สหภาพคาลมาร์

สหภาพคัลมาร์ (เดนมาร์ก, นอร์เวย์, และสวีเดน: Kalmarunionen; ฟินแลนด์: Kalmarin unioni; ละติน: Unio Calmariensis) คือรัฐร่วมประมุขในคาบสมุทรสแกนดิเนเวีย เกิดจากการทำข้อตกลงที่เมืองคัลมาร์ในสวีเดน ดำรงอยู่ระหว่างปี ค.ศ. 1397 จนถึง 1523[1] ด้วยการรวมประเทศเดนมาร์ก ประเทศนอร์เวย์ (รวมถึงไอซ์แลนด์ กรีนแลนด์ หมู่เกาะแฟโร เชตแลนด์ และออร์กนีย์) และสวีเดน (รวมบางส่วนของฟินแลนด์) เข้าอยู่ภายใต้พระมหากษัตริย์พระองค์เดียวกัน

สหภาพคัลมาร์

Kalmarunionen
ค.ศ. 1397–ค.ศ. 1523
ตราอาร์มของ Christian I, JohnและChristian IIของสหภาพคัลมาร์
ตราอาร์มของ Christian I, JohnและChristian II
สหภาพคัลมาร์ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16
สหภาพคัลมาร์ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16
สถานะรัฐร่วมประมุข
เมืองหลวงโคเปนเฮเกน
ศาสนา
โรมันคาทอลิก
การปกครองรัฐร่วมประมุข
พระเจ้าแผ่นดิน 
• 1387–1412 (เดนมาร์ก)
   1388–1389 (นอร์เวย์)
   1389–1412 (สวีเดน)
สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธที่ 1
• 1389–1442 (นอร์เวย์)
   1396–1439 (สวีเดน)
   1396–1439 (เดนมาร์ก)
สมเด็จพระเจ้าเอริกแห่งปอเมราเนีย¹
• 1481–1513 (เดนมาร์ก)
   1483–1513 (นอร์เวย์)
   1497–1501 (สวีเดน)
สมเด็จพระเจ้าฮานส์แห่งเดนมาร์ก
• 1513–23 (เดน. และนอร์.²)
   1520–21 (สวีเดน)
สมเด็จพระเจ้าคริสเตียนที่ 2
• 1524–33
สมเด็จพระเจ้าเฟรเดริกที่ 1
สภานิติบัญญัติRiksråd และ Herredag (ในแต่ละอาณาจักร)
ยุคประวัติศาสตร์ยุคกลาง
• พระราชินีนาถมาร์เกรเธที่ 1 เป็นผู้สำเร็จราชการแห่งเดนมาร์ก
ค.ศ. 1387
• ก่อตั้ง
17 มิถุนายน ค.ศ. 1397
• กบฏเองเกลเบรกท์
ค.ศ. 1434–36
• การสังหารหมู่ที่สต็อกโฮล์ม
พฤศจิกายน ค.ศ. 1520
6 มิถุนายน ค.ศ. 1523
• ริกสรอดของเดนมาร์กยึดครองนอร์เวย์
ค.ศ. 1536 ค.ศ. 1523
• สนธิสัญญาคีล
14 มกราคม ค.ศ. 1814
ก่อนหน้า
ถัดไป
ประวัติศาสตร์เดนมาร์ก
ราชอาณาจักรนอร์เวย์ (ค.ศ. 872–1397)
ประวัติศาสตร์สวีเดน (ค.ศ. 800–1521)
เดนมาร์ก-นอร์เวย์
ประวัติศาสตร์สวีเดน (ค.ศ. 1523–1611)
ราชอาณาจักรสกอตแลนด์
1. Erik VII of Denmark, Eirik III of Norway, Eric XIII of Sweden
2. สมเด็จพระเจ้าคริสเตียนที่ 2เป็นผู้สำเร็จราชการของนอร์เวย์ตั้งแต่ค.ศ. 1506

การดำรงอยู่ของสหภาพมีช่วงที่ขาดตอนไม่ต่อเนื่องกัน เนื่องจากมีการหยุดชะงักเป็นระยะเวลาสั้น ๆ หลายครั้ง ถึงแม้ว่าตามกฎหมาย ประเทศต่าง ๆ ยังคงเป็นรัฐอธิปไตยแยกขาดจากกัน อย่างไรก็ตาม กิจการภายในประเทศและนโยบายทางต่างประเทศถูกควบคุมดูแลโดยพระมหากษัตริย์ร่วมกัน ในวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1523 กุสตาฟ วาซาได้รับเลือกให้เป็นพระมหากษัตริย์แห่งสวีเดน และการเข้าสู่กรุงสต็อกโฮล์มอย่างมีชัยของเขาในอีกสิบเอ็ดวันต่อมา ถือเป็นการประกาศแยกตัวของสวีเดนออกจากสหภาพคัลมาร์[2] ในท้ายที่สุด พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์กได้รับรองอิสรภาพของสวีเดนในปี ค.ศ. 1524 จากสนธิสัญญามัลเมอ

อ้างอิงแก้ไข

  1. Harald Gustafsson, "A State That Failed?" Scandinavian Journal of History (2006) 32#3 pp. 205–220
  2. Anastacia Sampson. "Swedish Monarchy – Gustav Vasa". sweden.org.za o. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-14. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.