โอลางฮู
พลเอก โอลางฮู (มองโกเลีย: Улаанхүү, ᠤᠯᠠᠭᠠᠨᠬᠦᠦ) หรือ อูหลานฟู (จีนตัวย่อ: 乌兰夫; จีนตัวเต็ม: 烏蘭夫; พินอิน: Wūlánfū; 23 ธันวาคม พ.ศ. 2450 – 8 ธันวาคม พ.ศ. 2531) มีชื่อในตอนเกิดว่า ยฺหวิน เจ๋อ (จีนตัวย่อ: 云泽; จีนตัวเต็ม: 雲澤; พินอิน: Yùn Zé)[1] เป็นประธานผู้ก่อตั้งเขตปกครองตนเองมองโกเลียในของจีน ซึ่งดำรงตำแหน่งตั้งแต่ปี พ.ศ. 2490 ถึง 2509
โอลางฮู / อูหลานฟู | |
|---|---|
| ᠤᠯᠠᠭᠠᠨᠬᠦᠦ 乌兰夫 | |
 พลเอกโอลางฮูในปี พ.ศ. 2498 | |
| รองประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน คนที่ 3 | |
| ดำรงตำแหน่ง 15 มีนาคม พ.ศ. 2526 – 15 มีนาคม พ.ศ. 2531 | |
| ประธานาธิบดี | หลี่ เซียนเนี่ยน |
| ผู้นำ | เติ้ง เสี่ยวผิง |
| ก่อนหน้า | ซ่ง ชิ่งหลิง และ ต่ง ปี้หวู่ (จนถึงปี 2515) ตำแหน่งว่าง |
| ถัดไป | หวัง เจิ้น |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 23 ธันวาคม พ.ศ. 2450 เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน, จักรวรรดิชิง |
| เสียชีวิต | 8 ธันวาคม พ.ศ. 2531 (80 ปี) ปักกิ่ง, จีน |
| พรรคการเมือง | พรรคคอมมิวนิสต์จีน |
| คู่สมรส | ยฺหวิน หลี่เหริน |
| ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยมอสโกซุนยัตเซ็น |
| โอลางฮู | |||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 烏蘭夫 | ||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 乌兰夫 | ||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | โอรสแดง (ในภาษามองโกเลีย) | ||||||
| |||||||
| Chinese name | |||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 雲澤 | ||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 云泽 | ||||||
| |||||||
| ชื่อภาษามองโกเลีย | |||||||
| อักษรซิริลลิกมองโกเลีย | Улаанхүү | ||||||
| อักษรมองโกเลีย | ᠤᠯᠠᠭᠠᠨᠬᠦᠦ | ||||||
| |||||||
ในชนเผ่าทูเม็ด มองโกล เขาใช้แฝงว่า โอลางฮู (แปลว่า โอรสแดง)[2] และได้รับสมญานามว่า "เจ้าชายมองโกล" (蒙古王) ตลอดอาชีพทางการเมือง เขาดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีระหว่างปี พ.ศ. 2499 ถึง 2509 และถูกกวาดล้างในช่วงการปฏิวัติทางวัฒนธรรม แต่กลับคืนสถานะในภายหลัง ระหว่างปี พ.ศ. 2526 ถึง 2531 เขาได้ดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน
โอลางฮูเป็นเจ้าหน้าที่จากชนกลุ่มน้อยที่มีตำแหน่งสูงที่สุดในประวัติศาสตร์สาธารณรัฐประชาชนจีน และกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความภักดีทั้งต่อชาวมองโกเลียและต่อประเทศจีน [3] ยกเว้นในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม ครอบครัวของเขามีอำนาจเหนือการเมืองของมองโกเลียใน[4] ปู้เฮ่อ ลูกชายของเขาดำรงตำแหน่งประธานของมองโกเลียในเป็นเวลา 10 ปี และ ปู้ เสี่ยวหลิน หลานสาวของเขาได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเดียวกันในปี 2559
อ้างอิง แก้
- ↑ Pirie, Fernanda; Huber, Toni (2008-07-31). Conflict and Social Order in Tibet and Inner Asia (ภาษาอังกฤษ). BRILL. ISBN 978-90-474-4259-2.
- ↑ Pirie, Fernanda; Huber, Toni (2008-07-31). Conflict and Social Order in Tibet and Inner Asia (ภาษาอังกฤษ). BRILL. ISBN 978-90-474-4259-2.
- ↑ Gries, Peter Hays; Rosen, Stanley (2004). State and Society in 21st Century China: Crisis, Contention, and Legitimation. Psychology Press. p. 228. ISBN 978-0-415-33204-0.
- ↑ Bulag, Uradyn Erden (2002). The Mongols at China's Edge: History and the Politics of National Unity. Rowman & Littlefield. pp. 213–4. ISBN 978-0-7425-1144-6.