ชานซี ตามสำเนียงกลาง (จีน: เกี่ยวกับเสียงนี้ 山西; พินอิน: Shānxī) หรือ ซัวไซ ตามสำเนียงฮกเกี้ยน เป็นมณฑลหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ในภาคเหนือของประเทศจีน เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของมณฑลคือ ไท่หยวน และเมืองที่ใหญ่รองลงมา คือ ฉางจื้อและต้าทง ชื่อย่อหนึ่งตัวอักษรของมณฑลนี้ คือ "จิ้น" ( พินอิน: Jìn) ตั้งตามชื่อของรัฐจิ้นซึ่งเป็นรัฐในยุควสันตสารท

มณฑลชานซี

山西省
การถอดเสียงชื่อมณฑล
 • ภาษาจีนชานซีเฉิ่ง (山西省 Shānxī Shěng)
 • อักษรย่อSX / จิ้น ( Jìn)
เขาอู่ไถ
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลชานซี
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลชานซี
พิกัด: 37°42′N 112°24′E / 37.7°N 112.4°E / 37.7; 112.4พิกัดภูมิศาสตร์: 37°42′N 112°24′E / 37.7°N 112.4°E / 37.7; 112.4
ตั้งชื่อจากซาน ( shān) – ภูเขา
ซี (西 ) – ตะวันตก
"ทางตะวันตกของภูเขาไท่หาง"
เมืองหลวง
(และเมืองใหญ่สุด)
ไท่หยวน
จำนวนเขตการปกครอง11 จังหวัด, 119 อำเภอ, 1,388 ตำบล
การปกครอง
 • เลขาธิการพรรคโหลว หยางเชิง (楼阳生)
 • ผู้ว่าการหลิน อู่ (林武)
พื้นที่[1]
 • ทั้งหมด156,000 ตร.กม. (60,000 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่อันดับที่ 19
ความสูงจุดสูงสุด (เขาอู่ไถ)3,058 เมตร (10,033 ฟุต)
ประชากร
 (ค.ศ. 2014)[2]
 • ทั้งหมด36,500,000 คน
 • อันดับอันดับที่ 18
 • ความหนาแน่น230 คน/ตร.กม. (610 คน/ตร.ไมล์)
 • อันดับความหนาแน่นอันดับที่ 19
ประชากรศาสตร์
 • องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ฮั่น – 99.7%
หุย – 0.2%
 • ภาษาและภาษาถิ่นภาษาจีนจิ้น, ภาษาจีนกลางที่ราบภาคกลาง, ภาษาจีนกลางจี้หลู่
รหัส ISO 3166CN-SX
GDP (ค.ศ. 2017)1.50 ล้านล้านเหรินหมินปี้
221.77 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[3] (อันดับที่ 24)
 • ต่อหัว40,557 เหรินหมินปี้
6,007 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 27)
HDI (ค.ศ. 2014)0.738[4] (สูง) (อันดับที่ 16)
เว็บไซต์www.shanxigov.cn

คำว่า ชานซี แปลตรงตัวว่า "ทิศตะวันตกของภูเขา" เนื่องจากมณฑลนี้ตั้งอยู่ทางตะวันตกของภูเขาไท่หัง[5] ทางทิศตะวันออกของมณฑลติดกับมณฑลเหอเป่ย์ ทิศใต้ติดกับมณฑลเหอหนาน ทิศตะวันตกติดกับมณฑลฉ่านซี และทิศเหนือติดกับเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ภูมิประเทศของมณฑลชานซีมีลักษณะเป็นที่ราบสูง บางส่วนถูกล้อมรอบด้วยเทือกเขา วัฒนธรรมของชานซีส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากชาวฮั่นที่เป็นชนกลุ่มใหญ่ ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 99 ของประชากร ภาษาถิ่นที่ใช้ในมณฑล คือ ภาษาจีนจิ้น ซึ่งนักภาษาศาสตร์บางคนเห็นว่าเป็นภาษาที่แตกต่างจากภาษาจีนกลาง และขอบเขตทางภูมิศาสตร์ของผู้ที่ใช้ภาษานี้ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของมณฑลชานซี โดยในมณฑลนี้มีพูดทั้งภาษาจิ้นและจีนกลาง

มณฑลชานซีเป็นแหล่งผลิตถ่านหินชั้นนำในประเทศจีน โดยมีปริมาณถ่านหินประมาณหนึ่งในสามของถ่านหินทั้งหมดในจีน อย่างไรก็ตาม ผลิตภัณฑ์มวลรวมต่อหัวของมณฑลยังคงต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของประเทศ

เขตการปกครอง แก้

มณฑลชานซีแบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับจังหวัดจำนวน 11 แห่ง โดยทั้งหมดมีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด

นครระดับจังหวัดทั้ง 11 แห่ง แบ่งย่อยเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอ 118 แห่ง (ประกอบด้วย 23 เขต, 11 นครระดับอำเภอ, และ 84 อำเภอ) และแบ่งย่อยลงไปอีกเป็นเขตการปกครองระดับตำบล 1,388 แห่ง (ประกอบด้วย 561 เมือง, 634 ตำบล, และ 193 แขวง) ณ สิ้นปี 2017 ประชากรทั้งหมดของมณฑลชานซีมีจำนวน 37.02 ล้านคน[6]

อ้างอิง แก้

  1. "Geography". Shanxi Tourism Bureau. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-25. สืบค้นเมื่อ 5 August 2013.
  2. "Communiqué of the National Bureau of Statistics of People's Republic of China on Major Figures of the 2010 Population Census [1] (No. 2)". National Bureau of Statistics of China. 29 April 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 July 2013. สืบค้นเมื่อ 4 August 2013.
  3. 山西省2017年国民经济和社会发展统计公报 [Statistical Communiqué of Shanxi Province on the 2017 National Economic and Social Development] (ภาษาChinese (China)). Shanxi Bureau of Statistics. 2018-03-13. สืบค้นเมื่อ 2018-06-22.
  4. "China National Human Development Report 2016" (PDF). United Nations Development Programme. 2016. p. 146. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-01-07. สืบค้นเมื่อ 2017-12-05.
  5. Wilkinson (2012), p. 234.
  6. 中国统计年鉴—2018. National Bureau of Statistics of the People's Republic of China. 2018.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้