เล่ากี๋ (หลิว เฉียน)
เล่ากี๋[1] (ค.ศ. 252-262) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลิว เฉียน (จีน: 劉虔; พินอิน: Liú Qián) หรือ หลิว ฉฺวี (จีน: 劉璩; พินอิน: Liú Qú) เป็นเจ้าชายของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน เป็นพระโอรสองค์ที่ 7 และองค์สุดท้องของเล่าเสี้ยนจักรพรรดิลำดับที่ 2 และลำดับสุดท้ายของจ๊กก๊ก
| เล่ากี๋ (หลิว เฉียน / หลิว ฉฺวี) 劉虔 / 劉璩 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| อ๋องแห่งเสียงต๋ง (上黨王 ช่างต่างหวาง) | |||||
| ดำรงฐานันดรศักดิ์ | ค.ศ. 259 – ธันวาคม ค.ศ. 263 | ||||
| ประสูติ | ไม่ทราบ | ||||
| สวรรคต | ไม่ทราบ | ||||
| |||||
| พระราชบิดา | เล่าเสี้ยน | ||||
พระประวัติ
แก้ในปี ค.ศ. 259 เดือน 6 ของศักราชจิ่งเย่า (景耀; ค.ศ. 258-263) ปีที่ 2 เล่าเสี้ยนทรงแต่งตั้งเล่ากี๋เป็นอ๋องแห่งเสียงต๋ง (上黨王 ช่างต่างหวาง)[2]
หลังการล่มสลายของจ๊กก๊กในปี ค.ศ. 263 เล่ากี๋พร้อมด้วยเล่าเสี้ยนรวมถึงพระโอรสและพระญาติองค์อื่น ๆ ของเล่าเสี้ยนย้ายไปประทับที่ลกเอี๋ยง (洛陽 ลั่วหยาง) นครหลวงของรัฐวุยก๊ก ลูกหลานของเล่ากี๋ทั้งหมดเสียชีวิตในช่วงวิบัติหย่งเจียในปี ค.ศ. 311[3]
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ ("แลขณะนั้นเมื่อพระเจ้าเล่าเสี้ยนจะให้ไปอ่อนน้อมแก่ข้าศึก ฝ่ายเล่ายอยเล่าเอียวเล่าจ้องเล่าจ้านเล่าสุนเล่ากี๋ ผู้บุตรเล่าเสี้ยนทั้งหกคนนี้จะได้ทัดทานประการใดหามิได้") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๖". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 19, 2024.
- ↑ (二年夏六月，立子諶為北地王，恂為新興王，虔為上黨王。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 33.
- ↑ (璿弟，瑤、琮、瓚、諶、恂、璩六人。蜀敗，諶自殺，餘皆內徙。值永嘉大亂，子孫絕滅。) อรรถาธิบายจากฉู่ชื่อผู่ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 34.
บรรณานุกรม
แก้- ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซันกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).