แอ็นสท์ เทลมัน
แอ็นสท์ เทลมัน (เยอรมัน: Ernst Thälmann;16 เมษายน 1886 – 18 สิงหาคม 1944) เป็นเลขาธิการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งเยอรมนี (KPD) ในช่วงยุคของสาธารณรัฐไวมาร์ เขาถูกจับกุมตัวโดย เกสตาโป ในปี 1933 เขาถูกลงโทษโดยการใช้แรงงานหนักเป็นเวลา 11 ปี ก่อนจะถูกยิงที่ค่ายกักกันบูเคนวัลด์ ตามคำสั่งของ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ในปี 1944[1]
ประวัติ แก้
ครอบครัวและชีวิตเรื่มต้น แก้
พ่อของแอ็นสท์ เทลมัน คือ Johannes Thälmann (ชื่อ Jan '; 11 เมษายน 1857 - 31 ตุลาคม 1933)[2] เกิดที่ Weddern ในฮ็อลชไตน์ ทำงานที่นั่นเป็นคนงานในฟาร์ม แม่ของเทลมัน คือ Mary-Magdalene (นามสกุลเดิม Kohpeiss; 8 พฤศจิกายน 1857 - 9 มีนาคม 1927)[2] เกิดใน Kirchwerder งานแต่งงานเกิดขึ้นในปี 1884 ที่นครฮัมบวร์ค ซึ่งเป็นที่ Johannes Thälmann ได้รับเงินครั้งแรกของเขาในฐานะคนขับรถม้า พ่อแม่ของแอ็นสท์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของเขาซึ่งเป็นคนเคร่งศาสนา
แอ็นสท์ เทลมันเกิดที่นครฮัมบวร์ค หลังจากที่เขาคลอดพ่อแม่ของเขาพาไปที่โรงเหล้าใกล้ท่าเรือฮัมบวร์ค ในวันที่ 4 เมษายน 1887 น้องสาวของเขา Frieda ก็ได้ลืมตาดูโลก (เสียชีวิต 8 กรกฎาคม 1967 ที่ฮัมบวร์ค) ในเดือนมีนาคม 1892 พ่อแม่ของเทลมันถูกตัดสินลงโทษและถูกตัดสินจำคุก 2 ปีเนื่องจากพวกเขาซื้อสินค้าที่ถูกขโมยหรือนำไปชำระหนี้[3][4] เทลมันเและน้องสาวของเขา Frieda ถูกแยกออกและวางไว้เพื่อดูแลในครอบครัวที่แตกต่างกัน พ่อแม่ของเทลมันได้รับการปล่อยตัวเร็ว เริ่มจากแม่ของเขาในเดือนพฤษภาคม และพ่อของเขาในเดือนตุลาคม 1893 ความผิดของพ่อแม่ของเทลมันจะถูกใช้เป็นเครื่องมือในการรณรงค์ต่อต้านแอ็นสท์ เทลมัน ในอีก 36 ปีต่อมา
ตั้งแต่ปี 1893-1900 เทลมันเข้าเรียนที่โรงเรียนประถม หลังจากนั้นเขาเล่าประวัติความเป็นมาของประวัติศาสตร์, ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ, คติชนวิทยา, คณิตศาสตร์, ยิมนาสติก และ กีฬาซึ่งเป็นวิชาที่เขาโปรดปราน อย่างไรก็ตามเขาไม่ชอบศาสนา[3] ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1890 พ่อแม่ของเขาได้เปิดร้านขายผัก ถ่านหิน และรถเกวียนที่ย่าน Eilbek ในนครฮัมบวร์ค[2] ในธุรกิจนี้เขาต้องช่วยหลังเลิกเรียน เทลมันได้ทำงานในโรงเรียนของเขาในตอนเช้าก่อนเริ่มเรียน แม้จะมีภาระนี้เทลมันเป็นนักเรียนที่ดีที่ชอบการเรียนรู้ แต่ความปรารถนาของเขาที่จะเป็นครูหรือเรียนรู้การค้าก็สลายเพราะพ่อแม่ของเขาปฏิเสธที่จะให้เงินที่จำเป็น เขาต้องทำงานต่อไปในธุรกิจของพ่อและแม่ จึงทำให้เกิดความปวดร้าวและขัดแย้งกับพ่อและแม่ของเขา[2] ดังนั้นเขาจึงหางานทำเป็นคนงานที่ไม่มีฝีมือในท่าเรือ ที่นี่ เทลมันในวัย 10 ปี ติดต่อกับคนงานท่าเรือในการนัดหยุดงานเดือนพฤศจิกายน 1896 ถึงกุมภาพันธ์ 1897 ข้อพิพาทแรงงานที่ขมขื่นที่สุดเป็นรู้จักกันในชื่อการนัดหยุดงานของคนงานท่าเรือฮัมบวร์ค 1896/97[3]
ออกจากบ้านและสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง แก้
ในตอนต้นของปี 1902 เขาออกจากบ้าน เขาเป็นคนแรกที่เขาอาศัยอยู่ในที่พักพิงฉุกเฉิน ต่อมาในชั้นใต้ดินอพาร์ตเมนต์ และในปี 1904 เขาเป็นนักดับเพลิงบนเรือบรรทุกน้ำมัน AMERIKA ซึ่งเดินทางไปยังสหรัฐ เขาเป็นสมาชิกพรรคประชาธิปไตยสังคมแห่งเยอรมนีในปี 1903 ในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1904 เขาได้เข้าร่วม สหภาพการค้าการขนส่งและการจราจรแห่งเยอรมนี และขึ้นสู่ตำแหน่งประธาน "Department carters" ในปี 1913 เขาสนับสนุนการเรียกร้องของโรซา ลุกเซิมบวร์คสำหรับการนัดหยุดงานหมู่ซึ่งเป็นวิธีการดำเนินการของพรรคประชาธิปไตยสังคมเพื่อบังคับใช้ความต้องการทางการเมือง จากปี 1913 ถึงปี 1914 เขาทำงานเป็นพนักงานขับรถม้า
ในเดือนมกราคม 1915 วันหนึ่งก่อนที่เขาจะถูกเรียกมารับราชการทหารในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เขาแต่งงานกับ Rosa Koch ในตอนต้นของปี 1915 เขาถูกส่งไปยังฝรั่งเศสและเป็นทหารปืนใหญ่ในแนวรบด้านตะวันตก ซึ่งเขาอยู่จนกระทั่งสงครามสิ้นสุด เขาได้รับบาดเจ็บสองครั้ง เขากล่าวว่าเขาเข้าร่วมในยุทธการต่อไปนี้: Battle of Champagne (1915–1916), ยุทธการที่แม่น้ำซอม (1916), Second battle of the Aisne, Battle of Soissons, Battle of Cambrai (1917) (1917) และ Battle of Arras (1917)[2]
ในช่วงสงคราม เทลมันได้สร้างความดีความชอบจึงทำให้เขาได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์ดังนี่:
- กางเขนเหล็ก ชั้นที่สอง
- กางเขนฮันเซอ
- เครื่องหมายบาดเจ็บ[2]
เมื่อถึงปลายปี 1917 เขาได้กลายเป็นสมาชิกพรรคสังคมประชาธิปไตยอิสระแห่งเยอรมนี (USPS) ในเดือนตุลาคมปี 1918 เทลมันถูกละทิ้งพร้อมกับเพื่อนทหารสี่คน เขาไม่ได้กลับจากบ้านไปแนวหน้า ในวันการปฏิวัติเยอรมัน 9 พฤศจิกายน 1918 เขาเขียนไว้ในสมุดบันทึกในแนวรบด้านตะวันตกว่า "... ทำเตียงสองชั้นจากแนวหน้าพร้อมกับเพื่อนสนิท 4 คนเวลา 2 นาฬิกา"[5]
พรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนี แก้
ในฮัมบวร์ค เขาได้มีส่วนร่วมในการก่อสร้างคนงานและทหารของฮัมบวร์ค ตั้งแต่เดือนมีนาคม 1919 เทลมันเป็นประธานพรรคสังคมประชาธิปไตยอิสระแห่งเยอรมนีประจำฮัมบวร์ค และเป็นสมาชิกสภาฮัมบวร์ค ในเวลาเดียวกัน เขาทำงานเป็นผู้ช่วยบรรเทาทุกข์ในสวนเมืองฮัมบวร์ค จากนั้นเขาก็ได้พบกับงานที่จ่ายเงินเดือนดีที่สำนักงานจัดหางาน
เมื่อพรรคสังคมประชาธิปไตยอิสระแห่งเยอรมนีแยกตัวออกเพื่อเข้าร่วมกับองค์การคอมมิวนิสต์สากล (โคมินเทิร์น) เทลมันอยู่ข้างฝ่ายนิยมคอมมิวนิสต์ซึ่งในพฤศจิกายน 1920 รวมกับพรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนี ในเดือนธันวาคม เทลมันได้รับเลือกให้เป็นคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนี ในเดือนมีนาคม 1921 เขาถูกไล่ออกจากงานที่สำนักงานการจ้างงานเพราะกิจกรรมทางการเมืองของเขา ฤดูร้อนปีเดียวกัน เทลมันไปเป็นตัวแทนของพรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนีไปในการประชุมสมัชชาโคมินเทิร์นครั้งที่ 3 ในกรุงมอสโก และได้พบกับวลาดีมีร์ เลนิน[6]
ในเดือนมิถุนายน 1922 เทลมันรอดชีวิตจากการลอบสังหารที่แฟลตของเขา กลุ่มผู้ก่อการร้ายจากกลุ่มชาตินิยมได้ขว้างระเบิดมือลงไปที่แฟลตของเขา ภรรยาและลูกสาวของเขาไม่ได้รับบาตเจ็บ เทลมันมาที่บ้านในภายหลังเท่านั้น
เทลมันเข้าร่วมและช่วยในการก่อการกำเริบฮัมบวร์ค ในเดือนตุลาคมปี 1923[7] การก่อการกำเริบล้มเหลว และเทลมันกบด้านอยู่ใต้ดินเป็นเวลานาน หลังจากการอสัญกรรมของเลนินในเดือนมกราคม 1924 เทลมันได้ไปมอสโก จากเดือนกุมภาพันธ์ 1924 เขาเป็นรองประธานพรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนี และจากเดือนพฤษภาคมเป็นสมาชิกไรชส์ทาค ในการประชุมสมัชชาโคมินเทิร์นครั้งที่ 5 ฤดูร้อนปีเดียวกัน เขาได้รับเลือกให้เป็นคณะกรรมการบริหารโคมินเทิร์นและหลังจากนั้นไม่นานก็จะมีคณะกรรมการบริหาร ในเดือนกุมภาพันธ์ 1925 เขาได้เป็นประธานของสันนิบาตนักสู้แนวหน้าแดง (RFB) กองกำลังกึ่งทหารของพรรคคอมมิวนิสต์เยอรมนี
อ้างอิง แก้
- ↑ Ernst Thälmann biography at Spartacus educational
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Ernst Thälmann: Gekürzter Lebenslauf, aus dem Stegreif niedergelegt, stilistisch deshalb nicht ganz einwandfrei. 1935, In: Institut für Marxismus-Leninismus beim ZK der SED (Hrsg.): Ernst Thälmann: Briefe – Erinnerungen. Dietz Verlag, Berlin 1986.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Institut für Marxismus-Leninismus beim Zentralkomitee der SED (Autorenkollektiv): Ernst Thälmann. Eine Biographie. Dietz, Berlin 1980.
- ↑ Hamburgischer Correspodent und Hamburgische Börsen-Halle, Morgenausgabe, 5. März 1892.
- ↑ Branko Lazitch and Milorad Drachkovitch, "Ernst Thälmann" in Biographical Dictionary of the Comintern, Palo Alto: Hoover Institution Press, 1986
- ↑ Norman LaPorte: The Rise of Ernst Thälmann and the Hamburg Left 1921-1923, in: Ralf Hoffrogge / Norman LaPorte (eds.): Weimar Communism as Mass Movement 1918-1933, London: Lawrence & Wishart 2017, pp. 131.
- ↑ Timeline of Ernst Thälmann's life (in German), at the Lebendiges Museum Online (LEMO): https://www.dhm.de/lemo/biografie/ernst-thaelmann
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- Discourses and writings by and about Ernst Thälmann, on the Marxists Internet Archive. (เยอรมัน)
- Ernst Thälmann Memorial in Hamburg, Germany (เยอรมัน)
- German song about Ernst Thälmann with DDR film footage