วิกิพีเดีย

ตระกูลภาษาญี่ปุ่น

ตระกูลภาษาญี่ปุ่น (อังกฤษ: Japonic languages) หรือ ตระกูลภาษาญี่ปุ่น–รีวกีว (Japanese–Ryukyuan language family) เป็นตระกูลของภาษาที่ประกอบด้วยภาษาญี่ปุ่นที่มีผู้พูดบนเกาะหลักของญี่ปุ่น และกลุ่มภาษารีวกีวที่มีผู้พูดบนหมู่เกาะรีวกีว นักภาษาศาสตร์ให้การยอมรับการจัดตระกูลภาษานี้ และมีความคืบหน้าในการสร้างภาษาดั้งเดิมใหม่อย่างมาก[2] การสร้างใหม่แสดงนัยถึงการแยกระหว่างภาษาย่อยญี่ปุ่นและวิธภาษารีวกัวทั้งหมด น่าจะในช่วงก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 7 มีการรวมภาษาฮาจิโจที่มีผู้พูดในหมู่เกาะอิซุด้วย แต่ตำแหน่งในตระกูลภาษายังไม่เป็นที่กระจ่าง

ตระกูลภาษาญี่ปุ่น
ตระกูลภาษาญี่ปุ่น–รีวกีว
ภูมิภาค:ประเทศญี่ปุ่น อาจรวมคาบสมุทรเกาหลีในอดีต
การจําแนก
ทางภาษาศาสตร์:		หนึ่งในตระกูลภาษาหลักของโลก
ภาษาดั้งเดิม:ญี่ปุ่นดั้งเดิม
กลุ่มย่อย:
ISO 639-5:jpx
กลอตโตลอก:japo1237[1]
{{{mapalt}}}
ภาษาและภาษาย่อยในตระกูลภาษาญี่ปุ่น

การจัดจำแนก แก้

ตระกูลภาษาญี่ปุ่นประกอบด้วยสองสาขาที่ระบุได้: ญี่ปุ่น และรีวกีว[3] นักวิชาการส่วนใหญ่เชื่อว่าภาษาตระกูลญี่ปุ่นเข้าสู่เกาะคีวชูเหนือผ่านคาบสมุทรเกาหลีเมื่อประมาณ 700 ถึง 300 ปีก่อน ค.ศ. โดยชาวนาข้าวเปียกจากวัฒนธรรมยาโยอิ และกระจายทั่วหมู่เกาะญี่ปุ่น แทนที่ภาษาพื้นเมือง[4][5][a] มีการยืนยันการกระจายตัวของภาษาไอนุที่กว้างกว่าในอดีต ผ่านชื่อสถานที่ในเกาะฮนชูตอนเหนือที่ลงท้ายด้วย -betsu < ไอนุ pet 'แม่น้ำ' และ -nai < ไอนุ nai 'ลำธาร'[8][9][10] ในเวลาต่อมา ภาษาตระกูลญี่ปุ่นจึงกระจายไปทางใต้ของหมู่เกาะรีวกีว[4] มีหลักฐานชื่อสถานที่ที่เป็นชิ้นส่วนของภาษาตระกูลญี่ปุ่นที่สูญหายแล้วในปัจจุบัน ยังคงมีผู้พูดในภาคกลางและภาคใต้ของคาบสมุทรเกาหลีในอีกหลายศตวรรษต่อมา[11][12]

สมาชิก แก้

นอกจากนี้ คริสโตเฟอร์ เบ็กวิท ยังได้เพิ่มกลุ่มภาษาโบราณทางตอนใต้ของคาบสมุทรเกาหลีมาไว้ในกลุ่มตระกูลภาษาญี่ปุ่นโบราณ ได้แก่[13]

ซึ่งยังไม่มีการสรปุชี้ชัดว่า ก่อนคาระ (Pre-Kara) จะมีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับภาษาของรัฐคายาในกาลต่อมา

หมายเหตุ แก้

  1. ↑ Roy Andrew Miller identified the arrival of Japonic with the Early Jōmon period (ประมาณ 3000 BC), but this is difficult to reconcile with the relatively shallow depth of Japonic and the presence of Japonic placenames on the Korean peninsula in the 1st millennium AD.[6][7]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "Japonic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. ↑ Shimabukuro (2007), p. 1.
  3. ↑ Tranter (2012), p. 3.
  4. ↑ 4.0 4.1 Serafim (2008), p. 98.
  5. ↑ Vovin (2017).
  6. ↑ Hudson (1999), pp. 86–87.
  7. ↑ Whitman (2011), p. 155.
  8. ↑ Patrie (1982), p. 4.
  9. ↑ Tamura (2000), p. 269.
  10. ↑ Hudson (1999), p. 98.
  11. ↑ Vovin (2013), pp. 222–224.
  12. ↑ Sohn (1999), pp. 35–36.
  13. ↑ Christopher Beckwith, 2007, Koguryo, the Language of Japan's Continental Relatives, pp 27–28

ข้อมูล แก้

  • Beckwith, Christopher (2007), Koguryo, the Language of Japan's Continental Relatives, BRILL, ISBN 978-90-04-16025-5.
  • de Boer, Elisabeth (2020), "The classification of the Japonic languages", ใน Robbeets, Martine; Savelyev, Alexander (บ.ก.), The Oxford Guide to the Transeurasian Languages, Oxford University Press, pp. 40–58, doi:10.1093/oso/9780198804628.003.0005, ISBN 978-0-19-880462-8.
  • Frellesvig, Bjarke (2010), A History of the Japanese Language, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-65320-6.
  • Frellesvig, Bjarne; Whitman, John (2008), "Introduction", ใน Frellesvig, Bjarne; Whitman, John (บ.ก.), Proto-Japanese: Issues and Prospects, John Benjamins, pp. 1–9, ISBN 978-90-272-4809-1.
  • Grimes, Barbara (2003), "Japanese – Language list", ใน Frawley, William (บ.ก.), International Encyclopedia of Linguistics, vol. 2 (2nd ed.), Oxford University Press, p. 335, ISBN 978-0-19-513977-8.
  • Heinrich, Patrick; Ishihara, Masahide (2017), "Ryukyuan languages in Japan", ใน Seals, Corinne A.; Shah, Sheena (บ.ก.), Heritage Language Policies around the World, Routledge, pp. 165–184, ISBN 978-1-317-27404-9.
  • Hudson, Mark J. (1999), Ruins of Identity: Ethnogenesis in the Japanese Islands, University of Hawai'i Press, ISBN 978-0-8248-2156-2.
  • Izuyama, Atsuko (2012), "Yonaguni", ใน Tranter, Nicolas (บ.ก.), The Languages of Japan and Korea, Routledge, pp. 412–457, ISBN 978-0-415-46287-7.
  • Kindaichi, Haruhiko (1978) [1957], The Japanese Language, Tuttle, ISBN 978-1-4629-0266-8.
  • Lee, Ki-Moon; Ramsey, S. Robert (2011), A History of the Korean Language, Cambridge University Press, ISBN 978-1-139-49448-9.
  • Martin, Samuel Elmo (1987), The Japanese Language through Time, New Haven and London: Yale University Press, ISBN 978-0-300-03729-6.
  • Miyake, Marc Hideo (2003), Old Japanese: A Phonetic Reconstruction, London; New York: RoutledgeCurzon, ISBN 978-0-415-30575-4.
  • Patrie, James (1982), The Genetic Relationship of the Ainu Language, Oceanic Linguistics Special Publications, vol. 17, University of Hawai'i Press, ISBN 978-0-8248-0724-5, JSTOR 20006692.
  • Pellard, Thomas (2015), "The linguistic archeology of the Ryukyu Islands", ใน Heinrich, Patrick; Miyara, Shinsho; Shimoji, Michinori (บ.ก.), Handbook of the Ryukyuan languages: History, structure, and use, De Gruyter Mouton, pp. 13–37, doi:10.1515/9781614511151.13, ISBN 978-1-61451-161-8, S2CID 54004881.
  • ——— (2018), "The comparative study of the Japonic languages", Approaches to endangered languages in Japan and Northeast Asia: Description, documentation and revitalization, Tachikawa, Japan: National Institute for Japanese Language and Linguistics.
  • Serafim, Leon A. (2008), "The uses of Ryukyuan in understanding Japanese language history", ใน Frellesvig, Bjarne; Whitman, John (บ.ก.), Proto-Japanese: Issues and Prospects, John Benjamins, pp. 79–99, ISBN 978-90-272-4809-1.
  • Shibatani, Masayoshi (1990), The Languages of Japan, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-36918-3
  • Shimabukuro, Moriyo (2007), The Accentual History of the Japanese and Ryukyuan Languages: a Reconstruction, London: Global Oriental, ISBN 978-1-901903-63-8.
  • Shimoji, Michinori (2010), "Ryukyuan languages: an introduction", ใน Shimoji, Michinori; Pellard, Thomas (บ.ก.), An Introduction to Ryukyuan Languages (PDF), Tokyo: Research Institute for Languages and Cultures of Asia and Africa, pp. 1–13, ISBN 978-4-86337-072-2.
  • ——— (2012), "Northern Ryukyuan", ใน Tranter, Nicolas (บ.ก.), The Languages of Japan and Korea, Routledge, pp. 351–380, ISBN 978-0-415-46287-7.
  • ——— (2022), "The Japonic Languages: an Introduction", ใน Shimoji, Michinori (บ.ก.), An Introduction to the Japonic Languages: Grammatical Sketches of Japanese Dialects and Ryukyuan Languages, Endangered and Lesser-Studied Languages and Dialects, vol. 1, Leiden: Brill, pp. 1–24, doi:10.1163/9789004519107, ISBN 978-90-04-51910-7.
  • Sohn, Ho-Min (1999), The Korean Language, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-36123-1.
  • Tamura, Suzuko (2000), The Ainu Language, ICHEL Linguistic Studies, vol. 2, Tokyo: Sanseido, ISBN 978-4-385-35976-2.
  • Tranter, Nicholas (2012), "Introduction: typology and area in Japan and Korea", ใน Tranter, Nicolas (บ.ก.), The Languages of Japan and Korea, Routledge, pp. 3–23, ISBN 978-0-415-46287-7.
  • Vovin, Alexander (2010), Korea-Japonica: A Re-evaluation of a Common Genetic Origin, University of Hawaii Press, ISBN 978-0-8248-3278-0, JSTOR j.ctt6wqz03.
  • ——— (2013), "From Koguryo to Tamna: Slowly riding to the South with speakers of Proto-Korean", Korean Linguistics, 15 (2): 222–240, doi:10.1075/kl.15.2.03vov.
  • ——— (2017), "Origins of the Japanese Language", Oxford Research Encyclopedia of Linguistics, Oxford University Press, doi:10.1093/acrefore/9780199384655.013.277, ISBN 978-0-19-938465-5.
  • Whitman, John (2011), "Northeast Asian Linguistic Ecology and the Advent of Rice Agriculture in Korea and Japan", Rice, 4 (3–4): 149–158, doi:10.1007/s12284-011-9080-0.
  • ——— (2012), "The relationship between Japanese and Korean" (PDF), ใน Tranter, Nicolas (บ.ก.), The Languages of Japan and Korea, Routledge, pp. 24–38, ISBN 978-0-415-46287-7.

อ่านเพิ่ม แก้

  • Shimoji, Michinori, บ.ก. (2022), An Introduction to the Japonic Languages: Grammatical Sketches of Japanese Dialects and Ryukyuan Languages, Endangered and Lesser-Studied Languages and Dialects, vol. 1, Leiden: Brill, doi:10.1163/9789004519107, ISBN 978-90-04-51910-7.
  • Vovin, Alexander (1994), "Long-distance Relationships, Reconstruction Methodology, and the Origins of Japanese", Diachronica, 11 (1): 95–114, doi:10.1075/dia.11.1.08vov.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ตระกูลภาษาญี่ปุ่น&oldid=10545747"