แอมโมเนียมไนเตรต

แอมโมเนียมไนเตรต (อังกฤษ: ammonium nitrate) เป็นสารประกอบทางเคมีที่มีสูตรทางเคมี NH₄NO₃ เป็นของแข็งผลึกสีขาวประกอบด้วยไอออนของแอมโมเนียและไนเตรต มีสามารถในการละลายสูง และมีการดูดความชื้นในรูปของแข็งแม้ว่าจะไม่สร้างไฮเดรต ส่วนใหญ่ใช้ในการเกษตรเป็นปุ๋ยไนโตรเจนสูง การผลิตทั่วโลกอยู่ที่ 21.6 ล้านตันในปี 2017

แอมโมเนียมไนเตรต
ชื่อตาม IUPAC	Ammonium nitrate
เลขทะเบียน
เลขทะเบียน CAS	[6484-52-2][CAS]
PubChem	22985
UN number	0222 – with > 0.2% combustible substances 1942 – with ≤ 0.2% combustible substances 2067 – fertilizers 2426 – liquid
ChEBI	63038
RTECS number	BR9050000
SMILES	[O-][N+]([O-])=O.[NH4+]
InChI	1/NO3.H3N/c2-1(3)4;/h;1H3/q-1;/p+1
ChemSpider ID	21511
คุณสมบัติ
สูตรเคมี	NH4NO3
มวลต่อหนึ่งโมล	80.043 g/mol
ลักษณะทางกายภาพ	colorless
ความหนาแน่น	1.725 g/cm3 (20 °C)
จุดหลอมเหลว	169.6 °C, 443 K, 337 °F
จุดเดือด	210 °C, 483 K, 410 °F
ความสามารถละลายได้ ใน น้ำ	Endothermic 118 g/100 ml (0 °C) 150 g/100 ml (20 °C) 297 g/100 ml (40 °C) 410 g/100 ml (60 °C) 576 g/100 ml (80 °C) 1024 g/100 ml (100 °C)
Magnetic susceptibility (χ)	-33.6·10−6 cm3/mol
โครงสร้าง
โครงสร้างผลึก	trigonal
Explosive data
Shock sensitivity	very low
Friction sensitivity	very low
ความอันตราย
GHS pictograms
อันตรายหลัก	Explosive, Oxidizer
NFPA 704	0 1 3
LD50	2085–5300 mg/kg (oral in rats, mice)
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa
สถานีย่อย:เคมี

การใช้งานหลักอื่น ๆ เป็นส่วนประกอบของสารผสมระเบิดที่ใช้ในการขุดเหมืองหินและการก่อสร้างทางแพ่ง เป็นส่วนประกอบหลักของแอนโฟซึ่งเป็นวัตถุระเบิดอุตสาหกรรมที่ได้รับความนิยมซึ่งคิดเป็น 80% ของวัตถุระเบิดที่ใช้ในอเมริกาเหนือ มีการใช้สูตรที่คล้ายคลึงกันในระเบิดแสวงเครื่อง

หลายประเทศกำลังยุติการใช้งานสำหรับผู้บริโภคเนื่องจากกังวลว่าอาจมีการใช้ในทางที่ผิด การระเบิดของแอมโมเนียมไนเตรตโดยบังเอิญได้คร่าชีวิตผู้คนไปหลายพันคนตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20

ภัยพิบัติ

แอมโมเนียมไนเตรตสลายตัวโดยไม่มีการระเบิดเป็นแก๊สไนตรัสออกไซด์และไอน้ำเมื่อถูกความร้อน อย่างไรก็ตามมันสามารถถูกกระตุ้นให้สลายตัวได้โดยการระเบิด การกักตุนจำนวนมากอาจเสี่ยงต่อการเกิดเพลิงไหม้ได้เนื่องจากสามารถเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชั่นซึ่งเป็นสถานการณ์ที่อาจขยายขนาดไปสู่การระเบิดได้ง่าย

การระเบิดไม่ใช่เรื่องผิดปกติ มีเหตุการณ์เล็กน้อยเกิดขึ้นเกือบทุกปี แต่ก็ยังเกิดการระเบิดขนาดใหญ่และร้ายแรงหลายครั้งตัวอย่างเช่น เหตุระเบิดที่อ็อพเพาเมื่อ ค.ศ. 1921 (หนึ่งในการระเบิดที่สร้างขึ้นที่ไม่ใช่ระเบิดนิวเคลียร์ที่ใหญ่ที่สุด), ภัยพิบัติในนครเท็กซัสเมื่อ ค.ศ. 1947, เหตุระเบิดในเทียนจินเมื่อ ค.ศ. 2015 และเหตุระเบิดที่เบรุตเมื่อ ค.ศ. 2020