พรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่น
พรรคการเมืองญี่ปุ่น
พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศญี่ปุ่น (JCP, ญี่ปุ่น: 日本共産党, Nihon Kyōsan-tō) เป็นพรรคการเมืองคอมมิวนิสต์ในญี่ปุ่น มีสมาชิกประมาณ 270,000 คน จากสาขา 18,000 แห่ง พรรคนี้เป็นหนึ่งในพรรคคอมมิวนิสต์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก
พรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่น 日本共産党 | |
|---|---|
 | |
| Representatives leader | เคจิ โคกูตะ |
| Councillors leader | โยชิกิ ยามาาชิตะ |
| ที่ทำการ | 4-26-7 เซ็นดางายะ ชิบูยะ, 151-8586 ประเทศญี่ปุ่น[1] |
| หนังสือพิมพ์ | ชิมบุงอากาฮาตะ |
| ฝ่ายเยาวชน | Democratic Youth League of Japan |
| จำนวนสมาชิก (ปี 2023) | 270,000[2] |
| อุดมการณ์ | |
| จุดยืน | ฝ่ายซ้าย[10] ถึงซ้ายจัด[15] |
| กลุ่มระดับสากล | IMCWP |
| สี | แดง[16] |
| สภาผู้แทนราษฎร | 10 / 465
|
| ราชมนตรีสภา | 13 / 245
|
| สมาชิกสภาจังหวัด | 139 / 2,614
|
| สมาชิกสภาเทศบาล | 2,473 / 30,101
|
| เว็บไซต์ | |
| www | |
| สัญลักษณ์การเลือกตั้ง | |
| ธงประจำพรรค | |
| การเมืองญี่ปุ่น รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง | |
พรรคสนับสนุนการจัดตั้งสังคมประชาธิปไตยบนพื้นฐานของสังคมนิยมวิทยาศาสตร์และความสงบ
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ 1.0 1.1 "Japanese Communist Party". bloomberg.com. Bloomberg L.P. สืบค้นเมื่อ 25 January 2022.
Japanese Communist Party (JCP) operates as a left-wing political party in Japan. The Company conducts membership organization established to promote the interests of a national, State, or local political party or candidate.
- ↑ [1] (2020). Retrieved 29 January 2021.
- ↑ Taguchi, Fukuji. 日本大百科全書(ニッポニカ)の解説 [The Nihon Dai Hyakka Zensho: Nipponica 's explanation]. kotobank.jp (ภาษาญี่ปุ่น). The Asahi Shimbun Company. สืบค้นเมื่อ 28 October 2020.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Berton 2000.
- ↑ "How the Japanese Communist Party Developed its Theory of Scientific Socialism". Japanese Communist Party. สืบค้นเมื่อ 12 June 2019.
- ↑ 6.0 6.1 "Japanese Communist Party | political party, Japan". Encyclopædia Britannica Online. สืบค้นเมื่อ 11 October 2019.
- ↑ ""선제공격 능력 갖추자" 日정부 주장에…"시대착오적" 비판". Edaily (ภาษาเกาหลี). 13 November 2021. สืบค้นเมื่อ 3 December 2021.
... 개헌에 반대해 온 진보 성향의 일본공산당은 “적 기지에 대한 공격력을 갖추더라도 상대국의 지하나 이동발사대 등 미사일 위치를 모두 파악하고 파괴하는 것은 불가능하다”며 ...
[... The progressive position Japanese Communist Party, which has opposed the constitutional amendment, said, "Even if it has offensive power against enemy bases, it is impossible to identify and destroy all missile locations such as underground or mobile launchers of the other country" ...] - ↑ The JCP is on an independent path different from other communist parties, and has traditionally been regarded as a (socially) progressive party in the context of Japanese politics:
- Ronald J Hrebenar, บ.ก. (2019). Japan's New Party System. Routledge. ISBN 9780429721083.
This trend erodes the traditional support of the “progressive” parties, especially those—as with the JCP —perceived to be on the extreme Left.
- Willy Jou, Masahisa Endo, บ.ก. (2016). Generational Gap in Japanese Politics: A Longitudinal Study of Political Attitudes and Behaviour. Springer. p. 29. ISBN 9781137503428.
Conventional wisdom, still dominant in media and academic circles, holds that the Liberal Democratic Party (LDP) and the Japanese Communist Party (JCP) occupy the conservative and progressive ends of the ideological spectrum, ...
- Takemasa Ando, บ.ก. (2013). Japan's New Left Movements: Legacies for Civil Society. Routledge. p. 33. ISBN 9781135087388.
Progressive parties: Progressive parties, the Japan Socialist Party (JSP) and the Japan Communist Party (JCP), also played a key role in the large-scale mobilisation
- Ronald J Hrebenar, บ.ก. (2019). Japan's New Party System. Routledge. ISBN 9780429721083.
- ↑ "Japan's persistent pacifism (in English)". East Asia Forum. 24 October 2013. สืบค้นเมื่อ 4 January 2014.
- ↑ [1][6]
- ↑ Robert J. Pekkanen, Steven R. Reed, Ethan Scheiner, Daniel M. Smith, บ.ก. (2018). Japan Decides 2017: The Japanese General Election. Springer. p. 93. ISBN 9783319764757.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: editors list (ลิงก์) - ↑ Ronald J Hrebenar, บ.ก. (2019). Japan's New Party System. Routledge. ISBN 9780429721083.
This trend erodes the traditional support of the “progressive” parties, especially those—as with the JCP —perceived to be on the extreme Left.
- ↑ Jou, Willy; Endo, Masahisa, บ.ก. (2016). Generational Gap in Japanese Politics: A Longitudinal Study of Political Attitudes and Behaviour. Palgrave Macmillan. p. 16. ISBN 9781137503428.
- ↑ "Election campaign, the Japanese way". The Straits Times. 13 June 2017. สืบค้นเมื่อ 16 October 2017.
Both the LDP and Kibo no To are in favour of constitutional revision, unlike the new left-leaning Constitutional Democratic Party of Japan and the far-left Japanese Communist Party.
- ↑ [11][12][13][14]
- ↑ 日本に定着するか、政党のカラー [Will the colors of political parties settle in Japan?] (ภาษาญี่ปุ่น). Nikkei, Inc. 21 October 2017. สืบค้นเมื่อ 29 May 2020.
บรรณานุกรมแก้ไข
หนังสือแก้ไข
- Beckmann, George M.; Okubo, Genji (1969). The Japanese Communist Party, 1922–1945. Stanford, CA: Stanford University Press. ISBN 978-0804706742.
- Kapur, Nick (2018a). Japan at the Crossroads: Conflict and Compromise after Anpo. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 978-0674984424.
- Uno, Shun'ichi (1991). Nihon zenshi: Japan chronik (ภาษาญี่ปุ่น). Tokyo: Kodansha Ltd. ISBN 4-06-203994-X.
บทความวารสารแก้ไข
- Berton, Peter (May 2000). "The Japanese Communist Party and Its Transformations". Japan Policy Research Institute (JPRI Working Paper No. 67). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 August 2016. สืบค้นเมื่อ 26 July 2020.
- Kapur, Nick (2018b). "The Empire Strikes Back? The 1968 Meiji Centennial Celebrations and the Revival of Japanese Nationalism". Japanese Studies. 38 (3): 305–328. doi:10.1080/10371397.2018.1543533. S2CID 149788596.
อ่านเพิ่มแก้ไข
- Peter Berton and Sam Atherton, "The Japanese Communist Party: Permanent Opposition, but Moral Compass." New York: Routledge, 2018.
- T.E. Durkee, The Communist Party of Japan, 1919–1932. PhD dissertation. Stanford University, 1953.
- G.A. Hoston, Marxism and the Crisis of Development in Prewar Japan. Princeton, NJ: Princeton University Press, 1986.
- Hong M. Kim, Deradicalization of the Japanese Communist Party Under Kenji Miyamoto. Cambridge University Press, 1976.
- Stephen S. Large, The Romance of Revolution in Japanese Anarchism and Communism during the Taishō Period. Cambridge University Press, 1977.
- Robert A. Scalapino, The Japanese Communist Movement: 1920–1966. London: Cambridge University Press. 1967.
- R. Swearingen and P. Langer, Red Flag in Japan: International Communism in Action, 1919–1951. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1952.
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: พรรคคอมมิวนิสต์ญี่ปุ่น |
- เว็บไซต์ทางการ
- "Anti-Russian Organization Rises in Japan; Red Liaison Officer Says That American Occupation Too Soft". Times Daily. 9 October 1945.
- "Military Oblivion Is Japs' Fate". The Evening Independent. 15 October 1945.
- "Jap Communists Ask United Front Against Shidehara". The Evening Independent. 19 October 1945.
- "Japanese Reds Enjoy Freedom For First Time". Berkeley Daily Gazette. 15 December 1945.
- Members of the Communist Party march and protest in Tokyo (ภาษาญี่ปุ่น). NHK. 27 December 1945.
- Article on Japanese Communist Party from Japanese Press Translations 1945–46. Dartmouth Digital Library Collections.
- "Japanese Communist Party Asks End of Feudal System". Berkeley Daily Gazette. 23 February 1946.
- "5–12 The Red Purge". National Diet Library. Modern Japan Archives. 6 June 1950.
- "Red Parliament Members Fight Purge in Japan". The Owosso Argus-Press. 8 June 1950.
- "Japan's Eight Top Communists Still Missing Without Clue". Reading Eagle. 3 June 1951.
- Kazuo Shii: Comments from the Japanese Communist Party on the upcoming election. YouTube video (in English) of the JCP leader Kazuo Shii discussing the 2014 Japanese general election. Uploaded 8 December 2014.