เตียวหิว[2] (ป. ค.ศ. 205–245) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า จาง ซิว (จีน: 張休; พินอิน: Zhāng Xiū) ชื่อรอง ชูซื่อ (จีน: 叔嗣; พินอิน: Shūsì) เป็นขุนพลของรัฐง่อก๊กในยุคสามก๊กของจีน[1]

เตียวหิว (จาง ซิว)
張休
ขุนพลเชิดชูยุทธ
(揚武將軍 หยางอู่เจียงจฺวิน)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. 241 (241) – ค.ศ. 245 (245)
กษัตริย์ซุนกวน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิดป. ค.ศ. 205[1]
เสียชีวิตป. ค.ศ. 245 (40 ปี)[1]
มณฑลเกาจิ๋ว
บุพการี
ญาติจาง เฉิง (พี่ชาย)
อาชีพขุนพล
ชื่อรองชูซื่อ (叔嗣)
บรรดาศักดิ์โหลวโหว (婁侯)

ประวัติ

แก้

เตียวหิวเป็นบุตรชายคนรองของเตียวเจียว รัฐบุรุษผู้รับใช้ซุนกวนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งรัฐง่อก๊ก หลังเตียวเจียวผู้บิดาเสียชีวิต เตียวหิวได้สืบทอดบรรดาศักดิ์ "โหลวโหว" (婁侯) ของบิดา เพราะจาง เฉิง (張承) ที่เป็นพี่ชายของเตียวหิวมีบรรดาศักดิ์ของตนเองอยู่แล้ว[3]

เมื่อเตียวหิวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่เมื่ออายุราว 19 ปี เตียวหิวพร้อมด้วยจูกัดเก๊ก, กู้ ถาน (顧譚)[4] และเฉิน เปี่ยว (陳表) ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นข้าราชบริพารของซุนเต๋ง บุตรชายคนโตและทายาทของซุนกวน[5] พวกเขาสั่งสอนความรู้ในตำราประวัติศาสตร์ฮั่นชูให้กับซุนเต๋ง[6] เตียวหิวไม่เพียงสอนอย่างถูกต้องและเป็นระเบียบ แต่ยังเป็นกันเองและเป็นมิตร ซุนเต๋งจึงถือว่าเตียวหิวเป็นสหายสนิทและมักเชิญเตียวหิวมาร่วมงานเลี้ยงครั้งต่าง ๆ[7]

ต่อมาเตียวหิวได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนายร้อยผู้ช่วยฝ่ายซ้าย (右弼都尉 โย่วปี้ตูเว่ย์) จักรพรรดิซุนกวนมักออกไปประพาสป่าล่าสัตว์อยู่บ่อยครั้งและเสด็จกลับมาช้าในเวลาเย็น เตียวหิวจึงเขียนฎีกาทูลเกล้าฯ ถวายซุนกวน แนะนำซุนกวนให้จัดการบริหารเวลาให้ดียิ่งขึ้น ซุนกวนทรงทำตามคำแนะนำของเตียวหิวและยังนำฎีกาที่เตียวหิวเขียนให้เตียวเจียวดูด้วย หลังจากซุนเต๋งสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 241 เตียวหิวได้ขึ้นเป็นขุนนางมหาดเล็ก (侍中 ชื่อจง) และได้รับมอบหมายหน้าที่เป็นแม่ทัพหน่วยยฺหวี่หลิน (羽林都督 ยฺหวี่หลินตูตู) และมีหน้าที่ตรวจสอบกิจการการทหาร ภายหลังเตียวหิวได้เลื่อนขั้นเป็นขุนพลเชิดชูยุทธ (揚武將軍 หยางอู่เจียงจฺวิน)[8]

ในช่วงทศวรรษ 240 เกิดการต่อสู้แย่งชิงอำนาจระหว่างโอรสสองพระองค์ของซุนกวน คือซุนโฮผู้เป็นรัชทายาท และซุน ป้า (孫霸) ผู้เป็นอ๋องแห่งหลู่ (魯王 หลู่หวาง) เตียวหิวเป็นผู้สนับสนุนของซุนโฮ ในปี ค.ศ. 241 หลังจากเตียวหิวกลับจากยุทธการกับรัฐวุยก๊กที่เป็นรัฐอริของง่อก๊กที่เชฺว่เปย์ (芍陂; อยู่ทางใต้ของอำเภอโช่ว มณฑลอานฮุยในปัจจุบัน) ขุนพลง่อก๊กจวนจ๋องและเฉฺวียน จี้ (全寄) บุตรชายกล่าวหาเตียวหิว, กู้ ถาน และกู้ เฉิง (顧承) ในข้อหาสมคบกับข้าราชการชื่อเฉิน สฺวิน (陳恂) รายงานเท็จเกี่ยวกับความดีความชอบในยุทธการที่เชฺว่เปย์ ในปี ค.ศ. 245 เตียวหิวและพี่น้องกู้ถูกเนรเทศไปยังมณฑลเกาจิ๋ว ก่อนหน้านี้เตียวหิวมีเหตุบาดหมางกับซุน หง (孫弘) หัวหน้าสำนักราชเลขาธิการ ซุน หงจึงถือโอกาสนี้กล่าวหาเตียวหิวเพิ่มเติม เป็นผลทำให้เตียวหิวได้รับคำสั่งจากซุนกวนให้ฆ่าตัวตาย เตียวหิวเสียชีวิตขณะอายุ 40 ปี[9][10]

ดูเพิ่ม

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. 1.0 1.1 1.2 de Crespigny (2007), p. 1081.
  2. ("ครั้นถึงเดือนสี่ (พ.ศ. ๗๗๒) ก็ให้แต่งการพระราชพิธีพร้อมเสร็จทุกประการตามประเพณีแต่ก่อน ตั้งพระองค์เปนใหญ่ในเมืองกังตั๋ง ในวันศุภมงคลฤกษ์ จึงตั้งซุนเต๋งพระราชบุตรเปนฝ่ายหน้า ให้จูกัดเจ๊กบุตรจูกัดกิ๋นเปนเสนาบดีฝ่ายขวา ให้เตียวหิวบุตรเตียวเจียวเปนเสนาบดีฝ่ายซ้าย ช่วยทำนุบำรุงพระราชบุตรตามประเพณี") "สามก๊ก ตอนที่ ๗๕". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 7, 2023.
  3. (長子承已自封侯,少子休襲爵。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 52.
  4. (譚字子默,弱冠與諸葛恪等為太子四友,從中庶子轉輔正都尉。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 52.
  5. (是歲,立登為太子。選置師傅,銓簡秀士,以為賓友。於是諸葛恪、張休、顧譚、陳表等以選入。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 59. เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในปี ค.ศ. 221 เมื่อซุนกวนยังคงเป็นเงาอ๋อง (吳王 อู๋หวาง) ในปี ค.ศ. 229 ภายหลังจากซุนกวนขึ้นเสวยราชย์เป็นจักรพรรดิ ทั้งสี่คนก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่ง (黄龙元年,权称尊号,登为皇太子,以恪为左辅,休右弼,谭为辅正,表为翼正都尉,是为四友...) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 59.
  6. (休字叔嗣,弱冠與諸葛恪、顧譚等俱為太子登僚友,以漢書授登。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 52.
  7. (吳書曰:休進授,指摘文義,分別事物,並有章條。每升堂宴飲,酒酣樂作,登輒降意與同歡樂。休為人解達,登甚愛之,常在左右。) อรรถาธิบายจากอู๋ชูในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 52.
  8. (從中庶子轉為右弼都尉。權嘗游獵,迨暮乃歸,休上疏諫戒,權大善之,以示於昭。及登卒後,為侍中,拜羽林都督,平三典軍事,遷揚武將軍。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 52.
  9. (為魯王霸友黨所譖,與顧譚、承俱以芍陂論功事,休、承與典軍陳恂通情,詐增其伐,並徙交州。中書令孫弘佞偽險詖,休素所忿,弘因是譖訴,下詔書賜休死,時年四十一。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 52.
  10. de Crespigny (2004), p. 19.

บรรณานุกรม

แก้