วิกิพีเดีย

สี จิ้นผิง

เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน

สี จิ้นผิง (จีนตัวย่อ: 习近平; จีนตัวเต็ม: 習近平; พินอิน: Xí Jìnpíng; เกิด 15 มิถุนายน 2496) เป็นนักการเมืองจีน ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน ประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีนและประธานคณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลาง บางทีเรียก "ผู้นำสูงสุด" ของจีน[1][2] ในปี 2559 พรรคให้ตำแหน่งเขาเป็นผู้นำ "แกนกลาง" ในฐานะเลขาธิการ[3] สีเป็นคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาคณะกรรมการบริหารสูงสุดของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ซึ่งเป็นองค์กรวินิจฉัยสั่งการสูงสุดของจีน

สี จิ้นผิง
习近平
สี จิ้นผิงในเดือนพฤศจิกายน 2562
เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน
อยู่ในวาระ
เริ่มดำรงตำแหน่ง
15 พฤศจิกายน 2555
ก่อนหน้า หู จิ่นเทา
ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน
อยู่ในวาระ
เริ่มดำรงตำแหน่ง
15 มีนาคม 2556
นายกรัฐมนตรี หลี่ เค่อเฉียง
รองประธานาธิบดี
ก่อนหน้า หู จิ่นเทา
ประธานคณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลาง
อยู่ในวาระ
เริ่มดำรงตำแหน่ง
  • คณะกรรมาธิการพรรค:
    15 มีนาคม 2555
  • คณะกรรมาธิการรัฐ:
    4 พฤษภาคม 2556
ก่อนหน้า หู จิ่นเทา
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด 15 มิถุนายน พ.ศ. 2496 (68 ปี)
ปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน
พรรคการเมือง พรรคคอมมิวนิสต์จีน
คู่สมรส เค่อ หลิงหลิง (หย่า)
เผิ่ง หลี่หยวน (ปัจจุบัน)
ที่อยู่ จงหนานไห่
ศิษย์เก่า มหาวิทยาลัยชิงหัว
การเข้าเป็นทหาร
รับใช้ สาธารณรัฐประชาชนจีน
สังกัด  กองทัพปลดปล่อยประชาชน
ประจำการ 1979–1982
หน่วย คณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลาง
สี จิ้นผิง
อักษรจีนตัวย่อ习近平
อักษรจีนตัวเต็ม習近平

สี จิ้นผิงเป็นเลขาธิการคนแรกที่เกิดหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นบุตรของทหารผ่านศึกคอมมิวนิสต์จีน สี จงชุน สีขยับตำแหน่งทางการเมืองในมณฑลฝั่งทะเลของจีน สีเป็นผู้ว่าการมณฑลฝูเจี้ยนตั้งแต่ปี 2542 ถึง 2545 และผู้ว่าการ ซึ่งขณะนั้นเป็นตำแหน่งเลขาธิการพรรคของมณฑลเจ้อเจียงตั้งแต่ปี 2545 ถึง 2550 หลังการปลดเฉิน เหลียงยฺหวี่ สีถูกโอนไปเซี่ยงไฮ้เป็นเลขาธิการพรรคช่วงสั้น ๆ ในปี 2550 สีเข้าร่วมคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาคณะกรรมการบริหารสูงสุดและสำนักเลขาธิการกลางในเดือนตุลาคม 2550 ใช้เวลาอีกห้าปีเป็นผู้สืบทอดของหู จิ่นเทา สีเป็นรองประธานาธิบดีตั้งแต่ปี 2551 ถึง 2556 และรองประธานคณะกรรมการกลางทหารส่วนกลางตั้งแต่ปี 2553 ถึง 2555

ประวัติแก้ไข

 
สี จิ้นผิง, สี หย่วนผิง (พี่สาว) และสี จงชุน (บิดา) ในปี 2501

สี จิ้นผิง เป็นบุตรของ สี จงชุน อดีตรองนายกรัฐมนตรีจีน ผู้ซึ่งเป็นคนใกล้ชิดของประธาน เหมา เจ๋อตง แต่ก่อนการปฏิวัติวัฒนธรรมไม่นาน จงชุนก็ถูกปรับลดตำแหน่งลงเป็นเพียงกรรมกร เนื่องจากเป็นผู้อนุมัติให้มีการตีพิมพ์หนังสือที่วิจารณ์ประธานเหมา ครอบครัวสีก็เข้าสู่ความทุกข์ยาก และเนื่องจากประวัติที่ด่างพร้อยของบิดาทำให้เขาเป็นนักเรียนที่มักถูกกลั่นแกล้งอยู่เสมอ พี่สาวของสีก็ถูกกลั่นแกล้งเช่นกัน ด้วยความทุกข์หลายประการสุดท้ายเธอก็ฆ่าตัวตาย[4] และแล้ว สี จิ้นผิง ก็กลายเป็นหนึ่งใน 29,000 ปัญญาชนชุดแรกที่ถูกกวาดต้อนไปเข้ารับการศึกษา ใช้ชีวิตเรียนรู้การทำไร่ทำนาและปศุสัตว์ พำนักอยู่ในถ้ำที่เหลียงเจี่ยเหอ หมู่บ้านเล็ก ๆ ทางเหนือของมณฑลชานซีในปี พ.ศ. 2512[4] ถึงกระนั้น เขามีความมุ่งมั่นที่จะเป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์จีนมาก สี จิ้นผิง ซึ่งยังคงอาศัยอยู่ในถ้ำ ได้เขียนจดหมายสมัครเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์จีนครั้งแล้วครั้งเล่า แม้จะถูกปฏิเสธมาตลอด แต่ในที่สุด หลังจากความพยายามหลายครั้ง เขาก็ได้เป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ [4]

ในปี พ.ศ. 2515 เขาได้พบกับบิดาอีกครั้งด้วยน้ำตา บิดาของเขาซึ่งผ่านการใช้แรงงานมาอย่างหนักกว่าสิบปีไม่สามารถจำใบหน้าของลูกชายตนเองได้[4] สิ่งเดียวที่ผูกพันสองพ่อลูกคือบุหรี่มวนที่เขายื่นให้แก่บิดา "ท่านถามผมว่า ‘ทำไมแกถึงสูบบุหรี่ด้วยล่ะ?’ ผมก็ตอบไปว่า ‘ผมเครียด ที่เราผ่านความลำบากหลายปีมานี้ได้ก็เพราะมันนี่แหละ’" เมื่อชื่อเสียงของบิดาได้รับการฟื้นฟูภายหลังการอสัญกรรมของเหมา เจ๋อตง เขากลับมาศึกษาต่อจนกระทั่งสำเร็จการศึกษาด้านเคมีจากมหาวิทยาลัยชิงหวา และเริ่มมีสายสัมพันธ์กับบุคคลในกองทัพ หลังจากนั้น เขาทำงานรับใช้พรรคที่มณฑลเหอเป่ย์ ในฐานะผู้เชี่ยวชาญในการผสมพันธุ์สุกร

ที่ฝูเจี้ยน สี จิ้นผิง เป็นผู้ริเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับไต้หวัน จนได้เป็นรักษาการเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ สาขาเซี่ยงไฮ้ ระหว่าง 7 เดือนที่รักษาการ เขาพัฒนาความสัมพันธ์ กับ เจียง เจ๋อหมิน อดีตเลขาธิการพรรคและแกนนำคนสำคัญของกลุ่มผู้นำรุ่นที่ 3 ของจีน

สี จิ้นผิง ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีนและประธานคณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลางแห่งพรรคคอมมิวนิสต์ หลังจากการประชุมใหญ่ครั้งที่ 18 ในเดือน พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 และขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีและประธานคณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลางแห่งสาธารณรัฐในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2556

ชีวิตส่วนตัวแก้ไข

สีแต่งงานครั้งแรกกับ เค่อ หลิงหลิง บุตรีของเค่อ หัว อดีตเอกอัครราชทูตจีนประจำอังกฤษ ก่อนที่ทั้งคู่แยกทางกันหลังจากแต่งงานเพียงไม่กี่ปี [5]

ต่อมา พ.ศ. 2530 สีแต่งงานกับ เผิง ลี่หยวน เธอเป็นนักร้องเพลงพื้นบ้านที่มีชื่อเสียงในระดับประเทศ ซึ่งเธอเป็นที่รู้จักมากขึ้นอีกครั้งเมื่อนายสีได้ขึ้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ และภายหลังสามีได้ขึ้นเป็นประธานาธิบดีอย่างเป็นทางการ นางเผิง เริ่มที่จะเข้ามามีบทบาทในด้านการเจริญสัมพันธไมตรีกับต่างประเทศ ในฐานะที่เธอเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของจีน ซึ่งถือเป็นครั้งแรกที่ภริยาผู้นำสูงสุดออกมามีบทบาทต่อสาธารณชน ทั้งคู่มีบุตรสาวด้วยกันหนึ่งคน ชื่อว่า สี หมิงเจ๋อ ซึ่งเธอจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ในฤดูใบไม้ผลิปี พ.ศ. 2558 ขณะที่เรียนเธอใช้นามแฝง โดยศึกษาทางด้านจิตวิทยาและภาษาอังกฤษ[6][7]

นางเผิงเคยกล่าวถึงชีวิตในครอบครัวว่า "พอเขามาถึงบ้าน ดิฉันไม่เคยรู้สึกเลยว่ามีผู้นำกำลังอยู่ในบ้าน ในสายตาฉันเขายังคงเป็นแค่สามี" [8]

ประธานาธิบดีแก้ไข

หลังเถลิงอำนาจ สีริเริ่มมาตรการกว้างขวางเพื่อใช้บังคับวินัยของพรรคและรับประกันเอกภาพภายใน การรณรงค์ปราบการฉ้อราษฎร์บังหลวงอันเป็นสัญลักษณ์ของเขานำสู่การหมดอำนาจของเจ้าหน้าที่รัฐทั้งปัจจุบันและเกษียณแล้วคนสำคัญหลายคน[9] สีเพิ่มการจำกัดสังคมพลเมืองและวจนิพนธ์อุดมการณ์ ส่งเสริมการตรวจพิจารณาอินเทอร์เน็ตในประเทศจีนตามมโนทัศน์ "เอกราชอินเทอร์เน็ต"[10][11] สีเรียกร้องให้มีการปฏิรูปเศรษฐกิจแบบตลาดเพิ่ม การปกครองตามกฎหมายและเสริมสร้างสถาบันกฎหมาย โดยเน้นความทะเยอทะยานปัจเจกบุคลและชาติภายใต้คำขวัญ "ฝันจีน"[12] สียังเป็นผู้นำนโยบายต่างประเทศที่ในเชิงรุกมากขึ้น โดยเฉพาะกับความสัมพันธ์ระหว่าง จีน–ญี่ปุ่น ไปจนถึงการอ้างสิทธิ์ของจีนในทะเลจีนใต้ และบทบาทในการเป็นผู้นำการค้าเสรีและโลกาภิวัฒน์[13] เขายังมุ่งขยายอิทธิพลในยูเรเชียของจีนผ่านการริเริ่มหนึ่งเข็มขัดหนึ่งถนน[9]

 
สีจิ้นผิงในปี ค.ศ. 2015

เขาถือเป็นบุคคลศูนย์กลางของผู้นำรุ่นที่ 5 ของสาธารณรัฐประชาชนจีน[14] สีรวบอำนาจสถาบันมากขึ้นโดยดำรงตำแหน่งผู้นำหลายตำแหน่ง รวมทั้งประธานคณะกรรมการความมั่นคงแห่งชาติที่ตั้งใหม่ ตลอดจนคณะกรรมการขับเคลื่อนใหม่ว่าด้วยการปฏิรูปเศรษฐกิจและสังคม การจัดโครงสร้างกองทัพใหม่ และอินเทอร์เน็ต ความคิดทางการเมืองของสี ถูกเขียนอยู่ในธรรมนูญของพรรค และมีการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญเพื่อเลิกข้อจำกัดวาระของประธานาธิบดี นั่นทำให้ผู้นำจีนต่อไปนี้ สามารถรับเลือกเป็นประธานาธิบดีได้โดยไม่จำกัดวาระ ซึ่งเป็นเรื่องที่ถูกจำกัดมาตั้งแต่สมัยที่เติ้งเสี่ยวผิงปฏิรูปประเทศจีน[15] สีมีการสร้างลัทธิบูชาบุคคลรอบตัวเขา[16][17] "โดยมีหนังสือ การ์ตูน เพลงป๊อบ และกระทั่งท่าเต้น"[18]

จุดยืนการเมืองแก้ไข

ความคิดสี จิ้นผิงแก้ไข

ดูบทความหลักที่: ความคิดของสี จิ้นผิงว่าด้วยสังคมนิยมกับลักษณะของจีนสำหรับสมัยใหม่

ในปี พ.ศ. 2559 เดือน ก.ย. ทางคณะกรรมการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์ ได้มีมตินำปรัชญาความคิดทางการเมืองของสีจิ้นผิง บรรจุเป็นแนวทางและยุทธ์ศาสตร์หลักในการบริหารประเทศ ซึ่งถูกเรียกว่า "ความคิดของสีจิ้นผิง" เป็นการรวบรวมเอา ปาฐกถา สุนทรพจน์ คำปราศรัย ถ้อยแถลง บทสัมภาษณ์ ปรัชญา ไปจนถึงจดหมายและข้อเขียนของสีจิ้นผิง ในระหว่างวันที่ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 2012 ถึงวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 2014 ออกเผยแพร่ โดยสีให้ความสำคัญต่อหลักการสังคมนิยม และรูปร่างของจีนในยุคใหม่ เพื่อเป็นทิศทางของการบริหารประเทศจีนต่อไป[19]

อ้างอิงแก้ไข

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
สี จิ้นผิง
  1. ↑ Huang, Cary. "Xi Jinping pledges renewal of the nation". South China Morning Post.
  2. ↑ Wang, Xiangwei (18 November 2013). "Xi moves closer to becoming another paramount leader". South China Morning Post.
  3. ↑ Wu, Zhong (2016-10-23). "All hail Xi, China's third 'core' leader". www.atimes.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2019-01-22. สืบค้นเมื่อ 2016-11-11.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Cultural Revolution Shaped Xi Jinping, From Schoolboy to Survivor Christ Buckley and Didi Kirsten Tatlow. The New York Times. 24 กันยายน 2015.
  5. ↑ Elizabeth Yuan (2012-11-08). "Xi Jinping: From 'sent-down youth' to China's top". CNN. สืบค้นเมื่อ 2012-11-08.
  6. ↑ Liu, Melinda (18 January 2011). "Can't we just be friends?". Newsweek. สืบค้นเมื่อ 19 January 2011.
  7. ↑ Osnos, Evan (6 April 2015). "What Did China's First Daughter Find in America?". The New Yorker. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 30 October 2018. สืบค้นเมื่อ 29 October 2018.
  8. ↑ "In depth". BBC. สืบค้นเมื่อ 11 September 2012.
  9. ↑ 9.0 9.1 "China's Soft-Power Deficit Widens as Xi Tightens Screws Over Ideology". the China Brief. Brookings Institution. 5 December 2014.
  10. ↑ Tiezzi, The, Shannon. "China's 'Sovereign Internet'". The Diplomat (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-08-04.
  11. ↑ Ford, Peter (2015-12-18). "On Internet freedoms, China tells the world, 'leave us alone'". Christian Science Monitor. ISSN 0882-7729. สืบค้นเมื่อ 2017-08-04.
  12. ↑ "Xi Jinping calls for a Chinese dream, Daily Telegraph". สืบค้นเมื่อ 20 March 2013.
  13. ↑ "王毅：指導新形勢下中國外交的強大思想武器 Wang Yi: Zhidao xin xingshi xia Zhongguo waijiao de qiangda sixiang wuqi (Wang Yi: Powerful ideological weaponry for the purpose of channelling China under new circumstances)". 中國共產黨新聞 Zhongguo Gongchandang xinwen. สืบค้นเมื่อ 2017-09-25.
  14. ↑ "deckblatt-ca-data sup-form.pdf" (PDF). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2012-02-17. สืบค้นเมื่อ 20 October 2010.
  15. ↑ Choi, Chi-yuk; Jun, Mai (2017-09-18). "Xi Jinping's political thought will be added to Chinese Communist Party constitution, but will his name be next to it?". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-09-22.
  16. ↑ Frenkiel, Emilie (2015). "Le président chinois le plus puissant depuis Mao Zedong (The most powerful Chinese president since Mao Zedong)". Le monde diplomatique. Octobre 2015: 4f.
  17. ↑ "The power of Xi Jinping. A cult of personality is growing around China's president. What will he do with his political capital?". The Economist (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-09-20.
  18. ↑ Phillips, Tom (2015-09-19). "Xi Jinping: Does China truly love 'Big Daddy Xi' – or fear him?". The Guardian (ภาษาอังกฤษ). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2017-08-31.
  19. ↑ 中共中央政治局召开会议 研究拟提请党的十八届七中全会讨论的文件-新华网, The Political Bureau of the CPC Central Committee Convened to Study the Documents to be Submitted to the Seventh Plenary Session of the 18th CPC Central Committee. news.xinhuanet.com (in Chinese). Retrieved 4 October 2017.
ก่อนหน้า สี จิ้นผิง ถัดไป
หู จิ่นเทา   เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน
(15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 - ปัจจุบัน) 		  อยู่ในวาระ
หู จิ่นเทา   ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน
(15 มีนาคม พ.ศ. 2556 - ปัจจุบัน) 		  สิ้นสุดระบอบนายกรัฐมนตรี


  บทความเกี่ยวกับชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สี_จิ้นผิง&oldid=9708943"