ชีนเต่
ชีนเต่ (พม่า: ခြင်္သေ့, ออกเสียง: [t͡ɕʰɪ̀ɰ̃.ðḛ]; มอญ: ဇာဒိသိုၚ်, ออกเสียง: [cɛ̀a.tìʔ.saŋ]; ไทใหญ่: သၢင်ႇသီႈ, ออกเสียง: [sàːŋ.si]) เป็นคำพม่าที่แปลว่า "สิงโต"[2][3] สัญลักษณ์สิงห์[4][5] ของ ชีนเต่ เป็นสิงห์ที่มีการออกแบบขั้นสูง[6][7] ปรากฏทั่วไปในรูปของสัญลักษณ์และในสถาปัตยกรรมพม่า โดยเฉพาะเป็นคู่ผู้พิทักษ์ ขนาบข้างทางเข้าเจดีย์หรือวัดพุทธ


สิงโตธรรมชาติ
แก้ขัดกับความเชื่อที่นิยม ชีนเต่ ไม่ใช่สัตว์จากตำนาน[8] แต่เป็นสิงโตตามธรรมชาติ[9] แม้ว่ามักจะเกี่ยวข้องกับความเชื่อและตำนานก็ตาม
รูปแบบสิงห์พม่า[10] มีความใกล้เคียงกับรูปแบบสิงห์อื่น ๆ ในภูมิภาคเอเชีย รวมทั้ง สิงห์ ของ ไทย, กัมพูชา, ลาว และ สิมหะ (සිංහ) ของศรีลังกา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์บนเงินรูปีศรีลังกา นอกจากนี้ยังใกล้เคียงกับรูปแบบสิงห์ของเอเชียตะวันออก เช่น สิงห์ผู้พิทักษ์ของจีน โคไมนุ ของญี่ปุ่น ชีซา ของโอกินาวะ และสิงห์หิมะของทิเบต
ต้นกำเนิด
แก้ตำนานสิงห์เฝ้าทางเข้าเจดีย์และวัดมีกล่าวใน มหาวงศ์ ว่า:
เจ้าหญิงสุปปะเทวีแห่งอาณาจักรวังคะ (ปัจจุบันคือแถบเบงกอล) มีพระโอรสองค์หนึ่งชื่อสีหพาหุจากการแต่งงานกับราชสีห์ แต่ต่อมาได้ละทิ้งราชสีห์ซึ่งโกรธแค้นและได้ออกตามหา สร้างความหวาดกลัวไปทั่วดินแดน พระโอรสจึงออกไปสังหารราชสีห์ที่น่ากลัวตัวนี้ เมื่อพระโอรสกลับมาหาพระมารดาโดยบอกว่าพระองค์ฆ่าราชสีห์ แล้วทราบว่าพระองค์ฆ่าบิดาของตัวเอง พระองค์จึงได้สร้างรูปปั้นราชสีห์ให้เป็นผู้พิทักษ์วัดเพื่อชดใช้บาปของพระองค์[11]
ในวัฒนธรรมพม่า
แก้รูปแบบสิงห์[10]ของ ชีนเต่ ปรากฏเป็นส่วนประกอบในวัตถุที่เคารพนับถือมากมาย รวมทั้ง ปะลีน (บัลลังก์พม่า) และระฆังพม่า[13]
ก่อนการใช้เหรียญเป็นเงิน ตุ้มน้ำหนักทองเหลืองที่หล่อเป็นรูปสัตว์อันเป็นเอกลักษณ์ เช่น ชีนเต่ มักใช้เพื่อวัดปริมาณสิ่งของตามหลักมาตรฐาน[14]
ในราศีพม่า สิงห์เป็นตัวแทนของบุคคลที่เกิดวันอังคาร[15]
สัญลักษณ์สิงห์เป็นตราของรัฐหลังเอกราชมาอย่างยาวนาน รวมถึงตราแผ่นดินของพม่าในปัจจุบัน และในธนบัตรส่วนใหญ่ของเงินจัตพม่า เป็นรูปปั้นผู้พิทักษ์เจดีย์และวัดส่วนใหญ่
ชีนเต่กับสงครามโลกครั้งที่สอง
แก้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พลจัตวา ออร์ด วินเกต ของอังกฤษ ได้รับคำสั่งให้กองกำลังโจมตีระยะไกล ทะลวงหลังแนวรบญี่ปุ่นในพม่า ตามคำแนะนำของร้อยเอก อองที่น แห่งกองปืนเล็กยาวพม่า วินเกตจึงตัดสินใจเรียกกองกำลังนี้ว่า "ชีนเต่" ("เหล่าสิงโต")[16] ซึ่งเพี้ยนมาเป็น "ชินดิต" (Chindits) และได้รับการบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่สอง[3]
ชีนเต่ยังเป็นชื่อเล่นของกองบิน 435 ของแคนาดา ซึ่งก่อตั้งครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1944 ที่ประเทศอินเดีย ตราของกองบิน 435 เป็นชีนเต่อยู่บนฐาน[17]
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ Shwedagon, Symbol of Strength and Serenity. Yangon, Burma: Yangon City Development Committee. 1997. p. 25.
- ↑ Myanmar-English Official Dictionary. Yangon, Burma: Department of the Myanmar Language Commission. 1993. p. 79.
- ↑ 3.0 3.1 United States, Congress (1945). Hearings. Washington, USA: U.S. Government Printing Office. p. 3.
- ↑ Archaeological Department of Burma (1902). Report on Archaeological Work in Burma. Yangon, Burma: Superintendent, Government Printing. p. 22.
- ↑ Session, I.A.H Congress (1996). Proceedings of the 4th Session of Indian Art History Congress. Virginia, USA: University of Virginia. p. 100.
- ↑ Arts of Asia: Volume 35, Issues 1-2. Virginia, USA: AOA Publications. 2005. p. 111.
- ↑ Ralph Isaacs, T.Tichard Blurton (2000). Visions from the Golden Land: Burma and the Art of Lacquer. Landon, England: British Museum. p. 169. ISBN 9780714114736.
- ↑ Sergei Sergeevich Ozhegov, Irene Moilanen (1999). Mirrorred in Wood: Burmese Art and Architecture. White Lotus Press. pp. 67. ISBN 9789747534009.
- ↑ Bunyard, Britt A. (2000). Walking to Singapore: A Year off the Beathen Path in Southeast Asia. U.S.A: Writers Club Press of iUniverse. p. 401. ISBN 9781469772981.
- ↑ 10.0 10.1 Southeast Asia Handbook. Michigan, USA: Moon Publications. 1994. pp. 91. ISBN 9781566910026.
- ↑ "Image 5 of 20". myanmar-image.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-04-11. สืบค้นเมื่อ 2010-09-17.
- ↑ Burma, Information and Broadcasting Department (1948). Burma's Fight for Freedom: Independence Commemoration. Yangon, Burma: Superintendent, Government Print. and Stationery. p. 119.
- ↑ Dr., Tin Mg Oo (2005). Aspects of Myanmar Culture. Yangon, Burma: Cho-Tay-Than Bookhouse. p. 28.
- ↑ Shwechinthe Birmans[ลิงก์เสีย]
- ↑ Sir., James George Scott (1882). The Burman: His Life and Notions, Volume 2. London, England: Macmillan and Company. p. 94.
- ↑ Duckworth, L.B (1945). Your Men in Battle: The Story of the South Staffordshire Regiment- 1939–45. Michigan, USA: Express and Star. p. 17.
- ↑ National Defence, Royal Canadian Air Force (2013-04-30). "435 Transport and Rescue Squadron - Royal Canadian Air Force". www.canada.ca. สืบค้นเมื่อ 2023-06-06.