พระประกาศสหกรณ์ (สดับ วีรเธียร)
อำมาตย์ตรี พระประกาศสหกรณ์ (สดับ วีรเธียร) (22 มีนาคม พ.ศ. 2439 - 1 ธันวาคม พ.ศ. 2520) เป็นอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตร รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสหกรณ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสำนักนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติ
| อำมาตย์ตรี พระประกาศสหกรณ์ (สดับ วีรเธียร) ป.จ., ม.ป.ช., ม.ว.ม. | |
|---|---|
| |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติ | |
| ดำรงตำแหน่ง 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2506 – 8 ธันวาคม พ.ศ. 2506 | |
| ก่อนหน้า | จอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ |
| ถัดไป | พจน์ สารสิน |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสำนักนายกรัฐมนตรี | |
| ดำรงตำแหน่ง 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2506 – 9 กันยายน พ.ศ. 2507 | |
| ก่อนหน้า | พลอากาศตรี มุนี มหาสันทนะ เวชยันต์รังสฤษฎ์ |
| ถัดไป | พลโท แสวง เสนาณรงค์ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 22 มีนาคม พ.ศ. 2439 |
| เสียชีวิต | 1 ธันวาคม พ.ศ. 2520 (81 ปี) |
| คู่สมรส | คุณหญิงอุดมพร ประกาศสหกรณ์ |
| ศาสนา | พุทธ |
ประวัติแก้ไข
พระประกาศสหกรณ์ (สดับ วีรเธียร) เคยรับราชการในสังกัดกระทรวงพาณิชย์ พ.ศ. 2474 มีตำแหน่งเป็นสารวัตรใหญ่สหกรณ์ กระทรวงพาณิชย์[1] เมื่อปลายปี พ.ศ. 2477 ได้มีพระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม เพิ่มเติม พ.ศ. 2477 ฉบับที่ 3 ยกฐานะทบวงเกษตราธิการเป็น กระทรวงเกษตราธิการ เมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2478 จึงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯแต่งตั้งให้พระประกาศสหกรณ์ ดำรงตำแหน่งนายทะเบียนสหกรณ์ เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2478 จนถึง พ.ศ. 2485[2] จึงได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ดำรงตำแหน่งปลัดกระทรวงเกษตราธิการ[3]
เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2501 พระประกาศสหกรณ์ได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสหกรณ์ในรัฐบาลพลโท ถนอม กิตติขจร[4] และดำรงตำแหน่งต่อมาจนถึงรัฐบาลจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์[5] ในวันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2506 ได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสำนักนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติเพิ่มอีกสองตำแหน่ง และพ้นจากตำแหน่งไปเมื่อ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ได้ถึงแก่อสัญกรรม[6] ต่อมาในวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2506 ได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสำนักนายกรัฐมนตรี[7] และรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติในรัฐบาลพลเอก ถนอม กิตติขจร วันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2507 ได้ย้ายไปดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตร และพ้นจากตำแหน่งไปเมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2512[8]
พระประกาศสหกรณ์ (สดับ วีรเธียร) ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อ พ.ศ. 2520 โดยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถเสด็จพระราชดำเนินไปพระราชทานเพลิงศพ ณ เมรุหน้าพลับพลาอิศริยาภรณ์ วัดเทพศิรินทราวาส ในวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2521[9]
ครอบครัวแก้ไข
พระประกาศสหกรณ์ (สดับ วีรเธียร) สมรสกับคุณหญิงอุดมพร ประกาศสหกรณ์ (อุดมพร วีรเธียร) มีบุตร-ธิดา 3 คน
- อาจารย์สันทิศ วีรเธียร อดีตคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
- นางภัทรา วสันตสิงห์
- รศ.ลักษมี ศาสตระรุจิ
เครื่องราชอิสริยาภรณ์แก้ไข
- พ.ศ. 2511 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 1 ปฐมจุลจอมเกล้า (ป.จ.) (ฝ่ายหน้า)[10] - พ.ศ. 2504 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.) - พ.ศ. 2497 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[11] - พ.ศ. 2497 –
เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 3 (ภ.ป.ร.3)[12]
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ ข้อมูลข้าราชการ ๒๔๗๔
- ↑ ทำเนียบนายทะเบียนสหกรณ์
- ↑ ประวัติกรมส่งเสริมสหกรณ์
- ↑ "คณะรัฐมนตรีคณะที่ 28 จากสำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-06-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-04.
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งคณะรัฐมนตรี (จำนวน ๑๔ ราย)
- ↑ "คณะรัฐมนตรีคณะที่ 29 จากสำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-06-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-04.
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๑๙ ราย)
- ↑ "คณะรัฐมนตรีคณะที่ 30 จากสำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-06-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-04.
- ↑ อนุสรณ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ พระประกาศสหกรณ์ (สดับ วีรเธียร)
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักคณะรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๗๕ ตอน ๓๙ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๔๔, ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๑๑
- ↑ แจ้งความสำนักคณะรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักคณะรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญรัตนาภรณ์, เล่ม ๗๑ ตอนที่ ๘๕ ง หน้า ๒๘๕๓, ๒๑ ธันวาคม ๒๔๙๗