อาแดลแห่งช็องปาญ
อาแดลแห่งช็องปาญ (ฝรั่งเศส: Adèle) หรือ อาเดเลด หรือ อาลิกซ์ เป็นพระราชินีแห่งฝรั่งเศสจากการเป็นพระมเหสีพระองค์ที่สามของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส พระนางเป็นธิดาของตีโบที่ 2 เคานต์แห่งช็องปาญ กับมาทิลแห่งคารินเธีย และถูกตั้งพระนามตามอาแดลแห่งนอร์ม็องดี ผู้เป็นพระอัยยิกา พระนางทรงสำเร็จราชการแผ่นดินฝรั่งเศสในช่วงที่พระราชโอรสไม่อยู่ในปี ค.ศ. 1190
อาแดลแห่งช็องปาญ | |
---|---|
อาเดลากับหลุยส์ที่ 7 และฟิลิปที่ 2 | |
พระราชินีแห่งฝรั่งเศส | |
ครองราชย์ | ค.ศ. 1164–1180 |
ราชาภิเษก | ค.ศ. 1164 |
ประสูติ | ค.ศ. 1140 บลัว ประเทศฝรั่งเศส |
สวรรคต | 4 มิถุนายน ค.ศ. 1206 (อายุ 65–66) ปารีส ประเทศฝรั่งเศส |
พระราชสวามี | พระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส |
พระราชบุตร | พระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศส แอ็กเนส จักรพรรดินีไบเซนไทน์ |
ราชวงศ์ | บลัวส์ |
พระราชบิดา | ธีโอบาลด์ที่ 2 เคานต์แห่งชอมปาญ |
พระราชมารดา | มาทิลดาแห่งคารินเธีย |
พระราชประวัติ
แก้หลุยส์กับอาแดลอภิเสกสมรสกันเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1160 ห้าสัปดาห์หลังพระนางกอนส์ตันซา พระมเหสีพระองค์ก่อนสิ้นพระชนม์ขณะมีพระประสูติการ พระนางอาแดลกลายเป็นพระมารดาของพระโอรสคนเดียวของหลุยส์ ฟิลิปที่ 2 กับจักรพรรดินีไบเซนไทน์ แอ็กเนส[1]
อาแดลมีบทบาทในการเมืองของราชอาณาจักร ร่วมกับพระภราดาของพระองค์ อ็องรีที่ 1, ตีโบที่ 5 และวิลเลียมมือขาว อองรีกับตีโบเสกสมรสกับพระราชธิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 กับอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน[2]
อาเดลากับพี่น้องชายของพระองค์รู้สึกว่าตำแหน่งของพวกตนถูกคุกคามเมื่อทายาทหญิงแห่งอาร์ทัวส์ อิซาเบลลาแห่งเอโนลต์ แต่งงานกับพระโอรสของพระองค์ ฟิลิป ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1180 อาแดลผูกมิตรกับอูกที่ 3 ดยุกแห่งบูร์กอญ และฟิลิปแห่งฟลานเดอร์ส์ และพยายามทำตัวให้ประโยชน์ต่อจักรพรรดิฟรีดริชที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ สงครามอุบัติขึ้นในปี ค.ศ. 1181 และสายสัมพันธ์ย่ำแย่จนทำให้ฟิลิปพยายามที่จะหย่าขาดจากอิซาเบลลาในปี ค.ศ. 1184
แม้อำนาจของพระองค์จะลดลงหลังการขึ้นครองบัลลังก์ของฟิลิปในเดือนกันยายน ค.ศ. 1180 แต่พระนางอาแดลทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในปี ค.ศ. 1190 ในตอนที่ฟิลิปจากไปทำสงครามครูเสดครั้งที่ 3 พระองค์กลับไปอยู่ในเงามืดอีกครั้งเมื่อฟิลิปกลับมาในปี ค.ศ. 1192 แต่ทรงมีส่วนร่วมในการก่อตั้งแอบบีย์หลายแห่ง
พระนางอาแดลสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 4 มิถุนายน ค.ศ. 1206 ในปารีส อีล-เดอ-ฟร็องซ์ ประเทศฝรั่งเศส และถูกฝังในโบสถ์ของปงตินญีแอบบีย์ ใกล้กับโอแซร์
อ้างอิง
แก้