มณฑลฝูเจี้ยน
มณฑลฝูเจี้ยน หรือ มณฑลฮกเกี้ยน (จีน: 福建省; พินอิน: Fújiàn shěng) เป็นมณฑลชายฝั่งทะเลที่อยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของจีน อาณาเขตทางภาคเหนือติดกับมณฑลเจ้อเจียง ภาคใต้ติดกับมณฑลกวางตุ้ง ภาคตะวันออกติดกับช่องแคบไต้หวัน
มณฑลฝูเจี้ยน 福建省 | |
---|---|
การถอดเสียงชื่อมณฑล | |
• ภาษาจีน | 福建省 (Fújiàn Shěng) |
• อักษรย่อ | FJ / หมิ่น (闽 Mǐn, ฮกเกี้ยน: Bân) |
• ภาษาฮกเกี้ยน | Hok-kiàn |
• สำเนียงฝูโจว | Hók-gióng |
ทัศนียภาพของทิวเขาอู่อี๋ | |
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลฝูเจี้ยน | |
พิกัด: 25°54′N 118°18′E / 25.9°N 118.3°E | |
ตั้งชื่อจาก | ฝู (福 Fú): ฝูโจว เจี้ยน (建 Jiàn): เจี้ยนโจว |
เมืองหลวง | ฝูโจว |
เมืองใหญ่สุด | เซี่ยเหมิน |
จำนวนเขตการปกครอง | 9 จังหวัด, 85 อำเภอ[1], 1107 ตำบล[1] |
การปกครอง | |
• เลขาธิการพรรค | ยฺหวี เหว่ย์กั๋ว (于伟国) |
• ผู้ว่าการ | ถัง เติงเจี๋ย (唐登杰) |
พื้นที่[2] | |
• ทั้งหมด | 121,400 ตร.กม. (46,900 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 23 |
ความสูงจุดสูงสุด | 2,158 เมตร (7,080 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2017)[3] | |
• ทั้งหมด | 38,565,000 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 17 |
• ความหนาแน่น | 320 คน/ตร.กม. (820 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 14 |
ประชากรศาสตร์ | |
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | ฮั่น – 98% เชอ – 1% หุย – 0.3% |
• ภาษาและภาษาถิ่น | ภาษาจีนหมิ่น (ได้แก่ ภาษาฮกเกี้ยน, สำเนียงฝูโจว), ภาษาจีนกลาง, ภาษาจีนฮักกา |
รหัส ISO 3166 | CN-FJ |
GDP (ค.ศ. 2018) | 3.58 ล้านล้านเหรินหมินปี้ 540.78 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[4] (อันดับที่ 10) |
• ต่อหัว | 92,830 เหรินหมินปี้ 14,022 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 6) |
HDI (ค.ศ. 2014) | 0.758[5] (สูง) (อันดับที่ 11) |
เว็บไซต์ | www |
ชื่อฝูเจี้ยนมาจากอักษรนำหน้าชื่อเมืองสองเมืองรวมกันคือฝูโจวและเจี้ยนโอว ชื่อนี้ได้รับการตั้งในสมัยราชวงศ์ถัง
ที่ตั้งและอาณาเขต
แก้มณฑลฝูเจี้ยนมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับ มณฑลเจียงซี และมณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน
- ทิศใต้ ติดต่อกับ ทะเลจีนใต้
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับ ทะเลจีนตะวันออก
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลเจียงซี และมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
ภาษาถิ่น
แก้เนื่องจากฝูเจี้ยนเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ภาษาราชการจึงเป็นภาษาจีนกลางโดยใช้ตัวอักษรจีนแบบย่อ อย่างไรก็ดีฝูเจี้ยนมีภาษาถิ่นมากมาย เช่นเดียวกับมณฑลอื่น ๆ ในจีนใต้ ภาษาถิ่นของมณฑลฝูเจี้ยนเป็นภาษาในกลุ่มหมิ่นทั้งหมด ซึ่งประกอบด้วยภาษาจีนท้องถิ่น 7 ภาษาคือ ภาษาหมิ่นเบ่ย ภาษาหมิ่นตง ภาษาหมิ่นจง ภาษาหมิ่นหนาน ภาษาผู่เสี้ยน ภาษาส่าวเจี้ยง และภาษาฉุงเหวิน 6 ภาษาแรกใช้ในมณฑลฝูเจี้ยน ส่วนภาษาฉุงเหวินนั้นไม่ได้ใช้ในมณฑลฝูเจี้ยน แต่ใช้ในมณฑลไห่หนานแทน
คนไทยมักจะเรียกภาษาหมิ่นหนานว่าภาษาจีนฮกเกี้ยน ส่วนภาษาฉุงเหวินนั้นคนไทยมักจะเรียกว่าภาษาไหหลำ
เมืองสำคัญ
แก้เมืองหลวงคือเมืองฝูโจว ซึ่งอยู่บนฝั่งแม่น้ำหมินเจียง เมืองที่สำคัญอื่น ๆ ได้แก่
- เมืองเซี่ยเหมิน เป็นเมืองใหญ่ที่สุด ถูกยกระดับเป็นเมืองใหญ่ตั้งแต่ พ.ศ. 1930 เคยเป็นที่ ๆ ผู้ภักดีต่อราชวงศ์หมิงหนีพวกแมนจูมาหลบซ่อน
- เมืองฉานโจว เป็นเมืองท่าสำคัญในสมัยราชวงศ์ซ้อง ตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1243
การแบ่งเขตการปกครอง
แก้สาธารณรัฐประชาชนจีนได้ควบคุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของมณฑล และแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 9 เขตการปกครองระดับจังหวัด โดยทั้งหมดมีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด (มีนครระดับกิ่งมณฑลด้วย)
เขตการปกครองของมณฑลฝูเจี้ยน | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
☐ เทศมณฑลจินเหมิน และเทศมณฑลเหลียนเจียง (คีมอย และหมาจู่) ปกครองโดย แต่อ้างสิทธิ์โดย รายละเอียดดังนี้
| ||||||||||
รหัสเขตการปกครอง[6] | ชื่อ | พื้นที่ (ตร.กม.)[7] | ประชากรปี 2010[8] | ศูนย์กลางการปกครอง | เขตการปกครองย่อย[9] | |||||
เขต | อำเภอ | นครระดับอำเภอ | ||||||||
350000 | มณฑลฝูเจี้ยน | 121400.00 | 36,894,217 | นครฝูโจว | 29 | 44 | 12 | |||
350100 | นครฝูโจว | 12155.46 | 7,115,369 | เขตกู่โหลว | 6 | 6 | 1 | |||
350200 | นครเซี่ยเหมิน | 1699.39 | 3,531,347 | เขตซือหมิง | 6 | |||||
350300 | นครผูเถียน | 4119.02 | 2,778,508 | เขตเฉิงเซียง | 4 | 1 | ||||
350400 | นครซานหมิง | 22928.79 | 2,503,388 | เขตเหมย์เลี่ย | 2 | 9 | 1 | |||
350500 | นครเฉวียนโจว | 11245.00 | 8,128,533 | เขตเฟิงเจ๋อ | 4 | 5* | 3 | |||
350600 | นครจางโจว | 12873.33 | 4,809,983 | เขตหลงเหวิน | 2 | 8 | 1 | |||
350700 | นครหนานผิง | 26280.54 | 2,645,548 | เขตเจี้ยนหยาง | 2 | 5 | 3 | |||
350800 | นครหลงหยาน | 19028.26 | 2,559,545 | เขตซินหลัว | 2 | 4 | 1 | |||
350900 | นครหนิงเต๋อ | 13452.38 | 2,821,996 | เขตเจียวเฉิง | 1 | 6 | 2 | |||
มีฐานะเป็นนครระดับกิ่งมณฑลด้วย
* - นับรวมอำเภอจินเหมินด้วย |
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 These are the official PRC numbers from 2009 Fujian Statistic Bureau. Quemoy is included as a county and Matsu as a township.
- ↑ "Doing Business in China - Survey". Ministry Of Commerce - People's Republic Of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 5, 2013. สืบค้นเมื่อ 5 August 2013.
- ↑ "Communiqué of the National Bureau of Statistics of People's Republic of China on Major Figures of the 2010 Population Census [1] (No. 2)". National Bureau of Statistics of China. เมษายน 29, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2013. สืบค้นเมื่อ 4 August 2013.
- ↑ 福建省2017年国民经济和社会发展统计公报 (ภาษาจีน). Fujian Bureau of Statistics. 2018-02-22. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 22, 2018. สืบค้นเมื่อ 2018-06-22.
- ↑ "China National Human Development Report 2016" (PDF). United Nations Development Programme. p. 146. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ January 7, 2017. สืบค้นเมื่อ 2017-12-05.
- ↑ 中华人民共和国县以上行政区划代码 (ภาษาจีนตัวย่อ). Ministry of Civil Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 2, 2015. สืบค้นเมื่อ December 11, 2015.
- ↑ Shenzhen Statistical Bureau. 《深圳统计年鉴2014》 (ภาษาจีนตัวย่อ). China Statistics Print. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2015. สืบค้นเมื่อ 2015-05-29.
- ↑ Census Office of the State Council of the People's Republic of China; Population and Employment Statistics Division of the National Bureau of Statistics of the People's Republic of China (2012). 中国2010人口普查分乡、镇、街道资料 (1 ed.). Beijing: China Statistics Print. ISBN 978-7-5037-6660-2.
- ↑ Ministry of Civil Affairs (August 2014). 《中国民政统计年鉴2014》 (ภาษาจีนตัวย่อ). China Statistics Print. ISBN 978-7-5037-7130-9.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- เว็บไซต์มณฑลฝูเจี้ยน (สาธารณรัฐประชาชนจีน) เก็บถาวร 2005-05-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- เว็บไซต์มณฑลฝูเจี้ยน (สาธารณรัฐจีน) เก็บถาวร 2006-06-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน