โดโมะคุง
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
โดโมะคุง (ญี่ปุ่น: どーもくん; โรมาจิ: Dōmo-kun) เป็นตุ๊กตาสัญลักษณ์ (มาสคอต) ช่อง BS ซึ่งเป็นช่องเคเบิลทีวีของสถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเค (NHK) ของญี่ปุ่น ถูกสร้างขึ้นครั้งแรกในค.ศ. 1999 จากนั้น ได้กลายเป็นแอนิเมชันในรูปแบบสตอปโมชัน (Stop motion) ความยาวตอนละประมาณ 30 วินาที 32 ตอน สำหรับคั่นรายการต่างๆ ของสถานี เพื่อบ่งบอกความเป็นช่อง BS ของสถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเค
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/NHK_%E3%81%82%E3%81%AA%E3%81%9F%E3%81%A8%E3%81%A8%E3%82%82%E3%81%AB_%E5%85%AC%E5%85%B1%E6%94%BE%E9%80%81_%E4%B9%97%E9%99%8D%E4%B8%AD_%284122368386%29.jpg/220px-NHK_%E3%81%82%E3%81%AA%E3%81%9F%E3%81%A8%E3%81%A8%E3%82%82%E3%81%AB_%E5%85%AC%E5%85%B1%E6%94%BE%E9%80%81_%E4%B9%97%E9%99%8D%E4%B8%AD_%284122368386%29.jpg)
โดโมะคุงเป็นสัตว์ประหลาด รูปร่างคล้ายก้อนขนมปังสีน้ำตาล อ้าปากกว้าง โชว์ซี่ฟันดูน่ากลัว แต่ขัดกับอุปนิสัยเหมือนขี้เล่น ช่างสงสัย ใสซื่อเหมือนเด็กอนุบาลโดยสิ้นเชิง โดโมะคุงจะคอยประชาสัมพันธ์ช่องผ่านเรื่องราวชีวิตประจำวัน ให้ผู้ชมค่อยๆคุ้นเคยและศึกษาตัวตนของเจ้าโดโมะทีละนิดทีละหน่อย
โดโมะคุงยังดังข้ามโลกไปถึงฝั่งอเมริกา โดย ช่องเคเบิลทีวี นิกเคลโลเดียน (Nickelodeon) ของสหรัฐอเมริกา ได้ซื้อลิขสิทธิ์ไปปรับปรุงเป็นภาษาอังกฤษ และฉายในสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และอีกหลายที่ประเทศที่มีช่องนิกเคลโลเดียน อีกด้วย โดยชื่อตัวละครบางตัว จะเปลี่ยนไปจากต้นฉบับ ดังเช่นแอนิเมชันอีกหลายเรื่องที่สหรัฐอเมริกาเคยซื้อไปฉาย
ปัจจุบัน โดโมะคุงยังคงทำหน้าที่มาสคอตของช่อง BS และฉายคั่นรายการเช่นเคย นอกจากนี้ โดโมะคุงยังโด่งดังไปทั่วโลก สร้างรายได้มากมายผ่านสินค้าน่ารักๆต่างๆ ที่เราสามารถเห็นบ้างแล้วในประเทศไทย อีกทั้งยังก่อกระแสทางอินเทอร์เน็ตทั่วโลกด้วย
ชื่อ
แก้ชื่อ โดโมะคุง ได้มาจากแอนิเมชันในตอนที่สอง ซึ่งผู้ประกาศในทีวีในเรื่องกำลังกล่าวทักทายผู้ชมว่า "โดโมะ, คนนิจิวะ" (ญี่ปุ่น: どうも、こんにちは; โรมาจิ: dōmo, konnichiwa) โดย โดโมะ (ญี่ปุ่น: どうも; โรมาจิ: dōmo) เป็นคำที่ใช้ได้ในหลายโอกาส เป็นคำทักทาย หรือคำกล่าวขอบคุณก็ได้ ส่วน "คนนิจิวะ" (ญี่ปุ่น: こんにちは; โรมาจิ: konnichiwa) คือกล่าวสวัสดี ดังนั้น เมื่อเล่นคำพ้องเสียงแบบญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 駄洒落; โรมาจิ: Dajare) ก็กลายเป็นว่า "สวัสดี โดโมะ" ส่วน "คุง" เป็นคำใช้เรียกเด็กผู้ชาย
ในตอนจบของทุกตอน จะมีประโยคขึ้นว่า "โดโมะ, BS เดส." (ญี่ปุ่น: どーも、BS です。; โรมาจิ: Dōmo, BS desu.) หมายความว่า "โดโมะ คือช่อง BS" หรือแปลจากนัยคำพ้องศัพท์ได้ว่า "ช่อง BS ขอขอบคุณ" นั่นเอง
การสร้าง
แก้โกดะ ทสึเนะโอะ (ญี่ปุ่น: 合田 経郎; โรมาจิ: Gōda Tsuneo) ผู้สร้างแอนิเมชันชุดโดโมะคุง ได้เลือกใช้เทคนิคสตอปโมชัน (Stop motion) ในการสร้าง โดยได้ให้เหตุผลว่า "ในขณะที่คนกำลังทำสตอปโมชัน เขาก็จะสามารถใส่ความรู้สึกลงไปในผลงานได้"
ตัวละคร
แก้- โดโมะคุง
โดโมะคุง (ญี่ปุ่น: どーもくん; โรมาจิ: Dōmo-kun) เป็นตัวละครเอกของเรื่อง โดโมะคุงเกิดมาจากไข่ยักษ์ที่บังเอิญตกทะลุหิมะใส่บ้านของคุณปู่อุสะจีกลางฤดูหนาว จึงมีประโยคบ่งบอกลักษณะสั้นๆว่า "สิ่งมีชีวิตแสนประหลาดที่ฟักออกมาจากไข่" สูง 120 เซนติเมตร หนัก 85 กิโลกรัม สื่อสารได้แค่เพียงส่งเสียงต่ำๆ ซึ่งฟังดูเหมือนชื่อของเขาเอง แต่ทุกคนรอบข้างก็สามารถเข้าใจเขาได้ เมื่อรู้สึกกดดัน โดโมะคุงเหงื่อแตกผล่าน บางครั้งมากจนถึงกับผายลมออกมาอย่างไม่รู้ตัว อาหารโปรดของโดโมะคุง คือเนื้อแบบญี่ปุ่นกับมันฝรั่งต้ม แต่เกลียดแอปเปิลอย่างไม่มีเหตุผล บางคนว่าสาเหตุมาจากดีเอ็นเอประหลาดในตัวของเขาซึ่งไม่มีใครอธิบายได้ เขาอาศัยอยู่ในรูใต้ดินกับคุณปู่อุสะจี ชื่นชอบการดูโทรทัศน์เป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะรายการของวงร็อดกีต้าร์วูฟ (Guitar wolf) ทุกๆวันตั้งแต่เกิดมา เขาได้เรียนรู้โลกและการดำเนินชีวิตต่างๆผ่านทางเจ้าตู้สี่เหลี่ยมมหัศจรรย์นี้นี่เอง
- คุณปู่อุสะจี
คุณปู่อุสะจี (ญี่ปุ่น: うさじい; โรมาจิ: Usajii) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Mr.Usaji สูง 100 เซนติเมตร หนัก 20 กิโลกรัม เป็นกระต่ายสูงวัยที่เลี้ยงดูโดโมะคุงเหมือนลูกของตัวเองตั้งแต่วันที่ไข่ของโดโมะคุงตกลงมาที่บ้าน ชื่อของคุณปู่อุสะจี ได้มาจากการสมาสกันคำของ 2 คำ ได้แก่ "อุสะงิ" (ญี่ปุ่น: うさぎ; โรมาจิ: usagi) แปลว่า กระต่าย และ "จี้" (ญี่ปุ่น: じい; โรมาจิ: jii) แปลว่า ปู่หรือตา รวมกันเป็น "อุสะจี" แปลว่า คุณปู่กระต่าย คุณปู่อุสะจีเป็นกระต่ายสูงวัยผู้มากด้วยความรู้ และมีบุคลิกเชยๆแต่ใจดีอย่างคนแก่ อาศัยอยู่ในรูใต้ดินมาเป็นสิบๆปี ชอบดูโทรทัศน์และดื่มชาเขียวฝาดๆ คุณปู่อุสะจีไม่มีข้าวของสมัยใหม่ แม้แต่โทรศัพท์ เรื่องรสนิยม คุณปู่อุสะจีจะสนใจวัสดุมากกว่ารูปร่าง อาหารโปรดของคุณปู่ คือ แครอท อาหารที่คุณปู่ไม่ชอบ คือ สิ่งที่ไม่รู้ว่าจะกินไปทำไม
- ค้างคาวแม่ลูก
ค้างคาวแม่ลูก อาศัยอยู่ในรูด้วยกันกับโดโมะคุงและคุณปู่อุสะจี โดยเกาะอยู่ที่เพดานตลอดเวลา และมีบทบาทเล็กๆน้อยๆในเรื่องเสมอ ค้างค้าวแม่ มีชื่อว่า ชิโนะบุ (ญี่ปุ่น: しのぶ; โรมาจิ: Shinobu) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Maya ส่วนค้างคาวลูกมีชื่อว่า โมะริโอะ (ญี่ปุ่น: もりお; โรมาจิ: Morio) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Mario ชิโนะบุเป็นโรคแพ้แอลกอฮอล อาหารโปรดของเธอขึ้นอยู่ตามฤดูกาล ส่วนอาหารที่เธอไม่ชอบเอาเสียเลยก็คือ แอลกอฮอล อาหารโปรดของโมะริโอะคือ สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศแบบญี่ปุ่น ส่วนอาหารที่เขาไม่ชอบเลยคือ เห็ดหอม
- ตาจัง
ตาจัง (ญี่ปุ่น: たーちゃん; โรมาจิ: Tā-chan) ในฉบับภาษาอังกฤษจะเรียกว่า Tashanna สูง 110 เซนติเมตร หนัก 30 กิโลกรัม เป็นพังพอนสาว อายุ 17 ปี เธอสะท้อนภาพวัยรุ่นญี่ปุ่นปัจจุบัน มีความฝันอยากไปจะเป็นดีไซเนอร์หรือไม่ก็นางแบบในโตเกียว เธอแต่งตัวอย่างสาววัยรุ่น สวนนาฬิกาข้อมือ สะพายกระเป๋าใบน่ารัก และมีแต่ของไฮเทค เช่น โทรทัศน์ที่ดูได้เป็นร้อยช่องในเวลาเดียวกัน (ซึ่งต่างจากของคุณปู่อุซะจีอย่างสิ้นเชีง) โทรศัพท์มือถือ และกล้องดิจิตอล ประโยคที่เธอพูด (ในภาษาญี่ปุ่น) มักจะคิกขุแบบวัยรุ่นและลงท้ายด้วย "จิ" (ญี่ปุ่น: ち; โรมาจิ: chi) ส่วนในฉบับภาษาอังกฤษจะลงท้ายด้วย "y" เสมอ เธอไม่มีแฟนมา 10 ปีแล้ว และกำลังหาคู่ใจที่ดูแลกันได้เสมอเพื่อน (platonic) เธอจะสู้อย่างเอาเป็นเอาตายในการประมูล แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้อยู่ดี โดโมะคุงชอบชวนเธอมาเล่นที่บ้านเธอด้วยบ่อยๆ อาหารโปรดของเธอคือ ผลแอพพลิคอท และขนมทาร์ตใส่มินต์ อาหารที่เธอไม่ชอบเลย คือ เม่นทะเล ชื่อ ตาจัง มาจากคำว่า "ตาจานเนะรุ" (ญี่ปุ่น: 多チャンネル; โรมาจิ: tachanneru) ซึ่งหมายถึงการออกอากาศโทรทัศน์ระบบดิจิตอลแบบมัลติเชนเนล (multichannel) อันเป็นเทคนิคการออกอากาศของสถานีโทรทัศน์ญี่ปุ่นในปัจจุบัน