasties, four sections of História (in Portuguese) . Lisbon: A sphere two livros. ISBN 978-989-626-261-7, pp. 84 and 89.
- ↑ 5.0 5.1 Rodrigues Oliveira , Ana (2010). Rainhas medieval of Portugal. Dezassete mulheres, duas dynasties, four sections of História (in Portuguese) . Lisbon: A sphere two livros. ISBN 978-989-626-261-7, p. 89
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 6.5 6.6 6.7 Rodrigues Oliveira , Ana (2010). Rainhas medieval of Portugal. Dezassete mulheres, duas dynasties, four sections of História (in Portuguese) . Lisbon: A sphere two livros. ISBN 978-989-626-261-7, p. 85
- ↑ Rodrigues Oliveira , Ana (2010). Rainhas medieval of Portugal. Dezassete mulheres, duas dynasties, four sections of História (in Portuguese) . Lisbon: A sphere two livros. ISBN 978-989-626-261-7, pp. 85 and 92.
- ↑ Rodrigues Oliveira , Ana (2010). Rainhas medieval of Portugal. Dezassete mulheres, duas dynasties, four sections of História (in Portuguese) . Lisbon: A sphere two livros. ISBN 978-989-626-261-7, pp. 85 and 93.