ฟราอันเจลีโก
ภราดาทูตสวรรค์ หรือทับศัพท์ว่า ฟราอันเจลีโก (อิตาลี: Fra Angelico) เป็นสมญานามของ ภราดาโจวันนีแห่งฟีเอโซเล ชื่อเกิดคือ กวีโด ดี ปีเอโตร (อิตาลี: Guido di Pietro) (เกิดราวค.ศ. 1395 - 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1455) เป็นจิตรกรสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาตอนต้นคนสำคัญของประเทศอิตาลีในคริสต์ศตวรรษที่ 15 มีความเชี่ยวชาญทางการเขียนภาพสีฝุ่นบนไม้ และการเขียนจิตรกรรมฝาผนัง เป็นผู้ที่จอร์โจ วาซารีกล่าวถึงในหนังสือ“ชีวิตศิลปิน” ว่ามีความสามารถพิเศษที่หายาก[1]
ในประเทศอิตาลีฟราอันเจลีโกเป็นที่รู้จักกันในนาม “il Beato Angelico” ในหนังสือ “ชีวิตศิลปิน” ของจอร์โจ วาซารีที่เขียนก่อนปี ค.ศ. 1555 ฟราอันเจลีโกก็เป็นที่รู้จักกันแล้วในนาม “ภราดาโจวันนีทูตสวรรค์” (Fra Giovanni Angelico) [2]
ภายในชั่วชีวิตของฟราอันเจลีโกหรือไม่นานหลังจากเสียชีวิต ฟราอันเจลีโกก็ถูกเรียกว่า “Il Beato” (ท่านบุญราศี) ซึ่งเป็นการยกย่องในความสามารถในการเขียนภาพทางศาสนา[3] ในปี ค.ศ. 1982 สมเด็จพระสันตะปาปายอห์น ปอลที่ 2 ทรงเสนอแต่งตั้งให้ฟราอันเจลีโกเป็นบุญราศี[4] จึงทำให้ฉายากลายเป็นทางการ บางครั้งคำว่า “ฟีโอโซเล” ก็เข้าใจผิดกันว่าเป็นส่วนหนึ่งของชื่อแต่ความจริงแล้วฟีโอโซเลเป็นเมืองที่ฟราอันเจลีโกปฏิญานตนเป็นไฟรอาร์คณะดอมินิกัน การใช้ “ฟีเอโซเล” ต่อท้ายชื่อก็เพื่อแสดงความแตกต่างจากภราดาจอห์นอีกคนหนึ่ง ชื่อของฟราอันเจลีโกปรากฏในหนังสือ “มรณสักขีวิทยาโรมัน” (Roman Martyrology) [5] ว่า “Beatus Ioannes Faesulanus, cognomento Angelicus” หรือ “บุญราศีจอห์นแห่งฟีเอโซเล ชื่อเล่น อันเจลีโก”
เบื้องต้น ค.ศ. 1395–ค.ศ. 1436
แก้ชื่อเมื่อแรกเกิดของฟราอันเจลีโกคือกวีโด ดี ปีเอโตร แห่งรูเปกานีนา[6] ในทัสกานีในบริเวณมูเกลโลใกล้ ฟิโอโซเลราวปลายคริสต์ศตวรรษที่ 14 และเสียชีวิตที่กรุงโรมในปี ค.ศ. 1455 ไม่มีหลักฐานว่าบิดามารดาเป็นใคร ฟราอันเจลีโกรับศีลล้างบาปในชื่อกวีโดหรือกูโดลีโน เอกสารแรกที่กล่าวถึงฟราอันเจลิโคลงวันที่ 17 ตุลาคม ค.ศ. 1417 เมื่อเข้าเป็นสมาชิกของภราดรภาพที่คาร์มิเนแต่ยังใช้ชื่อเดิม หลักฐานบ่งว่าขณะนั้นก็เป็นช่างเขียนแล้วซึ่งสนับสนุนโดยบันทึกค่าจ้างสำหรับงานสองชิ้นแก่กุยโด ดิ เปียโตรในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1418 สำหรับงานที่ทำให้วัดซานโต สเตฟาโน เดล ปอนเต[7] หลักฐานแรกที่กล่าวถึงฟราอันเจลีโกในฐานะที่เป็นไฟรอาร์ลงวันที่ ค.ศ. 1423 เมื่อถูกกล่าวถึงในนามฟราโจวันนี ที่เป็นชื่อที่เปลี่ยนใหม่ตามธรรมเนียมหลังจากเข้าคณะนักบวชคาทอลิก[8]
ฟราอันเจลีโกเริ่มการฝึกด้วยการเรียนการเขียนภาพในเอกสารตัวเขียนสีวิจิตรและอาจจะทำงานกับภราดาเบเนเดตโตที่เป็นไฟรอาร์ดอมินิกันซึ่งอาวุโสกว่า แต่เราไม่ทราบชื่อผู้ฝึก ซันมาร์โกที่ฟลอเรนซ์เป็นเจ้าของต้นฉบับหลายเล่มที่เชื่อกันว่าเขียนทั้งหมดหรือบางส่วนโดยฟราอันเจลีโก จิตรกรโลเรนโซ โมนาโก (Lorenzo Monaco) อาจจะมีส่วนในการฝึกเพราะงานมีอิทธิพลบางส่วนมาจากสกุลศิลปะซีเอนา ตามคำกล่าวของวาซารี งานเขียนชิ้นแรกๆ ของฟราอันเจลีโกเป็นงานแท่นบูชาและงานเขียนฉากประดับแท่นบูชาสำหรับอารามคณะคาร์ทูเซียน (Carthusian) แห่งฟลอเรนซ์ แต่งานนั้นสูญหายไปแล้ว[1]
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 Giorgio Vasari, Lives of the Artists. first published 1568. Penguin Classics, 1965.
- ↑ การตั้งฉายาเช่นนี้เป็นเรื่องปกติของยุคกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เช่น ริชาร์ดใจสิงห์
- ↑ อันเดรอา เดล ซาร์โต ราฟาเอล และ มีเกลันเจโลก็ได้รับชื่อ “Beato” จากผู้ร่วมสมัยเพราะเหมือนมีความสามารถที่เป็นพรสวรรค์จากพระเจ้า
- ↑ Bunson, Matthew (1999). John Paul II's Book of Saints. Our Sunday Visitor. p. 156. ISBN 0879739347.
{{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|coauthors=ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) - ↑ Roman Martyrology—a work which includes all Saints and Blesseds recognised by the Roman Catholic Church
- ↑ "Commune di Vicchio (Firenze), La terra natale di Giotto e del Beato Angelico". zoomedia. สืบค้นเมื่อ 2007-09-28.
- ↑ Werner Cohn, Il Beato Angelico e Battista di Biagio Sanguigni. Revista d’Arte, V, (1955) : 207–221.
- ↑ Stefano Orlandi, Beato Angelico; Monographia Storica della Vita e delle Opere con Un’Appendice di Nuovi Documenti Inediti. Florence: Leo S. Olschki Editore, 1964.
ดูเพิ่ม
แก้แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
สมุดภาพ
แก้-
“แม่พระรับสาร” (Annunciation) ประมาณปี ค.ศ. 1450 -
“การตั้งชื่อนักบุญยอห์นแบปติสต์” (The Naming of St. John the Baptist) ค.ศ. 1434–1435 -
“การประสูติของพระเยซู” (The Nativity) -
“การนมัสการของโหราจารย์” (The Adoration of the Magi) -
“พระเยซูหนีไปอียิปต์” (The Flight into Egypt) ประมาณปี ค.ศ. 1450 -
“พระเยซูทรงรับบัพติศมา” (Baptism of Christ) ประมาณปี ค.ศ. 1437–1446 -
“พระเยซูถูกจับ” (Capture of Christ) ประมาณปี ค.ศ. 1437–1446 -
“พระคริสต์บนกางเขนระหว่างโจรสองคน” (Christ on the Cross between the Two Thieves) ประมาณปี ค.ศ. 1437–1446 -
“Noli me tangere” ประมาณปี ค.ศ. 1437–1446 -
“การสวมมงกุฏแก่พระแม่มารีย์” (Coronation of the Virgin) ประมาณปี ค.ศ. 1437–1446
