จักรพรรดิถังเกาจู่

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ จักรพรรดิเกาจู่

สมเด็จพระจักรพรรดิถังเกาจู่ (จีน: 唐高祖) มีพระนามเดิมว่า หลี่ยวน (李淵) ประสูติเมื่อปี พ.ศ. 1109 (ค.ศ. 566) เมื่อราชวงศ์สุย (ค.ศ. 581 - ค.ศ. 618) ล่มสลายลง หลี่ยวนซึ่งเป็นขุนนางผู้ดูแลเขตไท่หยวนทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศได้จัดตั้งกองทัพขึ้นมาโดยได้เงินสนับสนุนจากพ่อค้าไม้แซ่อู่ (พระบิดาของจักรพรรดินีอู่) สามารถเข้ายึดครองนครฉางอันเป็นฐานที่มั่น และสถาปนาตนเองขึ้นเป็นจักรพรรดิถังเกาจู่ ปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังเมื่อพระชนม์ได้ 52 พรรษา

จักรพรรดิถังเกาจู่
พระบรมฉายาลักษณ์ของ จักรพรรดิถังเกาจู่
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังของจีน
ครองราชย์	พ.ศ. 1161 - พ.ศ. 1170
ก่อนหน้า	จักรพรรดิสุยหยางตี้
ถัดไป	จักรพรรดิถังไท่จง
รัชทายาท	หลี่ซื่อหมิน
ประสูติ	พ.ศ. 1109
สวรรคต	25 กรกฎาคม พ.ศ. 1178 (69 พรรษา )
รัชศก อู่เต๋อ (武德,Wǔ dé) พระนามเดิม หลี่ ยวน (李淵) พระสมัญญานาม Shén yáo dà shèng dà guāngxiào huángdì 神尧大圣大光孝皇帝 พระอารามนาม เก่าจู่ (高祖)
พระราชชนก	สมเด็จพระจักรพรรดิซื่อจู่(หลี่ ปิง) 世祖皇帝李昞
พระราชชนนี	สมเด็จพระจักรพรรดินีหยวนเจิ้น(ตู่กู) 元貞皇后獨孤

ถังเกาจู่ ทรงมีโอรส 4 พระองค์คือ หลี่จินเฉิง, หลี่ซื่อหมิน, หลี่หลงจี่, หลี่หยวนป้า (เสียชีวิตในการรบก่อนก่อตั้งราชวงศ์ถัง) แต่มิได้สถาปนารัชทายาท โอรสทั้งสามจึงรบราฆ่าฟันกันเอง องค์ชายรองหลี่ซื่อหมินได้ชัยชนะและบังคับให้พระราชบิดาตั้งพระองค์เป็นรัชทายาท ต่อมาในปี ค.ศ. 627 (พ.ศ. 1170) ทรงสละราชสมบัติให้รัชทายาทหลี่ซื่อหมินขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิถังไท่จง จักรพรรดิถังเกาจู่สวรรคตลงเมื่อปี ค.ศ. 635 (พ.ศ. 1178) ในรัชสมัยจักรพรรดิถังไท่จงขณะพระชนม์ได้ 69 พรรษา