วิกิพีเดีย

ภาษาเวลส์

ภาษาเวลส์[9] (Cymraeg หรือ y Gymraeg, ออกเสียง kəmˈrɑːɨɡ, ə ɡəmˈrɑːɨɡ, อังกฤษ: Welsh) เป็นสมาชิกของกลุ่มภาษาบริตตัน ซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มภาษาเคลต์ เป็นภาษาที่มีการพูดในเวลส์แห่งสหราชอาณาจักร และในเมือง Y Wladfa (อาณานิคมเวลส์ในชูบุตของอาร์เจนตินา)[10] ในอดีตมีหลายชื่อในภาษาอังกฤษ ได้แก่ "ภาษาบริเตน" ("the British tongue")[11] "Cambrian"[12] "Cambric"[13] และ "Cymric"[14]

ภาษาเวลส์
Cymraeg, y Gymraeg
ออกเสียงkəmˈrɑːɨɡ
ประเทศที่มีการพูดเวลส์ และ อาร์เจนตินา
ภูมิภาคพูดทั่วไปในเวลส์และชูบุตของอาร์เจนตินา
จำนวนผู้พูดผู้พูดทั้งหมด: 721,700 คน (ค.ศ. 2004–2011)
— เวลส์: 562,000 คน 19.0% ของประชากรของเวลส์[1] และ 12% ของประชากร (317,000) ถือว่าตนเองพูดได้คล่อง  (2004–2006)[2]
— อังกฤษ: 150,000 คน[3]
— ชูบุตของอาร์เจนตินา: 5,000 คน[4]
— สหรัฐอเมริกา: 2,500 คน[5]
— แคนาดา: 2,200 คน[6]
— นิวซีแลนด์: 1,077 คน[7]
ตระกูลภาษา
รูปแบบก่อนหน้า
Common Brittonic
ระบบการเขียนอักษรละติน (อักษรเวลส์)
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ เวลส์
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน สหราชอาณาจักร
ผู้วางระเบียบMeri Huws, the Welsh Language Commissioner (ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 2012)[8] และ รัฐบาลเวลส์ (Llywodraeth Cymru)
รหัสภาษา
ISO 639-1cy
ISO 639-2wel (B)
cym (T)
ISO 639-3cym
Linguasphere50-ABA

ปัจจุบันภาษาเวลส์เป็นภาษาที่อยู่ระหว่างการถูกฟื้นฟู หลังจากที่เสื่อมโทรมมาหลายศตวรรษเพราะการปกครองของอังกฤษ โดยเฉพาะหลังจากการผ่าน พรบ. Laws in Wales Act ในปี ค.ศ. 1535 เพื่อผนวกเวลส์เข้ามาเป็นแผ่นดินเดียวและอยู่ภายใต้ระบบกฎหมายเดียวกันกับอังกฤษ การฟื้นฟูความคิดชาตินิยมในเวลส์ระหว่างศตวรรษที่ 20 โดยเฉพาะการจัดตั้งพรรคชาตินิยมเวลส์ หรือ ไพลด์คัมรี (Plaid Cymru) ในปี ค.ศ. 1925 และสมาคมภาษาเวลส์ในปี 1962 ได้กระตุ้นให้เกิดการฟื้นฟูภาษาเวลส์ขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในปี ค.ศ. 1993 รัฐสภาของสหราชอาณาจักรผ่าน Welsh Language Act 1993 เพื่อรับรองว่าภาษาเวลส์จะได้รับการปฏิบัติเทียบเท่ากับภาษาอังกฤษในภาครัฐอย่างพอสมควรแก่เหตุ และเท่าที่จะเป็นไปได้

แม้ตามสถิติอย่างเป็นทางการจะมีผู้ที่รู้ภาษาเวลส์ราว 7 แสนคนทั่วสหราชอาณาจักร หรือประมาณร้อยละ 19 ของของประชากรเวลส์ แต่ส่วนใหญ่เป็นผู้ที่ได้รับการศึกษาภาษาเวลส์จากหลักสูตรการศึกษาภาคบังคับในโรงเรียน แต่ไม่ใช่ประชากรที่พูดเวลส์เป็นภาษาแม่ หรือสามารถใช้ภาษาเวลส์ในชีวิตประจำวันได้อย่างคล่องแคล่ว ทำให้แม้ว่าภาษาเวลส์จะมีสถานะเป็นภาษาทางการ (de jure) แต่ภาษาอังกฤษก็ยังคงถูกพูดและใช้อย่างแพร่หลายทั้งในทางการศึกษา ทางเศรษฐกิจ กฎหมาย ทางสังคมและวัฒนธรรม[15]

เชิงอรรถแก้ไข

  1. ↑ Office for National Statistics 2011 http://ons.gov.uk/ons/rel/census/2011-census/key-statistics-for-unitary-authorities-in-wales/stb-2011-census-key-statistics-for-wales.html#tab---Proficiency-in-Welsh
  2. ↑ The Welsh Language Use Surveys of 2004-06 https://www.webarchive.org.uk/wayback/archive/20120330054648/http://www.byig-wlb.org.uk/English/publications/Publications/Welsh%20Language%20Use%20Surveys%202004-06.pdf
  3. ↑ United Nations High Commissioner for Refugees. "Refworld | World Directory of Minorities and Indigenous Peoples - United Kingdom : Welsh". UNHCR. สืบค้นเมื่อ 2010-05-23.
  4. ↑ "Wales and Argentina". Wales.com website. Welsh Assembly Government. 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-16. สืบค้นเมื่อ 23 January 2012. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  5. ↑ "Table 1. Detailed Languages Spoken at Home and Ability to Speak English for the Population 5 Years and Over for the United States: 2006-2008 Release Date: April, 2010" (xls). United States Census Bureau. 27 April 2010. สืบค้นเมื่อ 2 January 2011. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
  6. ↑ "2006 Census of Canada: Topic based tabulations: Various Languages Spoken (147), Age Groups (17A) and Sex (3) for the Population of Canada, Provinces, Territories, Census Metropolitan Areas and Census Agglomerations, 2006 Census - 20% Sample Data". Statistics Canada. 7 December 2010. สืบค้นเมื่อ 3 January 2011. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
  7. ↑ Statistics New Zealand (2006). 2006 Census Data. QuickStats about Culture and Identity. Table 16
  8. ↑ "Welsh Language Commissioner". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-26. สืบค้นเมื่อ 2013-08-19.
  9. ↑ จากภาษาอังกฤษ Wales
  10. ↑ "Taking Tea and Tortes With the Welsh In Distant Argentina". The New York Times. 3 April 2005. สืบค้นเมื่อ 6 April 2010.
  11. ↑ Roberts, Peter (1998), "Wales and the British Inheritance", ใน Bradshaw, Brendan; Roberts, Peter (บ.ก.), British Consciousness and Identity: The Making of Britain, 1533-1707, Cambridge: Cambridge University Press, p. 24
  12. ↑ Nolan, Edward Henry. Great Britain As It Is (1859). p.47
  13. ↑ Jackson, John. Chronological Antiquities (1752). p.143
  14. ↑ D. Walter Thomas, Edward Hughes. The Cymric language (1879)
  15. ↑ "National Assembly for Wales (Official Languages) Act 2012". www.legislation.gov.uk. The National Archives. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2018. The official languages of the Assembly are English and Welsh.

อ้างอิงแก้ไข

  • J.W. Aitchison and H. Carter. Language, Economy and Society. The changing fortunes of the Welsh Language in the Twentieth Century. Cardiff. University of Wales Press. 2000.
  • J.W. Aitchison and H. Carter. Spreading the Word. The Welsh Language 2001. Y Lolfa. 2004


แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

ภาษาเวลส์ (ประเทศเวลส์) Measure 2011
ข้อมูลสถิติ
พจนานุกรม
กลุ่มสนทนา
บทเรียน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ภาษาเวลส์&oldid=10439855"