ภาษาเขิน
ภาษาเขิน หรือ ภาษาขึน บ้างก็ว่า ภาษาไทเขิน หรือ ภาษาไทขึน (เขิน: Dai Kun) มีผู้พูดทั้งสิ้น 120,855 คน พบในส่วนใหญ่อยู่ในเชียงตุง รัฐฉาน ประเทศพม่า ประมาณ 114,574 คน (พ.ศ. 2543) พบในประเทศไทย 6,281 คน (พ.ศ. 2543) ในจังหวัดเชียงใหม่และเชียงราย ใกล้เคียงกับภาษาไทลื้อและภาษาไทใต้คง เขียนด้วยอักษรธรรมที่มีอักขรวิธีคล้ายอักษรธรรมล้านนา[2] จัดอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท กลุ่มภาษากัม-ไท สาขาเบ-ไท สาขาย่อยไท-แสก
| ภาษาเขิน | |
|---|---|
| ภาษาขึน | |
| ᨣᩤᩴᨡᩨ᩠ᨶ | |
| ออกเสียง | /kam˧˧ kʰɤːn˩˩˦/ |
| ประเทศที่มีการพูด | ประเทศพม่า (รัฐฉาน), ประเทศไทย (จังหวัดเชียงรายและเชียงใหม่) |
| ภูมิภาค | ฉานตะวันออก |
| จำนวนผู้พูด | ไม่ทราบ (100,000 อ้างถึง1990)[1] |
| ตระกูลภาษา | ขร้า-ไท
|
| ระบบการเขียน | อักษรธรรม, อักษรไทย |
| สถานภาพทางการ | |
| ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน |  พม่า |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | kkh |
อ้างอิง
แก้- ↑ ภาษาเขิน ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
- ↑ ไทขึน (ไทเขิน) (Tai Kheun) เก็บถาวร 2010-09-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน การศึกษาชนชาติไทเขิน ตอนที่ 1 ภาพรวม
- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |