เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ย
จักรพรรดินีเฉฺวียน (จีน: 全皇后; พินอิน: Quán Huánghòu; ค.ศ. 244[a] – ป. ต้นคริสต์ทศวรรษ 300) หรือ เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ย[3] (จีน: 全惠解; พินอิน: Quán Huìjiě) เป็นจักรพรรดินีของรัฐง่อก๊กในยุคสามก๊กของจีน เป็นพระมเหสีของซุนเหลียงจักรพรรดิลำดับที่ 2 ของง่อก๊ก
| เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ย 全惠解 | |
|---|---|
| จักรพรรดินีแห่งง่อก๊ก | |
| ดำรงตำแหน่ง | 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 253[1] – พฤศจิกายน ค.ศ. 258 |
| ก่อนหน้า | พัวฮูหยิน |
| ถัดไป | จักรพรรดินีจู |
| ประสูติ | ค.ศ. 244 นครหางโจว มณฑลเจ้อเจียง |
| สวรรคต | ป.ต้นทศวรรษ 300 |
| คู่อภิเษก | ซุนเหลียง |
| พระราชบิดา | จวนเสียง |
พระประวัติ
แก้เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยเป็นบุตรสาวของจวนเสียง (全尚 เฉวียน ช่าง) มารดาของเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยเป็นบุตรสาวของซุนหยง (孫恭 ซุน กง) ผู้เป็นหลานชายของซุนเจ้ง (孫靜 ซุน จิ้ง) ญาติของเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยชื่อจวนจ๋อง (全琮 เฉวียน ฉง) สมรสกับกิมก๋งจู๋หรือซุน หลู่ปาน (孫魯班) พระธิดาของซุนกวนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งรัฐง่อก๊ก เมื่อเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยยังอยู่ในวัยเยาว์ มีความงดงามและเป็นที่โปรดปรานของกิมก๋งจู๋[3] ทุกครั้งที่กิมก๋งจู๋เสด็จเข้าพระราชวัง ก็จะทรงนำเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยไปด้วยในการเข้าเฝ้าซุนกวนพระบิดา เมื่อเกิดการต่อสู้ชิงอำนาจระหว่างพระโอรส 2 องค์ของซุนกวนคือซุนโฮและซุน ป้า (孫霸) กิมก๋งจู๋ซึ่งมีเรื่องบาดหมางกับพระมารดาของซุนโฮ จึงทูลโน้มน้าวพระบิดาให้จัดงานสมรสระหว่างเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยและซุนเหลียง (พระโอรสอีกองค์ของซุนกวนที่ประสูติกับพัวฮูหยิน) เพราะซุนเหลียงและพระมารดาได้รับความโปรดปรานจากซุนกวนมากขึ้น เมื่อราวปี ค.ศ. 250 การต่อสู้แย่งชิงอำนาจระหว่างซุนโฮและซุน ป้าสิ้นสุดลงเมื่อซุนกวนปลดซุนโฮจากตำแหน่งรัชทายาท และบังคับซุน ป้าให้กระทำอัตวินิบาตกรรม ซุนเหลียงได้รับการตั้งขึ้นเป็นรัชทายาทของง่อก๊กองค์ใหม่[4]
ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 252 ซุนเหลียงขึ้นครองราชย์หลังการสวรรคตของพระบิดา ในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 253 พระองค์สถาปนาเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยเป็นจักรพรรดินี หลังจากนั้นครอบครัวและญาติของเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยก็ขึ้นมามีอำนาจ โดยสมาชิก 6 คนของตระกูลเฉฺวียนหรือจวน (รวมถึงจวนเสียง) ได้รับการตั้งให้มีบรรดาศักดิ์ระดับโหว (侯) รวมถึงได้ดำรงตำแหน่งระดับสูงในราชสำนักและกองทัพของง่อก๊ก เรื่องนี้ถือเป็นประวัติการณ์เพราะตั้งแต่การก่อตั้งง่อก๊กในปี ค.ศ. 229 เป็นต้นมา ยังไม่เคยมีกรณีที่พระญาติฝ่ายมเหสีมีบทบาทสำคัญในเวทีการเมืองของง่อก๊กมาก่อน ในปี ค.ศ. 257 เมื่อจูกัดเอี๋ยน (ขุนพลของวุยก๊กที่เป็นรัฐอริของง่อก๊ก) เริ่มก่อกบฏในอำเภอฉิวฉุน (壽春 โช่วชุน; อยู่บริเวณอำเภอโช่ว มณฑลอานฮุยในปัจจุบัน) ในอาณาเขตของวุยก๊ก จูกัดเอี๋ยนขอการสนับสนุนจากง่อก๊ก ซุนเหลียงจึงมีรับสั่งให้ตระกูลจวน (เฉฺวียน) นำพลไปยังฉิวฉุนเพื่อสนับสนุนจูกัดเอี๋ยน แต่ท้ายที่สุดกบฏถูกทัพวุยก๊กปราบปรามและจูกัดเอี๋ยนถูกสังหาร คนจากตระกูลจวน 4 คนยอมจำนนและแปรพักตร์เข้าด้วยวุยก๊ก ทำให้อิทธิพลของตระกูลจวนในง่อก๊กอ่อนแอลงอย่างมาก[5]
ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 258 ซุนเหลียงถูกปลดจากราชบัลลังก์โดยซุนหลิม พระญาติของราชวงศ์แห่งง่อก๊กผู้ขึ้นมามีอำนาจในคริสต์ทศวรรษ 250 และขึ้นเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งง่อก๊ก ซุนหลังหลังถูกปลดจากราชบัลลังก์เป็นที่รู้จักในฐานันดรศักดิ์ว่า "อ๋องแห่งห้อยเข" (會稽王 ไคว่จีหวาง) ส่วนเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยก็ถูกปลดจากตำแหน่งจักรพรรดินี ในปี ค.ศ. 260 ซุนฮิว พระเชษฐาต่างมารดาของซุนเหลียงและผู้ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิแห่งง่อก๊กลำดับถัดมา (ผู้กำจัดซุนหลิมหลังขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 258) โปรดให้ลดฐานันดรศักดิ์ของซุนเหลียงเป็น "โฮ่วกวานโหว" (候官侯) และส่งซุนเหลียงไปประทับที่อำเภอโฮ่วกวาน (อยู่บริเวณนครฝูโจว มณฑลฝูเจี้ยน) เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยก็ติดตามซุนเหลียงไปยังอำเภอโฮ่วกวานและประทับอยู่ที่นั่น[6] เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยกลับมาเกี๋ยนเงียบ (建業 เจี้ยนเย่; ปัจจุบันคือนครหนานจิง มณฑลเจียงซู) นครหลวงของง่อก๊กภายหลังจากง่อก๊กถูกพิชิตในปี ค.ศ. 280 โดยทัพของราชวงศ์จิ้น เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยถึงแก่กรรมในช่วงศักราชหย่งหนิง (永寧; ค.ศ. 301-302) ในรัชสมัยของจักรพรรดิจิ้นฮุ่ยตี้[3]
ดูเพิ่ม
แก้หมายเหตุ
แก้- ↑ ยงอานปี่จี้ (庸庵笔记) ระบุว่าเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยมีพระชนมายุ 10 พรรษา (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก) เมื่อพระองค์ขึ้นเป็นจักรพรรดินีในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 253 ปีประสูติของพระองค์จึงควรเป็นปี ค.ศ. 244 อย่างไรก็ตาม ยงอานปี่จี้ ยังระบุด้วยว่าพระองค์มีพระชนมายุ 18 พรรษา (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก) เมื่อซุนเหลียงสิ้นพระชนม์ (ในปี ค.ศ. 260)[2].
อ้างอิง
แก้- ↑ วันปิ่งอิ๋น (丙寅) เดือน 1 ในปีที่ 2 ของรัชสมัยซุนเหลียง, จากพระราชประวัติซุนเหลียงในจดหมายเหตุสามก๊ก
- ↑ (夫人錢唐人，諱惠解，十歲立為吳皇后。吳主既廢，貶號夫人，年十八而廢主卒，崎嶇權臣劇寇之間，卒能保身完節，時議憐之。) ยงอานปี่จี้ เล่มที่ 5.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 (吳錄曰：亮妻惠解有容色，居候官，吳平乃歸，永寧中卒。) อรรถาธิบายจากอู๋ลู่ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 50.
- ↑ (孫亮全夫人，全尚女也。尚從祖母公主愛之，每進見輒與俱。及潘夫人母子有寵，全主自以與孫和母有隙，乃勸權為潘氏男亮納夫人，亮遂為嗣。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 50.
- ↑ (夫人立為皇后，以尚為城門校尉，封都亭侯，代滕胤為太常、衞將軍，進封永平侯，錄尚書事。時全氏侯有五人，並典兵馬，其餘為侍郎、騎都尉，宿衞左右，自吳興，外戚貴盛莫及。及魏大將諸葛誕以壽春來附，而全懌、全端、全煒、全儀等並因此際降魏，全熈謀泄見殺，由是諸全衰弱。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 50.
- ↑ (會孫綝廢亮為會稽王，後又黜為候官侯，夫人隨之國，居候官，尚將家屬徙零陵，追見殺。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 50.
บรรณานุกรม
แก้- ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
- เซฺว ฝูเฉิง (ป. คริสต์ศตวรรษที่ 19). ยงเหอปี่จี้ (庸盒筆記).
| ก่อนหน้า | เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ย | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พัวฮูหยิน | 
|
จักรพรรดินีจีน ง่อก๊ก (ค.ศ. 253 – 258) |
|
จักรพรรดินีจู |