วิกิพีเดีย

ผู้ใช้:Uka bone/บทเพลงของคนพายเรือชาวเย่ว์

< ผู้ใช้:Uka bone

บทเพลงของคนพายเรือชาวเย่ว์ (จีน: 越人|歌, พินอิน: Yuèrén Gē) เป็นเพลงสั้นในภาษาโบราณทางตอนใต้ของจีนบริเวณหุบเขาแม่น้ำแยงซี ว่ากันว่าถูกบันทึกไว้เมื่อประมาณ 528 ปีก่อนคริสตกาล การถอดเสียงโดยใช้ตัวอักษรจีนและคำแปลถูกบันทึกไว้ในสวนแห่งเรื่องเล่า(อังกฤษ: Garden of Stories, จีน: 說苑) รวบรวมโดยหลิวเซี่ยงห้าศตวรรษให้หลัง [1]

เรื่องราว

แก้

เพลงนี้ปรากฏในเรื่องราวซ้อนเรื่องราวในบทช่านชัว (善說) ในสวนแห่งเรื่องเล่า เมื่อรัฐมนตรีแห่งรัฐฉู่ผู้ซึ่งต้องเสน่ห์ขุนนางรูปงามผู้ครองเซียงเฉิง เล่าเรื่องราวจากคริสต์ศตวรรษที่ 6 ให้เขาฟัง เรื่องมีอยู่ว่า ระหว่างที่เจ้าชายจื่อซี (子晳) น้องชายร่วมมารดาของกษัตริย์รัฐฉู่กำลังล่องเรืออยู่ คนพายเรือที่เป็นชาวเย่ว์ก็ร้องเพลงขึ้นมา เจ้าชายจื่อซีสนใจจึงขอให้ล่ามแปลให้ ล่ามบอกเขาว่ามันเป็นเพลงเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ในชนบทและความปลื้มปีติที่ซ่อนเอาไว้ของคนพายเรือที่ได้เจอกับเจ้าชาย

คำแปลภาษาจีน คำแปลภาษาอังกฤษโดยเจิ้งจางฉางฟาง คำแปลภาษาอังกฤษโดยสตีเวนสันและอู๋ การถอดเสียงภาษาไทยโดยเจิ้งจางฉางฟาง
今夕何夕兮， Oh! What night is tonight, What evening is this คล้ำแฮเพลินเจอะคล้ำ
搴舟中流。[a] we are rowing on the river. that I take a boat into the stream? ราช่างกระดากราช่างแจว
今日何日兮 Oh! What day is today, What day is this แจวข้ามแจวเยิ่นฮาชื่นสะ
得與王子同舟。 that I get to share a boat with a prince that I share a boat with my prince? มอมราฮาเจ้าท่านชินรู้
蒙羞被好兮， The prince's kindness makes me shy, Shy am I for having taken to you, ซุ่มใจเรี่ยใคระฅะ
不訾詬恥。 I take no notice of people's mocking cries I fear not the shame of denunciation. -
心幾頑而不絕兮， Ignorant but not uncared for, My longing is intense and without let, -
得知王子。 I made acquaintance with a prince. with thoughts only for my prince. -
山有木兮木有枝， There are trees on the mountains and there are branches on the tree The mountains have trees, the trees branches, -
心悅君兮君不知。 I adore you, oh! you do not know. my heart has spoken to my lord, my lord does not understand. -

เมื่อได้ยินดังนั้น เจ้าชายก็สวมกอดคนพายเรือทันทีแล้วคลุมคนพายเรือด้วยผ้าคลุมปักของเขา [5] รัฐมนตรีกล่าวย้ำต่อว่า "จือซีเป็นถึงน้องชายของกษัตริย์รัฐฉู่ ตำแหน่งบริหารเทียบเท่านายกรัฐมนตรี มีศักดิ์เป็นเจ้าชาย แต่กระนั้นคนพายเรือก็ยังสามารถร่วมประเวณีกับเขาได้จนพอใจ" [6] ว่าแล้ว รัฐมนตรีก็โน้มน้าวให้ผู้ครองเซียงเฉิงกุมมือของเขา ซึ่งก่อนหน้านี้เขาปฏิเสธไปเพราะทราบความรู้สึกของรัฐมนตรี

เรื่องราวนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ของความรักร่วมเพศในประวัติศาสตร์จีน [6] มันถูกรวมอยู่ในบทเกี่ยวกับความรักระหว่างผู้ชายในกวีนิพนธ์ ฉิงฉื่อ ของเฝิงเมิ่งหลง (情史, 'History of Love', c. 1628–1630) [7]

ข้อความเย่ว์เก่า

แก้

เนื้อร้องของเพลงต้นฉบับถูกถอดเสียงด้วยอักษรจีน 32 ตัว แต่ละตัวแทนเสียงพยางค์ในภาษาต้นฉบับ: [1]

濫兮抃草濫予昌枑澤予昌州州𩜱州焉乎秦胥胥縵予乎昭澶秦踰滲惿隨河湖

เช่นเดียวกับเพลงป๋ายหลางที่ถูกบันทึกไว้ การตีความเนื้อเพลงนั้นมีความซับซ้อนเป็นอย่างมากเนื่องจากยังเราขาดข้อมูลเกี่ยวกับระบบเสียงของภาษาจีนเก่าที่ถูกบันทึกไว้โดยอักษรภาพ[8] ในปี 1981 เหวยชิ่งเวิ่น (韦庆稳) นักภาษาศาสตร์เสนอการตีความโดยการเปรียบเทียบเนื้อร้องของเพลงกับภาษาในตระกูลไท โดยเฉพาะในกลุ่มภาษาจ้วงที่พูดกันในมณฑลกวางสีในปัจจุบัน[1] ต่อมาเจิ้งจางฉางฟาง (郑张尚芳) ใช้งานของเหวยเป็นรากฐาน และใช้การสืบสร้างภาษาจีนเก่าของเขาเอง แปลงเนื้อเพลงเป็นอักษรไทย (สมัยปลายคริสต์ศตวรรษที่ 13) ในฐานะภาษาที่ใกล้เคียงภาษาต้นฉบับมากที่สุด[1] [8] การตีความของทั้งเหวยและฉางฟาง สอดคล้องอย่างหลวมๆ กับฉบับแปลภาษาจีน 54 ตัวอักษร นอกจากนี้การตีความของพวกเขายังขาดบรรทัดที่ 3 กับ 9 ของฉบับภาษาจีน เจิ้งจางเสนอว่าบรรทัดเหล่านี้อาจถูกเพิ่มเข้ามาภายหลังระหว่างการเรียบเรียงฉบับภาษาจีนเพื่อให้เข้ากับสไตล์บทกวีของฉู่ฉือ[1] การตีความของเจิ้งจางยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่จนถึงปัจจุบัน มันอาจมีสาเหตุมาจากระยะห่างเกือบสองพันปีระหว่างอักษรไทยกับเนื้อเพลงดังกล่าว และนอกจากนี้ภาษาไทยเองก็อยู่ในกลุ่มภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ที่อยู่ห่างกันทางภูมิศาสตร์มากกว่า[9]

ฉินเสี่ยวหังแย้งว่า แม้ว่าการถอดเสียงจะไม่ได้แสดงถึงระบบการเขียนที่แท้จริงของภาษาต้นฉบับ แต่รูปแบบการถอดเสียงดังกล่าวก็กลายเป็นพื้นฐานของระบบการเขียนสือดิบผู้จ่องของชาวจ้วงในภายหลัง [10]

หมายเหตุ

แก้
  1. ↑ ในสวนแห่งเรื่องเล่าบรรทัดนี้จะอ่านว่า「搴中洲流」[2] นอกจากนี้ก็ยังมีการอ่านอีกหลายแบบเช่น「搴舟中流」จากบทเพลงใหม่จากระเบียงหยก (玉臺新詠) [3][4]

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Zhengzhang, Shangfang (1991). "Decipherment of Yue-Ren-Ge (Song of the Yue boatman)". Cahiers de Linguistique Asie Orientale. 20 (2): 159–168. doi:10.3406/clao.1991.1345.
  2. ↑ Shuoyuan (Garden of Eloquence) "Shanshuo (Excellent Persuasion)". Sibu Congkan First Series version: Vol. 4, p. 22/136 of 136. Siku Quanshu version: Vol. 10-13, p. 55/158
  3. ↑ New Songs from the Jade Terrace "Vol. 4" p. 11/140
  4. ↑ Liu Xiang (author) & Henry, Eric P. (translator), (2021), Garden of Eloquence / Shuoyuan 說苑. Seattle: University of Washington Press. p. 658, n. 117
  5. ↑ Hawkes, David (1989). Classical, Modern, and Humane: Essays in Chinese Literature. Chinese University Press. p. 94. ISBN 978-962-201-354-4.
  6. ↑ 6.0 6.1 Stevenson, Mark; Wu, Cuncun, บ.ก. (2013). Homoeroticism in Imperial China. Routledge. pp. 14–15. ISBN 978-0-415-55144-1.
  7. ↑ "Exemplary Sodomites: Chivalry and Love in Late Ming Culture". Nan Nü: Men, Women, and Gender in Early and Imperial China. 2 (2): 207–257. 2000. doi:10.1163/156852600750072259. p. 256.
  8. ↑ 8.0 8.1 Holm, David (2013). Mapping the Old Zhuang Character Script: A Vernacular Writing System from Southern China. BRILL. pp. 784–785. ISBN 978-90-04-22369-1.
  9. ↑ Sagart, Larent (2008). "The expansion of Setaria farmers in East Asia: a linguistic and archeological model". ใน Sanchez-Mazas, Alicia; Blench, Roger; Ross, Malcolm D.; Peiros, Ilia; Lin, Marie (บ.ก.). Past human migrations in East Asia: matching archaeology, linguistics and genetics. Routledge. pp. 133–157. ISBN 978-0-203-92678-9.
  10. ↑ Qín, Xiǎoháng 覃晓航 (2010). Fāngkuài Zhuàng zì yánjiū 方块壮字研究 [Research on Zhuang square characters]. 民族出版社. pp. 80, 81. ISBN 978-7-105-11041-4.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ผู้ใช้:Uka_bone/บทเพลงของคนพายเรือชาวเย่ว์&oldid=11578021"