วิกิพีเดีย

โอเล เชียเรน

สถาปนิกชาวเยอรมัน

โอเล เชียเรน (เกิดวันที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1971) เป็นสถาปนิกและนักผังเมืองชาวเยอรมัน และเป็นผู้อำนวยการสำนักงานBüro Ole Scheeren[1] โดยมีสำนักงานอยู่ใน ปักกิ่ง, ฮ่องกง, ลอนดอน, เบอร์ลิน และ กรุงเทพมหานคร[2][3]และเคยเป็นศาสตราจารย์รับเชิญที่ มหาวิทยาลัยฮ่องกง ตั้งแต่เดือนมกราคม ค.ศ. 2010[4]

โอเล เชียเรน
โอเล เชียเรน ใน นิวยอร์ก เดือน กันยายน ค.ศ. 2016
เกิด (1971-01-06) 6 มกราคม ค.ศ. 1971 (53 ปี)
คาลส์รูเออ, ประเทศเยอรมนี
สัญชาติชาวเยอรมัน
ศิษย์เก่าสมาคมสถาปัตยกรรม วิทยาลัยสถาปัตยกรรม
บิดามารดาดีเทอร์ เชียเรน (พ่อ)
เว็บไซต์buro-os.com
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ประวัติ

แก้

ชีวิตในวัยเด็กและอาชีพ

แก้

โอเล เชียเรน เป็นบุตรชายของสถาปนิกชาวเยอรมัน ดีเทอร์ เชียเรน ซึ่งเป็นศาสตราจารย์ด้านสถาปัตยกรรมและวิศวกรรมโยธาที่มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์ประยุกต์ ในเมืองวีสบาเดิน, รัฐเฮ็สเซิน[5]

เมื่อได้อายุ 14 ปี เขาได้ทำงานออกแบบเฟอร์นิเจอร์ในสำนักงานของพ่อ และเสร็จสิ้นโครงการสถาปัตยกรรมชิ้นแรกเมื่ออายุได้ 21 ปี[6] เมื่ออายุได้ 20 ปี เขาได้เดินทางพร้อมกับเป้สะพายหลังไปทั่วชนบทของจีน และอาศัยอยู่ที่นั่น[7] กับคนในท้องถิ่นใช้เวลาสามเดือนก่อนจะเริ่มเรียน[8] โอเล ชีเรนศึกษาอยู่ที่ สถาบันเทคโนโลยีคาลส์รูเออ ในเมือง คาลส์รูเออ ที่ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสหพันธ์สวิส โลซาน ในเมือง โลซาน และทำวิทยานิพนธ์ที่ สมาคมสถาปัตยกรรม วิทยาลัยสถาปัตยกรรม ในเมือง ลอนดอน โดยได้รับรางวัล RIBA Silver Medal ในปี ค.ศ. 2000 จากงานที่ชื่อ "MexT Project" ซึ่งวิเคราะห์ปรากฏการณ์ทางสังคม ดินแดน และเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่และสถาปัตยกรรม[9]

หลังจากทำงานในเยอรมนี นิวยอร์ก และลอนดอน โอเล ชีเรนเริ่มทำงานที่ Office for Metropolitan Architecture (OMA) ในเมือง รอตเทอร์ดาม ในปี ค.ศ. 1995 ในปี ค.ศ. 2002 เขาได้เป็นหุ้นส่วนและผู้อำนวยการสำนักงานใน ปักกิ่ง และ ฮ่องกง โดยรับผิดชอบธุรกิจทั้งหมดในเอเชียเป็นเวลากว่า 10 ปี[10]

 
ดิอินเทอร์เลซ ใน ประเทศสิงคโปร์

ในฐานะหุ้นส่วนที่รับผิดชอบโครงการที่ใหญ่ที่สุดของ OMA จนถึงปัจจุบัน เขาประสบความสำเร็จในดำเนินการสร้าง China Central Television Station (CCTV) และ Television Cultural Centre (TVCC) ใน ปักกิ่ง ได้สำเร็จ[11] โครงการอื่น ๆ ของเขารวมถึง คิง เพาเวอร์ มหานคร ซึ่งเป็นอาคารแบบผสมผสานสูง 314 เมตรในกรุงเทพฯ ที่เป็นของ Pace Development จนถึงปี ค.ศ. 2017[ต้องการอ้างอิง] The Scotts Tower ซึ่งมีอพาร์ตเมนต์ระดับไฮเอนด์ใน สิงคโปร์[12] ดิอินเทอร์เลซ ซึ่งเป็นโครงการที่พักอาศัย 1,040 ยูนิตใน สิงคโปร์[13] โครงการศูนย์กลางเมืองใหม่ของเซินเจิ้น[14] รวมถึง Taipei Performing Arts Center[15] เขายังเป็นผู้อำนวยการงานของ OMA ให้กับ Prada และทำการสร้าง Prada Epicenters ใน นิวยอร์ก (2001) และ ลอสแอนเจลิส (2004) [16] เขายังเป็นผู้นำโครงการอื่น ๆ อีกมากมาย รวมถึงอาคาร Beijing Books, Los Angeles County Museum of Art, Leeum, Samsung Museum of Art ใน โซล และแผนแม่บทสำหรับ เกาะปีนัง ใน มาเลเซีย[17]

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2010 โอเล ชีเรนออกจาก OMA และเริ่มบริษัทสถาปนิกของตนเองชื่อ Büro Ole Scheeren[18]

 
Guardian Art Center ในปักกิ่ง

ในฐานะหัวหน้าของ Büro Ole Scheeren Group, Scheeren ได้เสร็จสิ้นโครงการหลายแห่งในเอเชีย, รวมถึง Guardian Art Center ซึ่งเป็นพื้นที่จัดนิทรรศการและสำนักงานใหญ่แห่งใหม่สำหรับบริษัทประมูลศิลปะที่เก่าแก่ที่สุดในจีน ซึ่งสร้างขึ้นใกล้กับ พระราชวังต้องห้าม ใน กรุงปักกิ่ง[19] DUO ซึ่งเป็นโครงการพัฒนาอาคารแบบผสมผสานร่วมสมัยซึ่งประกอบด้วยที่อยู่อาศัย, สำนักงาน, โรงแรม Andaz Singapore และแกลเลอรีร้านค้าใน สิงคโปร์[20] และ คิง เพาเวอร์ มหานคร อาคารสูง 314 เมตรที่เคยเป็นอาคารที่สูงที่สุดในประเทศไทยและเป็นที่ตั้งของ เดอะ ริทซ์-คาร์ลตัน เรสซิเดนเซส บางกอก[21]

 
โครงการ คิง เพาเวอร์ มหานคร ในกรุงเทพฯ

โอเล ชีเรนในปัจจุบันมีหลายโครงการที่กำลังพัฒนาอยู่ทั่วโลก รวมถึงหนึ่งในอเมริกาเหนือ Fifteen Fifteen โดย โอเล ชีเรน จะเป็นอาคารสูงข้าง ๆ คราวน์ ไลฟ์ พลาซ่า ใน แวนคูเวอร์[22][23] Empire City ใน นครโฮจิมินห์ คอมเพล็กซ์ขนาดใหญ่ที่มีอาคารสามตึกสูงสุดที่ 333 เมตรกำลังอยู่ระหว่างการก่อสร้าง[24]โครงการอื่น ๆ ที่กำลังอยู่ระหว่างการก่อสร้าง ได้แก่ สำนักงานใหญ่ในชื่อ "Shenzhen Wave" ในเมืองเซินเจิ้นสำหรับบริษัทเทคโนโลยียักษ์ใหญ่ของจีน ZTE, [25] โรงแรมรีสอร์ท "Sanya Horizons" บนเกาะไหหลำในประเทศจีน, [26] และและโรงแรมบูติกสุดหรู "ABACA Resort" ในฟิลิปปินส์[27]

นอกจากนี้เชียเรน ยังส่งมอบแผนการพัฒนาอาคารสำนักงาน "Riverpark Tower" ซึ่งเป็นการใช้ประโยชน์ใหม่ของอาคารสำนักงานเดิมให้เป็นอาคารที่อยู่อาศัยสูง[28] ในแฟรงก์เฟิร์ต, เยอรมนี]] Empire City y ในเมืองโฮจิมินห์ซึ่งเป็นอาคารขนาดใหญ่ 3 อาคารที่มีความสูง 333 เมตร[24]

เชียเรน ได้มีส่วนสนับสนุนโครงการศิลปะและวัฒนธรรมและนิทรรศการต่าง ๆ ตลอดอาชีพการงานของเขารวมถึงรางวัล International Highrise, [29] Milan Triennale, China Design Now in London, Cities on the Move ในลอนดอน และกรุงเทพฯ, [30] Media City Seoul และเทศกาลภาพยนตร์รอตเทอร์ดาม[31] ในปี ค.ศ. 2006 เขาได้ออกแบบนิทรรศการสองรายการสำหรับพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ ในนิวยอร์กและปักกิ่ง ซึ่งนำเสนอโปรเจกต์สำนักงานใหญ่ CCTV[32] เขาบรรยายเป็นประจำในสถาบันและการประชุมระดับนานาชาติหลายแห่งและทำหน้าที่เป็นกรรมการตัดสินรางวัลและการแข่งขัน.[33] ในเดือนธันวาคม 2022 ZKM | Center for Art and Media Karlsruhe ได้จัดนิทรรศการเดี่ยว "ole scheeren : spaces of life"[34] ให้กับผลงานของ Ole Scheeren. Peter Weibel อดีตผู้อำนวยการด้านศิลปะและวิทยาศาสตร์ของ ZKM เป็นผู้จัดนิทรรศการโดยมีการปรึกษาหารืออย่างใกล้ชิดกับสถาปนิก[35]

ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2015 เชียเรน ได้กล่าวสุนทรพจน์ในงานเท็ด ในลอนดอน ในหัวข้อ "ทำไมสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่จึงควรเล่าเรื่องราวได้"[36]

ดูเพิ่ม: หมวดหมู่:อาคารที่ออกแบบโดยโอเล เชียเรน

ชีวิตส่วนตัว

แก้

โอเล ชีเรนได้อาศัยอยู่ในเมือง ปักกิ่ง ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2004 และเคยคบหากับนักแสดงหญิงชาวฮ่องกง จาง ม่านอวี้ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2007 ถึง ค.ศ. 2011[37]

รางวัล

แก้
  • 2023: รางวัล CTBUH 10 Years Award – The Interlace, สิงคโปร์[38]
  • 2021: รางวัล CTBUH Urban Habitat Award 2021 – DUO, สิงคโปร์[39]
  • 2019: รางวัล CTBUH Award of Excellence – DUO, สิงคโปร์ และ MahaNakhon, กรุงเทพ[40]
  • 2015: World Building of the Year 2015 – ดิอินเทอร์เลซ, สิงคโปร์
  • 2015: Best Mixed-Use Development 2015 – คิง เพาเวอร์ มหานคร, กรุงเทพ – Asia Pacific Property Awards
  • 2014: Global Urban Habitat Award – ดิอินเทอร์เลซ, สิงคโปร์ – The Inaugural CTBUH Urban Habitat Award
  • 2013: Best Tall Building Worldwide – CCTV Headquarters, ปักกิ่ง – 12th Annual CTBUH Awards
  • 2012: Best Futura Project – DUO, สิงคโปร์ – MIPIM Asia Awards
  • 2010: Green Mark Gold Plus – ดิอินเทอร์เลซ, สิงคโปร์ – Building and Construction Authority
  • 2010: Best Architecture – ดิอินเทอร์เลซ, สิงคโปร์ – Asia Pacific Property Awards
  • 2008: Architecture's Ten Best – CCTV Headquarters, ปักกิ่ง – The New Yorker
  • 2008: Best Building Site – CCTV Headquarters, ปักกิ่ง – นิตยสาร Wallpaper*
  • 2008: Best New Global Design – CCTV Headquarters, ปักกิ่ง – International Architecture Awards
  • 2008: International Highrise Award, แฟรงก์เฟิร์ต (ผู้เข้ารอบสุดท้าย) – TVCC, ปักกิ่ง
  • 2007: The World's Most Ambitious Projects – CCTV Headquarters, ปักกิ่ง – The Times
  • 2000: RIBA Silver Medal (สถาบันสถาปนิกแห่งสหราชอาณาจักร)
  • 1997: Studienstiftung มูลนิธิการศึกษาของชาวเยอรมัน
  • 1990: Scheffel Medal (รางวัลนักเรียนใน Baden-Württemberg)

ผลงานภาพยนตร์

แก้
  • "Deutsche Architekten in China“, เยอรมนี, 2016, ผู้กำกับ: Rainer Traube, ผลิตโดย: DW-TV (Deutsche Welle), ออกอากาศ: 31 กันยายน 2016 โดย DW-TV (Deutsche Welle)
  • "Megacitys – Bauen für Millionen“, เยอรมนี, 2013, 44 นาที, ผู้ดำเนินรายการ: Ranga Yogeshwar, ผลิตโดย: WDR, ฉายที่: Quarks und Co, ออกอากาศ: 25 มิถุนายน 2013 โดย WDR, Table of contents from WDR, online-Video from WDR
  • "Biennale Venezia 2012“, เยอรมนี, 2012, ผู้กำกับ: Werner Herzog, ผลิตโดย: DW-TV (Deutsche Welle)
  • "Faszination Wolkenkratzer - CCTV in Peking“, เยอรมนี, 2009, 30 นาที, ผู้กำกับ: Horst Brandenburg, ผลิตโดย: ARTE Television, ออกอากาศ: 5 กรกฎาคม 2009 โดย ARTE Television

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ Scheeren, Büro Ole. "Büro Ole Scheeren". Büro Ole Scheeren (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  2. ↑ Rosenfield, Karissa (4 November 2015). "Büro Ole Scheeren Expands with New Offices in Berlin and Bangkok". ArchDaily. สืบค้นเมื่อ 1 November 2017.
  3. ↑ Scheeren, Büro Ole. "Büro Ole Scheeren". Büro Ole Scheeren (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  4. ↑ Pearson, Clifford (January 2011). "Newsmaker: Ole Scheeren". Architectural Record. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 November 2011. สืบค้นเมื่อ 1 November 2017.
  5. ↑ "Prof. Dipl.-Ing. Dieter Scheeren". Webarchive (ภาษาเยอรมัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 January 2015. สืบค้นเมื่อ 1 November 2017.
  6. ↑ Sefrin, Oliver (17 September 2007). "Ole Scheeren baut ein Wahrzeichen für Peking". Webarchive (ภาษาเยอรมัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 June 2008. สืบค้นเมื่อ 1 November 2017.
  7. ↑ Moll, Sebastian (15 November 2009). "Herr der Türme". Spiegel Online (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ 1 November 2017.
  8. ↑ Fend, Ruth (November 2012). "Der Beau Vom Bau". Webarchive (ภาษาเยอรมัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (JPEG)เมื่อ 2 April 2015. สืบค้นเมื่อ 1 November 2017.
  9. ↑ "RIBA President's Medal". 9 February 2000. สืบค้นเมื่อ 1 November 2017.
  10. ↑ Yaneva, Albena (2009). Made by the Office for Metropolitan Architecture: An Ethnography of Design. 010 Publishers. p. 37. ISBN 9789064507144. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  11. ↑ Ryder, Bethan (20 December 2016). "My Foundations: Ole Scheeren". The Telegraph. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  12. ↑ Butler, Andy (26 March 2007). "OMA: residential tower in singapore". Designboom. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  13. ↑ Hobson, Ben (12 November 2015). "The Interlace by Ole Scheeren was designed to "build a sense of community"". Dezeen. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  14. ↑ "Shenzhen Creative Center". Arcspace. 31 July 2012. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  15. ↑ "TAIPEI PERFORMING ARTS CENTRE". Divisare. 27 January 2009. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  16. ↑ Kaltenbach, Frank (1 March 2004). "What Comes After Prada? - An Interview with Ole Scheeren of OMA". Detail. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 October 2017. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017. Alt URL
  17. ↑ Davidson, Cynthia (June 2006). "Tropical Green: Penang Tropical City". Tina DiCarlo. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  18. ↑ Bostwick, William (1 March 2010). "Rem Koolhaas Loses His Star Designer". Fast Company. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  19. ↑ Frearson, Amy (9 March 2015). "Ole Scheeren combines an auction house and museum beside Beijing's Forbidden City". Dezeen. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  20. ↑ Rosenfield, Karissa (20 November 2012). "Büro Ole Scheeren unveils 'DUO' towers in Singapore". Archdaily. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  21. ↑ Griffiths, Alyn (24 May 2017). "Ole Scheeren's pixellated MahaNakhon tower photographed by Hufton + Crow". Dezeen. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  22. ↑ Meiszner, Peter (24 April 2018). "Spectacular "jenga" tower Fifteen Fifteen by Büro Ole Scheeren coming to 1515 Alberni". urbanyvr.com/. Urban Yvr. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
  23. ↑ Gibson, Eleanor (3 July 2018). "Ole Scheeren designs twin Vancouver skyscrapers to be vertical villages". dezeen.com. Dezeen. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
  24. ↑ 24.0 24.1 Lynch, Patrick (15 November 2017). "Buro Ole Scheeren Unveils Skyscraper Complex in Ho Chi Minh City Featuring Public "Sky Forest"". archdaily.com/. Arch Daily. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
  25. ↑ designboom, philip stevens I. (2020-09-02). "büro ole scheeren reveals the 'shenzhen wave', a flexible archetype for the future workplace". designboom | architecture & design magazine (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  26. ↑ "Büro Ole Scheeren to Develop Resort Complex in Sanya". Hospitality Design (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  27. ↑ "Ole Scheeren Reveals Hotel Design in the Philippines". ArchDaily (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2021-07-28. สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  28. ↑ Frearson, Amy (24 September 2017). "Ole Scheeren plans to radically transform Frankfurt office block into Jenga-like apartment tower". dezeen.com. Dezeen. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
  29. ↑ "INTERNATIONAL HIGHRISE AWARD". DAM Deutsches Architekturmuseum. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  30. ↑ "Cities on the Move". Design Week. 24 September 1999. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  31. ↑ "International Film Festival Rotterdam". IFFR. 2000. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  32. ↑ "MOMA Museum of Modern Art". MOMA. 15 November 2006 – 26 March 2017. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.{{cite web}}: CS1 maint: date format (ลิงก์)
  33. ↑ "Jury members 2013". ICONIC WORLD. 27 June 2013. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  34. ↑ "ole scheeren : spaces of life | 10.12.2022 - 00:00 to 04.06.2023 - 00:00 | ZKM". zkm.de (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  35. ↑ "ole scheeren: spaces of life - Announcements - e-flux". www.e-flux.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  36. ↑ "Why great architecture should tell a story". TED. September 2015. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  37. ↑ Ann Zachariah, Natasha (18 June 2016). "German architect Ole Scheeren moved to Asia to design for Asia". The Straits Times. สืบค้นเมื่อ 20 November 2017.
  38. ↑ "The Interlace By Ole Scheeren Wins Prestigious 10 Year Award At Ctbuh 2023 In Singapore". www.gooood.cn (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  39. ↑ "Büro Ole Scheeren wins the CTBUH Urban Habitat Award 2021 with DUO Twin Towers". ArchDaily (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2021-06-14. สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.
  40. ↑ Scheeren, Büro Ole. "Büro Ole Scheeren". Büro Ole Scheeren (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-01.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โอเล เชียเรน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โอเล_เชียเรน&oldid=11632972"