อี ก็อน
พันเอก เจ้าชายอี ก็อน (เกาหลี: 이건; ฮันจา: 李鍵; อาร์อาร์: Yi Geon; เอ็มอาร์: I Kǒn; 28 ตุลาคม 2452 – 21 ธันวาคม พ.ศ. 2533) หรือพระนามในภาษาญี่ปุ่นว่า ริ เค็ง (ญี่ปุ่น: 李鍵; โรมาจิ: Ri Ken) มีพระนามเมื่อแรกประสูติว่า อี ยง-กิล (เกาหลี: 이용길; ฮันจา: 李勇吉) ภายหลังใช้พระนามญี่ปุ่นว่า เค็นอิจิ โมโมยามะ (ญี่ปุ่น: 桃山 虔一; โรมาจิ: Momoyama Ken'ichi) เป็นเชื้อพระวงศ์เกาหลีที่รับราชการเป็นทหารม้าในกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2
อี ก็อน เค็นอิจิ โมโมยามะ | |
|---|---|
 | |
| เกิด | 28 ตุลาคม พ.ศ. 2452 โซล จักรวรรดิเกาหลี |
| เสียชีวิต | 21 ธันวาคม พ.ศ. 2533 (81 ปี) โยโนะ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น |
| รับใช้ | จักรวรรดิญี่ปุ่น |
| แผนก/ | กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น |
| ประจำการ | 2473–2488 |
| ชั้นยศ | พันเอก |
| บังคับบัญชา | ครูฝึกทหารม้าโรงเรียนทหารอิมพีเรียล |
| การยุทธ์ | สงครามโลกครั้งที่สอง |
| บำเหน็จ | • เครื่องราชอิสริยาภรณ์มงคลดารา • เครื่องราชอิสริยาภรณ์ดอกคิริ • เครื่องราชอิสริยาภรณ์มงคลรัตน์ • เหรียญเถลิงราชย์โชวะ (2471) • เหรียญบูรณะแผ่นดินไหวโตเกียว (2473) • เหรียญกาชาดสรรเสริญ |
| งานอื่น | ธุรกิจส่วนตัวขนาดเล็ก, เจ้าของฟาร์ม, ล่ามภาษาเยอรมัน |
พระประวัติ แก้
เจ้าชายอี ก็อน เป็นพระโอรสในเจ้าชายอี คัง กับสนมช็อง และเป็นพระราชนัดดาในจักรพรรดิโคจง[1] ในปี พ.ศ. 2461 พระองค์ถูกส่งตัวไปยังประเทศญี่ปุ่น และสำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษาจากโรงเรียนกากูชูอิง[2]
ขณะที่พระองค์รับราชการทหารมียศเป็นร้อยเอก ก็ได้เสกสมรสกับโยชิโกะ มัตสึไดระ (ญี่ปุ่น: 松平 佳子; โรมาจิ: Matsudaira Yoshiko; 6 ตุลาคม พ.ศ. 2454 – 28 มิถุนายน พ.ศ. 2549) ธิดาของร้อยเอกยูตากะ มัตสึไดระ เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2474 ณ กรุงโตเกียว ทั้งนี้เธอเป็นพระญาติฝ่ายพระชนนีของเจ้าหญิงพังจา มกุฎราชกุมารีแห่งเกาหลี[3] แต่ต่อมาพระองค์ได้หย่าร้างกับภริยาเดิมและสมรสใหม่กับโยชิโกะ มาเอดะ (ญี่ปุ่น: 前田美子; โรมาจิ: Maeda Yoshiko) ในปี พ.ศ. 2494
เจ้าชายอี ก็อนสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2533 ขณะมีพระชนมายุได้ 81 ปี การนี้เจ้าชายทากาฮิโตะ เจ้าชายมิกาซะได้เสด็จไปในพิธีปลงศพดังกล่าวด้วย
การทรงงาน แก้
พระองค์เข้ารับราชการทหารม้าแห่งกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นมียศ ร้อยตรี เมื่อปี พ.ศ. 2473 ก่อนเลื่อนตำแหน่งเป็น ร้อยโท ในปี พ.ศ. 2475 และ ร้อยเอก ในปี พ.ศ. 2479 โดยพระองค์รับหน้าที่เป็นครูฝึกทหารม้าประจำโรงเรียนทหารอิมพีเรียล หลังจากนั้นจึงได้รับยศเป็น พันตรี ในปี พ.ศ. 2483, พันโท ในปี พ.ศ. 2486 จนสิ้นสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อปี พ.ศ. 2488 พระองค์มียศที่ พันเอก
หลังสิ้นสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ก็มิได้หวนกลับไปยังเกาหลีเลย และสูญเสียสถานะการเป็นเจ้าในปี พ.ศ. 2470 ตามคำสั่งของศูนย์บัญชาการสูงสุดของฝ่ายสัมพันธมิตร (Supreme Commander for the Allied Powers) และสามปีต่อมาพระองค์ได้ถือสัญชาติญี่ปุ่นและใช้พระนามว่า เค็นอิจิ โมโมยามะ[4]
อ้างอิง แก้
- ↑ 황세손 이구·이방자 여사 참배 เก็บถาวร 2006-08-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน chosun.com
- ↑ 일본에 인질로 간 의천왕의 두 아들 arirang21.com
- ↑ 小田部雄次 四代の天皇と女性たち 978-4166602735 2002 "その間、虔一とも離婚し、松平佳子となった。つまり、佳子は、戦前から戦後の時代の変遷の中で、松平誠子、広橋誠子、李誠子、桃山佳子、松平佳子と、五度も改名したのであった。"
- ↑ 小田部雄次 四代の天皇と女性たち 978-4166602735 2002 "李鍵は戦後に桃山虔一と改名した。虔一の妻の佳子は旧高松藩主松平伯爵家の一族の娘で誡子といい、広橋家の養女となつて李家に嫁いだ。"
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ อี ก็อน
