อาลิกซ์แห่งฝรั่งเศส เคาน์เตสแห่งเวอแซ็ง

อาลิกซ์แห่งฝรั่งเศส (ฝรั่งเศส: Alix de France) เคานเตสแห่งเวอแซ็ง (4 ตุลาคม ค.ศ. 1160 – ค.ศ. 1220) เป็นพระธิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศสกับพระมเหสีคนที่สอง กอนสตันซาแห่งกัสติยา[1]

อาลิกซ์
เคานเตสแห่งเวอแซ็ง
เคานเตสคู่สมรสแห่งปงธิเยอ
ประสูติ4 ตุลาคม ค.ศ. 1160
สิ้นพระชนม์ค.ศ. 1220
พระสวามีกีโยมที่ 4 เคานต์แห่งปงธิเยอ
ราชวงศ์กาแป
พระบิดาพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส
พระมารดากอนส์ตันซาแห่งกัสติยา

ประวัติ แก้

พื้นฐานครอบครัว แก้

อาลิกซ์เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ. 1160 พระนามของพระองค์ถูกสะกดหลากหลายแบบ ทั้งอาลิกซ์, อลิซ, อาแดล, อาเดอแลด และอาเลส์ ทรงเป็นพระธิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศสกับพระมเหสีคนที่สอง กอนสตันซาแห่งกัสติยา ทรงมีพระเชษฐภคินีสองคนที่เกิดจากการแต่งงานครั้งแรกของพระบิดากับอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน และมีพระเชษฐภคินีร่วมบิดามารดาเดียวกันหนึ่งคน พระมารดาของพระองค์สิ้นพระชนม์ขณะให้กำเนิดพระองค์ หลังจากนั้นเพียงห้าสัปดาห์พระบิดาของพระองค์แต่งงานใหม่กับอาแดลแห่งช็องปาญ ทั้งคู่มีพระโอรสธิดาด้วยกันอีกสองคน หนึ่งในนั้นคือพระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศส

ชีวิตในอังกฤษ แก้

วันที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1169 พระเจ้าหลุยส์ที่ 7 กับพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษบรรลุการทำสนธิสัญญามงต์มิรายล์ หนึ่งในเงื่อนไขของสนธิสัญญาคือการหมั้นหมายของอาลิกซ์กับริชาร์ด พระโอรสของพระเจ้าเฮนรี[2] ทรงมีสินเดิมติดตัวเป็นเคานตีแบร์รีซึ่งตั้งอยู่ระหว่างพรมแดนของตูแรนกับอากีแตน รวมถึงเคานตีอูมาลและเคานตียู พระองค์ถูกส่งตัวไปอังกฤษเพื่ออยู่ในการดูแลของพระเจ้าเฮนรี มาร์เกอริต พระเชษฐภคินีของอาลิกซ์แต่งงานกับเฮนรียุวกษัตริย์ พระโอรสคนโตของพระเจ้าเฮนรีกับอาลีเยนอร์ในเดือนสิงหาคมของปี ค.ศ. 1172


ปี ค.ศ. 1175 พระเจ้าเฮนรีเริ่มหาวิธีทำให้การแต่งงานกับอาลีเยนอร์ถูกประกาศให้เป็นโมฆะ มีข่าวลือว่าพระองค์สนใจจะแต่งงานกับอาลิกซ์เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส เมื่อโรซามุนด์ คลิฟฟอร์ด ภรรยาลับของพระองค์เสียชีวิตในช่วงปี ค.ศ. 1176 ถึง ค.ศ. 1177 มีข่าวลือว่าพระเจ้าเฮนรีเริ่มมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับอาลิกซ์[3] ข่าวลือเรื่องนี้อาจถึงหูพระเจ้าหลุยส์ อาจจะโดยมาร์เกอริต พระเชษฐภคินีของอาลิกซ์ พระเจ้าหลุยส์จึงรีบยื่นคำร้องต่อสมเด็จพระสันตะปาปา ขอให้รีบทำพิธีแต่งงานให้อาลิกซ์กับริชาร์ดโดยเร็วที่สุด หากไม่มีการประกอบพิธีแต่งงาน พระเจ้าหลุยส์ขอให้สมเด็จพระสันตะปาปาลงโทษต้องห้ามแก่พระเจ้าเฮนรีและราชอาณาจักรของพระองค์ ในช่วงเวลาเดียวกันสมเด็จพระสันตะปาปาปฏิเสธคำขอของพระเจ้าเฮนรีที่ต้องการให้แต่งงานกับอาลีเยนอร์แห่งอากีแตนถูกประกาศเป็นโมฆะ และแจ้งว่าพระองค์กำลังส่งผู้แทนไปอังกฤษประกอบพิธีแต่งงานให้อาลิกซ์ มิฉะนั้นพระองค์จะลงโทษต้องห้ามแก่ดินแดนของพระเจ้าเฮนรี[4] แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ยังคงอยู่ด้วยกันและมีข่าวลือว่าอาลิกซ์มีบุตรกับพระองค์[5]

เมื่อพระเจ้าเฮนรีที่ 2 สิ้นพระชนม์ในวันที่ 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1189 อาลิกซ์อยู่ในการดูแลของอาลีเยนอร์แห่งอากีแตนในสภาพกึ่งถูกกักบริเวณที่วินเชสเตอร์ พระองค์มีพระชนมายุ 29 พรรษาและอยู่ในสถานะที่ไม่มั่นคง อาลีเยนอร์ไม่คิดจะให้พระองค์แต่งงานกับริชาร์ดซึ่งกลายเป็นกษัตริย์คนใหม่ของอังกฤษในชื่อพระเจ้าริชาร์ดที่ 1

เดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1190 อาลีเยนอร์ล่องเรือไปนอร์ม็องดีเพื่อสมทบกับพระเจ้าริชาร์ดโดยพาอาลิกซ์ไปด้วย อาลิกซ์ถูกกักตัวไว้ในรูอ็องในสภาพกึ่งนักโทษ พระเจ้าริชาร์ดกับอาลีเยนอร์หาทางสานสัมพันธไมตรีกับราชอาณาจักรนาวาร์เพื่อรักษามณฑลทางใต้ไว้ในช่วงที่พระเจ้าริชาร์ดเดินทางไปทำสงครามครูเสด พระเจ้าซันโชที่ 6 แห่งนาวาร์มีพระธิดาที่อยู่ในวัยพร้อมแต่งงานชื่อว่าเบเรงเกลา เมื่อพระเจ้าริชาร์ดแต่งงานกับเบเรงเกลาโดยไม่ได้ล้มเลิกการหมั้นหมายกับอาลิกซ์ ข่าวลือเรื่องที่อาลิกซ์เป็นภรรยาลับของพระบิดาของพระองค์ยิ่งได้รับการเติมเชื้อไฟ

เดินทางกลับฝรั่งเศส แก้

พระเจ้าฟิลิป พระอนุชาของอาลิกซ์ซึ่งเป็นกษัตริย์คนปัจจุบันของฝรั่งเศสเสนอให้อาลิกซ์แต่งงานกับเจ้าชายจอห์น พระอนุชาของพระเจ้าริชาร์ด แต่เรื่องนี้ถูกทันทานโดยอาลีเยนอร์[6] พระเจ้าฟิลิปพยายามจะยึดรูอ็องและปลดปล่อยอาลิกซ์เป็นอิสระ แต่ทำไม่สำเร็จ เดือนสิงหาคมของปี ค.ศ. 1195 ในที่สุดพระเจ้าริชาร์ดก็ยอมรามือให้อาลิกซ์กลับไปหาพระอนุชา พระองค์ถูกจับแต่งงานกับกีโยมที่ 4 แตลวาส์ เคานต์แห่งปงธิเยอในวันที่ 20 สิงหาคม ค.ศ. 1195 ซึ่งทรงแก่กว่าเขา 18 ปี

อาลิกซ์กับกีโยมมีบุตรสาวด้วยกันสองคน คือ

ทั้งคู่มีบุตรชายหนึ่งคนชื่อฌ็องซึ่งเสียชีวิตตั้งแต่แรกเกิด


พระองค์ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบสุขและสิ้นพระชนม์ราวปี ค.ศ. 1220

อ้างอิง แก้

  1. W.L. Warren, King John, (University of California Press, 1978), 26.
  2. Robert of Torigny, Chronicles of the reigns of Stephen, Henry II, and Richard I, ed. Richard Howlett, vol. 4 p. 240; John of Salisbury, Letters (ed. W. J. Millor, H. E. Butler) vol. 2 pp. 648–9.
  3. Gerald of Wales, De instructione principis (p. 91).
  4. Roger of Howden, Annals 1177.
  5. Chronica Monasterii de Melsa I 26 (p. 256).
  6. W.L. Warren, King John, 43.