จังหวัดเสียมราฐ

เสียมราฐ[2][3] หรือ เซียมเรียบ[3] (เขมร: សៀមរាប) เป็นจังหวัดหนึ่งในประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ อยู่ริมฝั่งทะเลสาบเขมร ห่างจากกรุงพนมเปญ 314 กิโลเมตร โดยใช้เวลาเดินทางด้วยรถยนต์ประมาณ 5 ชั่วโมง

จังหวัดเสียมราฐ

ខេត្តសៀមរាប
Angkor Wat.jpg
Cambodian Cultural Village (5633773562).jpg
PhnomKulen.jpg
Banteay Srei 26a.jpg
Cambodia, Tonle Sap IMG 3290.JPG
Ta Prohm (6202529202).jpg
Angkor SiemReap Cambodia Suor-Prat-Towers-02.jpg
สมญา: 
กำแพงพระนคร
แผนที่ประเทศกัมพูชาเน้นจังหวัดเสียมราฐ
แผนที่ประเทศกัมพูชาเน้นจังหวัดเสียมราฐ
พิกัด: 13°21′N 103°51′E / 13.350°N 103.850°E / 13.350; 103.850พิกัดภูมิศาสตร์: 13°21′N 103°51′E / 13.350°N 103.850°E / 13.350; 103.850
ประเทศธงของประเทศกัมพูชา กัมพูชา
เมืองหลักเสียมราฐ
การปกครอง
 • ผู้ว่าราชการTea Seyha (CPP)
 • ที่นั่งรัฐสภาในพระราชอาณาจักร
6 / 125
พื้นที่
 • ทั้งหมด10,299 ตร.กม. (3,976 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (พ.ศ. 2551)[1]
 • ทั้งหมด896,309 คน
 • ความหนาแน่น87 คน/ตร.กม. (230 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+07
รหัสโทรศัพท์+855
รหัส ISO 3166KH-17
อำเภอ12
ตำบล100
หมู่บ้าน907

จังหวัดเสียมราฐเป็นที่ตั้งของนครวัดและกลุ่มปราสาทหินหลายแห่ง อาทิ หมู่ปราสาทหินจากอาณาจักรขอม ได้แก่ ปราสาทนครวัด, กลุ่มปราสาทนครธม, (ตาพรหม และบายน, บันทายศรี, บากอง, โลเลย, พนมบาเค็ง, พนมกุเลน และบารายตะวันตก

เมืองหลักของจังหวัดนี้ (เทียบได้กับอำเภอเมืองในจังหวัดของไทย) ก็มีชื่อว่า เสียมราฐ เช่นกัน โดยเมืองเสียมราฐนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดของประเทศกัมพูชา แต่ละปีมีนักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชมนครวัดประมาณ 1,600,000 คน[4]

ที่มาของชื่อแก้ไข

คำว่า เซียมเรียบ ในภาษาเขมรมีความหมายว่า "สยามราบ" คือ "สยาม (แพ้) ราบเรียบ"[5] ส่วน เสียมราฐ ในภาษาไทยนั้น หมายถึง "ดินแดนของสยาม"

บ้างว่า เสียมราบ มาจากสงครามที่เกิดขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระบรมราชาธิราช (เจ้าพญาจันทราชา) ซึ่งเป็นการศึกระหว่างกัมพูชากับสยามในปี พ.ศ. 2089 ซึ่งปรากฏในพงศาวดารเขมร จ.ศ. 1217 เพียงฉบับเดียวเท่านั้น[5] ความว่า[6]

"...พระองค์ทรงราชย์ ลุศักราช ๑๔๖๒ (จ.ศ. ๙๐๒) ศกชวดนักษัตรได้ ๒๕ ปี พระชันษาได้ ๕๕ ปี พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา จึ่งยกทัพมาถึงพระนครหลวง ในปีชวดนั้น พระองค์ยกทัพไปถึงพระนครหลวงรบชนะพระเจ้ากรุงศรีอยุธยาหนีไป พระเจ้าจันทร์ราชาจับได้เชลยไทยเป็นอันมากแล้วเสด็จกลับเข้ามาครองราชสมบัติ..."

จึงสันนิษฐานว่าสงครามครั้งนี้น่าจะเป็นที่มาของชื่อ "เสียมราบ" เนื่องจากเป็นการรบครั้งสำคัญครั้งสุดท้ายที่รบใกล้เมืองพระนคร เพราะหลังจากนี้เส้นทางการเดินทัพและสมรภูมิจะเปลี่ยนไปเป็นเส้นทางฝั่งตะวันตกของทะเลสาบ คือ แถบเมืองพระตะบอง, โพธิสัตว์, บริบูรณ์ และละแวก เป็นต้น[5] แต่อย่างไรก็ตามการสงครามครั้งนี้ไม่มีการกล่าวถึงในพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาแต่อย่างใด[5]

บ้างก็ว่าชื่อ "เซียมเรียบ" ตั้งขึ้นใหม่แทน "เสียมราฐ" หลังจากที่ในกรณีพิพาทอินโดจีน พลตรี แปลก พิบูลสงคราม ผู้บัญชาการกองทัพอีสานและบูรพาในขณะนั้น ได้เคยบุกข้ามชายเดนขับไล่ฝรั่งเศสออกจากดินแดนฝั่งขวาของแม่น้ำโขง พระตะบอง และเสียมราฐ แต่แพ้

การแบ่งเขตการปกครองแก้ไข

จังหวัดเสียมราฐแบ่งออกเป็น 12 อำเภอ (ស្រុក) ได้แก่

รหัสเมือง ชื่อเมือง
(ภาษาเขมร)
เขียนด้วยอักษรไทย เขียนด้วยอักษรโรมัน
1701 អង្គរជុំ อังกอร์ชุม, นครชุม (องฺครชุ˚) Angkor Chum
1702 អង្គរធំ อังกอร์ธม, นครธม (องฺครธํ) Angkor Thom
1703 បន្ទាយស្រី บันทายสรี, บันทายศรี (บนฺทายสฺรี) Banteay Srei
1704 ជីក្រែង จีแกรง (ชีแกฺรง) Chi Kraeng
1706 ក្រឡាញ់ กระลัญ (กฺรฬาญ่) Kralanh
1707 ពួក ปวก (พวก) Pouk
1709 ប្រាសាទបាគង ปราสาทบากอง (ปฺราสาทบากง) Prasat Bakong
1710 សៀមរាប เสียมราฐ (เสียมราบ) Siem Reap
1711 សូទ្រនិគម สูทรนิคม (สูทฺรนิคม) Soutr Nikom
1712 ស្រីស្នំ เสร็ยสนำ (สฺรีสฺนํ) Srei Snam
1713 ស្វាយលើ สวายเลอ (สฺวายเลี) Svay Leu
1714 វ៉ារិន วาริน Varin

อ้างอิงแก้ไข

  1. "General Population Census of Cambodia 2008 - Provisional population totals" (PDF). National Institute of Statistics, Ministry of Planning. 3 September 2008.
  2. ข้อ 6 แห่ง "อนุสัญญาระหว่างสยามกับฝรั่งเศส แก้ไขเพิ่มเติมข้อบทแห่งสนธิสัญญาฉบับลงวันที่ 3 ตุลาคม รัตนโกสินทรศก 112 ว่าด้วยดินแดนกับข้อตกลงอื่น ๆ ฉบับลงนาม ณ กรุงปารีส เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ รัตนโกสินทรศก 122"
  3. 3.0 3.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
  4. "จังหวัดเสียมเรียบ". indochinaexplorer.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-13. สืบค้นเมื่อ 5 May 2014.
  5. 5.0 5.1 5.2 5.3 ศานติ ภักดีคำ. ดร. เขมรรบไทยสมัยอยุธยา:ในหลักฐานประวัติศาสตร์กัมพูชา. ในศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 32 ฉบับที่ 9 กันยายน 2554 กรุงเทพ:มติชน, 2554. หน้า 113
  6. "พงศาวดารเขมร จ.ศ. 1217". ในประชุมพงศาวดาร ฉบับกาญจนาภิเษก เล่ม 12, หน้า 142

ดูเพิ่มแก้ไข

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข