วัลเทอร์ อุลบริชท์

วัลเทอร์ แอนสท์ เพาล์ อุลบริชท์ (เยอรมัน: Walter Ernst Paul Ulbricht) เป็นนักการเมืองคอมมิวนิสต์ชาวเยอรมัน อุลบริชท์มีบทบาทนำในการสร้างพรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนีในยุคสาธารณรัฐไวมาร์และเวลาต่อมา (ลี้ภัยไปอยู่ประเทศฝรั่งเศสและสหภาพโซเวียตในช่วงการปกครองของนาซี) ในช่วงต้นของการพัฒนาและจัดตั้งประเทศเยอรมนีตะวันออก ในฐานะเลขาธิการของพรรคเอกภาพสังคมนิยมเยอรมนี จากปี ค.ศ. 1950 ถึงปี 1971 เขาเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในเยอรมนีตะวันออก ต่อมาเมื่อประธานาธิบดี วิลเฮ็ล์ม พีค ถึงแก่อสัญกรรมในปี 1960 เขาเป็นประมุขแห่งรัฐเยอรมนีตะวันออกจนกระทั่งเขาตายในปี 1973

วัลเทอร์ อุลบริชท์ Walter Ulbricht
เลขาธิการพรรคเอกภาพสังคมนิยมเยอรมนี
ดำรงตำแหน่ง 25 กรกฎาคม 1950 – 3 พฤษภาคม 1971
ก่อนหน้า	วิลเฮ็ล์ม พีค และอ็อทโท โกรเทอโวล (ประธานร่วม)
ถัดไป	เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์
ประธานสภาแห่งรัฐ
ดำรงตำแหน่ง 12 กันยายน 1960 – 1 สิงหาคม 1973
ก่อนหน้า	วิลเฮ็ล์ม พีค ในตำแหน่งประธานาธิบดี
ถัดไป	วิลลี ชโตฟ
ประธานสภากลาโหมแห่งชาติ
ดำรงตำแหน่ง 10 กุมภาพันธ์ 1960 – 3 พฤษภาคม 1971
ก่อนหน้า	ไม่มี (เป็นคนแรก)
ถัดไป	เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	30 มิถุนายน ค.ศ. 1893(1893-06-30) ไลพ์ซิช จักรวรรดิเยอรมัน
เสียชีวิต	1 สิงหาคม ค.ศ. 1973(1973-08-01) (80 ปี) เท็มพลิน เยอรมนีตะวันออก
พรรคการเมือง	SPD (1912–1917) USPD (1917–1920) KPD (1920–1946) SED (1946–1973)
คู่สมรส	มาร์ธา ชเมลลินสกี(1920 – ?) ล็อทเทอ คืน(1953–1973)
วิชาชีพ	Joiner
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	เยอรมนี
สังกัด	กองทัพบก
ประจำการ	1915–1918
ยศ	สิบตรีกองประจำการ (Gefreiter)
ผ่านศึก	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

อุลบริชท์ เริ่มชีวิตทางการเมืองของเขาในช่วงจักรวรรดิเยอรมันเมื่อเขาเข้าร่วมเป็นครั้งแรกในพรรคประชาธิปไตยสังคมแห่งเยอรมนี (SPD) ในปี ค.ศ. 1912 การต่อต้านสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง, การเข้าร่วมพรรคสังคมประชาธิปไตยแห่งเยอรมนี (USPD) ในปี ค.ศ. 1917 และการทอดทิ้งกองทัพบกจักรวรรดิเยอรมัน ในปี ค.ศ. 1918 เขาได้เข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งเยอรมนีในปี ค.ศ. 1920 และกลายเป็นผู้นำพรรคทำหน้าที่รับใช้ในคณะกรรมการกลางจากปี ค.ศ. 1923 เป็นต้นไป หลังจากการยึดครองของนาซีเยอรมนีในปี ค.ศ. 1933 อุลบริชท์อาศัยอยู่ในกรุงปารีสและปรากตั้งแต่ ค.ศ. 1933 ถึงปี ค.ศ. 1938 และในสหภาพโซเวียตตั้งแต่ปี ค.ศ. 1938 ถึงปี ค.ศ. 1945.

หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง อุลบริชท์ได้จัดตั้งพรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนีขึ้นใหม่ในเขตยึดครองของสหภาพโซเวียตตามแนวของสตาลิน เขามีบทบาทสำคัญในการรวมพรรคคอมมิวนิสต์และพรรคประชาธิปไตยสังคมเป็นพรรคเอกภาพสังคมนิยมแห่งเยอรมนี ในปี ค.ศ. 1946 เขากลายเป็นเลขาธิการคนแรกของพรรคเอกภาพสังคมนิยมและเป็นผู้นำที่มีประสิทธิภาพของเยอรมนีตะวันออกที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1950 กองกำลังทหารได้ระงับการจลาจลอย่างรุนแรงในเยอรมนีตะวันออกเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 1953 ขณะที่ อุลบริชท์ ซ่อนตัวอยู่ในสำนักงานใหญ่ของกองทัพโซเวียตในเขตเบอร์ลิน - คาร์ลชอร์สต์ เยอรมนีตะวันออกเข้าร่วมกติกาสัญญาวอร์ซอซึ่งควบคุมโดยสหภาพโซเวียตเมื่อก่อตั้งในปี ค.ศ. 1955 อุลบริชท์ เป็นประธานในการปราบปรามสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองทั้งหมดในรัฐเยอรมันตะวันออกซึ่งทำหน้าที่เป็นเผด็จการคอมมิวนิสต์พรรคเดียวจากการก่อตั้งในปี ค.ศ. 1949 เป็นต้นมา.

นโยบายการโอนมาเป็นของรัฐของอุตสาหกรรมเยอรมนีตะวันออกภายใต้การปกครองของอุลบริชท์ประสบความล้มเหลวในการยกระดับมาตรฐานการครองชีพให้อยู่ในระดับที่เทียบเท่ากับของเยอรมนีตะวันตก ผลที่ได้คือการย้ายถิ่นฐานครั้งใหญ่โดยมีคนหลายแสนคนหนีออกนอกประเทศไปทางตะวันตกทุกปีในคริสต์ทศวรรษ ค.ศ. 1950 เมื่อผู้นำโซเวียต นีกีตา ครุชชอฟ อนุญาตให้สร้างกำแพงปิดกั้นการไหลออกในเบอร์ลิน อุลบริชท์มีกำแพงเบอร์ลินสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1961 ซึ่งก่อให้เกิดวิกฤตทางการทูตและประสบความสำเร็จในการลดการอพยพ ความล้มเหลวของระบบเศรษฐกิจใหม่และระบบเศรษฐกิจสังคมนิยมของอุลบริชท์ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1963 ถึงปี ค.ศ. 1970 นำไปสู่การเกษียณด้วย "เหตุผลสุขภาพ" และแทนที่ด้วยเลขาธิการคนที่ 1 ในปี ค.ศ. 1971 โดย เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์ ด้วยการอนุมัติของโซเวียต อุลบริชท์ป่วยด้วยโรคหลอดเลือดสมองและเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1973.

วรรณกรรม

• Carola Stern, Ulbricht, A Political Biography. New York: Frederick A. Praeger, 1965. Pp. xi, 231
• Gregory W. Sandford, From Hitler to Ulbricht. The Communist Reconstruction of East Germany 1945–46. Princeton, 1983
• John Wendell Keller, Germany, the wall and Berlin;: Internal politics during an international crisis, Vantage Press; (1964)
• Spilker, Dirk (2006). The East German leadership and the division of Germany : patriotism and propaganda ; 1945–1953. Oxford Univ. Press. ISBN 0-19-928412-1.Sample Chapter

There are no biographies in English written after the fall of the GDR. These have been published in German:

• Norbert Podewin, Walter Ulbricht: Eine neue Biographie. Dietz, Berlin 1995, ISBN 3-320-01886-8.
• Mario Frank, Walter Ulbricht. Eine deutsche Biografie. 2000, Siedler-Verlag, ISBN 3-88680-720-7
• Graf, Herbert: Mein Leben. Mein Chef Ulbricht. Meine Sicht der Dinge. edition ost, Berlin 2008, ISBN 978-3-360-01097-1.
• Schumann, Frank (Hrsg.): Lotte Ulbricht. Mein Leben. Selbstzeugnisse, Briefe und Dokumente. Das Neue Berlin, Berlin 2003, ISBN 3-360-00992-4.
• Schumann, Frank (Hrsg.): Lotte und Walter. Die Ulbrichts in Selbstzeugnissen, Briefen und Dokumenten. Das Neue Berlin, Berlin 2003, ISBN 3-360-01233-X.
• "Der meistgehaßte, meistunterschätzte Mann", Der Spiegel, 13 September, no. 20, p. 34, 1971

แหล่งข้อมูลอื่น

• วัลเทอร์ อุลบริชท์ ที่สารานุกรมบริตานิกา
• Extracts from Walter Ulbricht — A Life for Germany, an illustrated 1968 book on Ulbricht
• RFE/RL East German Subject Files: Communist Party Open Society Archives, Budapest

ก่อนหน้า		วัลเทอร์ อุลบริชท์		ถัดไป
ไม่มี		เลขาธิการคณะกรรมการกลาง พรรคเอกภาพพรรคสังคมนิยมแห่งเยอรมนี (25 กรกฎาคม 1950–3 พฤษภาคม 1971)		เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์
วิลเฮ็ล์ม พีค ในตำแหน่งประธานาธิบดี		ประธานสภาแห่งรัฐ (12 กันยายน 1960–1 สิงหาคม 1973)		วิลลี ชโตฟ