หวอ เงวียน ซ้าป
หวอ เงวียน ซ้าป หรือที่คนไทยรู้จักในชื่อ โว เหงียน เกี๊ยบ (เวียดนาม: Võ Nguyên Giáp, จื๋อฮ้าน: 武元甲; 25 สิงหาคม ค.ศ. 1911 – 4 ตุลาคม ค.ศ. 2013) เป็นพลเอกพิเศษ นักปฏิวัติคอมมิวนิสต์ และนักการเมืองชาวเวียดนาม เขาได้รับการยกย่องจากการวางกลยุทธ์ทางการทหาร[1][2] ซึ่งนำพากองกำลังคอมมิวนิสต์เวียดนามชนะในสงครามต่อต้านญี่ปุ่น ฝรั่งเศส เวียดนามใต้ สหรัฐอเมริกา และจีน ซ้าปดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารของเหวียตมิญและกองทัพประชาชนตั้งแต่ ค.ศ. 1941 ถึง ค.ศ. 1972 เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม (เวียดนามเหนือ) และสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามในระหว่าง ค.ศ. 1946–1947 และครั้งที่สองตั้งแต่ ค.ศ. 1948 ถึง ค.ศ. 1980 และดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีเวียดนามตั้งแต่ ค.ศ. 1955 ถึง ค.ศ. 1991 นอกจากนี้ ซ้าปยังเป็นสมาชิกโปลิตบูโรแห่งพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามด้วย
หวอ เงวียน ซ้าป | |
---|---|
![]() นายพลหวอ เงวียน ซ้าป เมื่อ ค.ศ. 1957 | |
เลขาธิการคณะกรรมการการทหารส่วนกลาง พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม | |
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1946 – ค.ศ. 1978 | |
ถัดไป | เล สวน (ในตำแหน่งเลขาธิการใหญ่) |
ผู้บัญชาการทหารกองทัพประชาชนเวียดนาม | |
ดำรงตำแหน่ง 2 มีนาคม ค.ศ. 1946 – 30 เมษายน ค.ศ. 1975 | |
ก่อนหน้า | สถาปนาตำแหน่ง |
ถัดไป | โฮจิมินห์, โตน ดึ๊ก ทั้ง (ในตำแหน่งประธานาธิบดีเวียดนาม) |
รองนายกรัฐมนตรีเวียดนาม (รองประธานสภารัฐมนตรีเวียดนาม) | |
ดำรงตำแหน่ง 20 กันยายน ค.ศ. 1955 – สิงหาคม ค.ศ. 1991 | |
ประธานาธิบดี | |
นายกรัฐมนตรี | |
ถัดไป | ฟาน วัน ขาย |
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม | |
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1948 – ค.ศ. 1980 | |
นายกรัฐมนตรี |
|
ก่อนหน้า | ต่ะ กวาง บื๋ว |
ถัดไป | วัน เตี๊ยน สุง |
ดำรงตำแหน่ง 11 พฤษภาคม ค.ศ. 1946 – 8 พฤษภาคม ค.ศ. 1947 | |
นายกรัฐมนตรี | โฮจิมินห์ |
ก่อนหน้า | ฟาน อัญ |
ถัดไป | ต่ะ กวาง บื๋ว |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 25 สิงหาคม ค.ศ. 1911 เหล่ะถวี จังหวัดกว๋างบิ่ญ รัฐในอารักขาอันนัม อินโดจีนของฝรั่งเศส |
เสียชีวิต | 4 ตุลาคม ค.ศ. 2013 ฮานอย ประเทศเวียดนาม | (102 ปี)
พรรคการเมือง | คอมมิวนิสต์ (ค.ศ. 1931–1992) |
คู่สมรส |
|
บุตร | 5 คน |
ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยอินโดจีน |
ลายมือชื่อ | ![]() |
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
รับใช้ | ![]() (ค.ศ. 1944–1945) ![]() ![]() (ค.ศ. 1976–1992) |
สังกัด | ![]() |
ประจำการ | ค.ศ. 1944–1992 |
ยศ | ![]() |
ผ่านศึก | |
จื๋อโกว๊กหงือ | Võ Nguyên Giáp |
ซ้าปเกิดที่จังหวัดกว๋างบิ่ญในครอบครัวชาวนาผู้มั่งคั่ง[3] เขามีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมืองต่อต้านอาณานิคมตั้งแต่วัยเยาว์ และเมื่อ ค.ศ. 1931 ก็เข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามที่นำโดยโฮจิมินห์1931 ซ้าปเริ่มมีชื่อเสียงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองจากการเป็นผู้นำทางทหารของเหวียตมิญในการต่อต้านการยึดครองของญี่ปุ่น[4] และนำกองกำลังต่อต้านฝรั่งเศสในสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง ซึ่งได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาดในยุทธการที่เดียนเบียนฟู เมื่อ ค.ศ. 1954[5] ในสงครามเวียดนาม ซ้าปเป็นผู้บัญชาการทหารกองทัพประชาชนในการต่อต้านเวียดนามใต้และสหรัฐอเมริกา โดยดำรงตำแหน่งนี้ในช่วงการรุกตรุษญวน เมื่อ ค.ศ. 1968 และการรุกอีสเตอร์ เมื่อ ค.ศ. 1972[6] หลังจากนั้น วัน เตี๊ยน สุง ก็เข้ารับตำแหน่งผู้บัญชาการต่อจากเขา แต่ซ้าปยังคงเป็นรัฐมนตรีกลาโหมตลอดช่วงเวลาที่สหรัฐถอนกำลังพลและได้รับชัยชนะครั้งสุดท้ายต่อเวียดนามใต้ใน ค.ศ. 1975[7] สมรภูมิครั้งสุดท้ายที่อยู่ในการดูแลของเขา คือ การบุกครองกัมพูชาใน ค.ศ. 1978[8] และสงครามจีน-เวียดนามใน ค.ศ. 1979[9] เขาลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีกลาโหมใน ค.ศ. 1980 และถอนตัวจากโปลิตบูโรใน ค.ศ. 1982 ซ้าปยังคงเป็นสมาชิกคณะกรรมการส่วนกลาง และเป็นรองนายกรัฐมนตรีจนถึง ค.ศ. 1991 และถึงแก่อสัญกรรมเมื่อ ค.ศ. 2013 สิริอายุ 102 ปี
ซ้าปได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้นำทางทหารที่มีความชำนาญการ โดยในช่วงสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง เขา เขาเปลี่ยนกลุ่มกบฏที่กระจัดกระจายให้กลายเป็นกองทัพทหารราบที่มีความรู้ด้านวิทยาการรหัสลับ[10] ปืนใหญ่ และโลจิสติกส์ระดับสูง[11] ซึ่งสามารถท้าทายกองทัพรบนอกประเทศภาคพื้นตะวันออกไกลฝรั่งเศสและกองทัพแห่งชาติเวียดนามที่มีขนาดใหญ่และทันสมัยได้[12] ซ้าปผู้ซึ่งเรียนกฎหมายและทำงานเป็นครูสอนวิชาประวัติศาสตร์ตลอดทศวรรษ 1930 ไม่เคยเข้าร่วมหลักสูตรใด ๆ ในสถาบันการทหาร และไม่เคยฝึกทหารโดยตรงเลยก่อนเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง[13] เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโลจิสติกส์อย่างมาก[12] โดยเป็นผู้ออกแบบหลักของเส้นทางโฮจิมินห์ ซึ่งเป็นเครือข่ายการขนส่งระหว่างเวียดนามเหนือและใต้ ซึ่งเส้นทางนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในความสำเร็จทางวิศวกรรมทางทหารที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศตวรรษที่ 20[14]
ซ้าปมักได้รับการกล่าวถึงว่าเป็นผู้นำพาเวียดนามเหนือได้รับชัยชนะทางทหารเหนือสหรัฐอเมริกาและเวียดนามใต้[1] อย่างไรก็ดี งานวิจัยปัจจุบันชี้ว่าผู้นำคนอื่น ๆ อย่างวัน เตี๊ยน สุง และ หว่าง วัน ท้าย ซึ่งเคยเป็นผู้ใต้บัญชาและกลายมาเป็นคู่แข่งภายหลัง อาจมีบทบาททางการทหารโดยตรงมากกว่า[15] ถึงแม้เช่นนั้น เขาก็มีบทบาทสำคัญในการพัฒนากองทัพประชาชนเวียดนามให้กลายเป็นหนึ่งในกองกำลังที่มีอาวุธและยานยนต์ที่ใหญ่และน่าเกรงขามที่สุด ซึ่งสามารถพิชิตกองทัพบกสาธารณรัฐเวียดนาม (ARVN) ในสงครามแบบประจัญบานได้[12]
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 Stowe, Judy (4 October 2013). "General Vo Nguyen Giap: Soldier who led Vietnamese forces against France and the US". The Independent. สืบค้นเมื่อ 4 October 2013.
- ↑ Currey, Cecil B. (2022-03-04). Victory at Any Cost: The Genius of Viet Nam's Gen. Vo Nguyen Giap (ภาษาอังกฤษ). U of Nebraska Press. p. 37. ISBN 978-1-64012-082-2.
- ↑ History, Alpha (2015-11-11). "Vo Nguyen Giap". Vietnam War (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-03-15.
- ↑ "Vietnam During World War 2". Pacific Atrocities Education (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-03-15.
- ↑ "What The French Lost At Dien Bien Phu". HistoryNet (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2018-02-12. สืบค้นเมื่อ 2023-03-13.
- ↑ "1972 – Operation Linebacker I". Air Force Historical Support Division (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 March 2023. สืบค้นเมื่อ 2023-03-13.
- ↑ "The Ho Chi Minh Campaign: The 1975 North Vietnamese Spring Offensive". Buk's Historical Ad Hockery (ภาษาอังกฤษ). 2020-03-11. สืบค้นเมื่อ 2023-03-14.
- ↑ "1978-1979 – Vietnamese Invasion of Cambodia". www.globalsecurity.org. สืบค้นเมื่อ 2023-03-14.
- ↑ "Sino-Vietnamese War, 1979". HistoryNet (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2017-04-11. สืบค้นเมื่อ 2023-03-14.
- ↑ Long, Lonnie M.; Blackburn, Gary B. (2013). Unlikely Warriors. iUniverse. pp. 21–23. ISBN 9781475990577.
- ↑ Karnow, Stanley (24 June 1990). "Giap Remembers". New York Times Magazine. สืบค้นเมื่อ 17 June 2018.
- ↑ 12.0 12.1 12.2 Warren, James A. (2013). Giap: The General Who Defeated America in Vietnam. St. Martin's Press. ISBN 9781137098917.
- ↑ Tom Pendergast, The Vietnam War, Omnigraphics, 2007, p. 166–169.
- ↑ Morris, Virginia (25 August 2006). "We were waiting for them". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 17 June 2018.
- ↑ "The Return to War: North Vietnamese Decision-Making, 1973–1975". Wilson Center. 9 November 2017. สืบค้นเมื่อ 17 June 2018.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- บทสัมภาษณ์จาก CNN เก็บถาวร 2000-09-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ประวัติของหวอ เงวียน ซ้าป เก็บถาวร 2010-05-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ข้อมูลเกี่ยวกับเวียตมินห์
- General Vo Nguyen Giap - Asian Hero เก็บถาวร 2006-11-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- บทสัมภาษณ์จาก PBS
- Bibliography: Writings of Vo Nguyen Giap, and Books about Him
- Vo Nguyen Giap on Britannica
- General History เก็บถาวร 2006-08-22 ที่ archive.today
- Vietnam's General Vo Nguyen Giap dies