วิกิพีเดีย

หม่า ฮั่วเถิง

หน้านี้เป็นชื่อบุคคลจีน นามสกุลคือ หม่า

หม่า ฮั่วเถิง (จีน: 马化腾; พินอิน: Mǎ Huàténg; 29 ตุลาคม ค.ศ. 1971 – ) ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม โพนี หม่า (อังกฤษ: Pony Ma)[2] เป็นทั้งนักธุรกิจระดับพ่อค้าใหญ่, นักลงทุน, นักการกุศล, วิศวกร, ผู้ประกอบการด้านอินเทอร์เน็ตและเทคโนโลยีชาวจีน เขาเป็นทั้งผู้ก่อตั้ง, ประธาน และกรรมการผู้จัดการเทนเซ็นต์ ซึ่งเป็นบริษัทที่มีมูลค่าสูงสุดในเอเชีย หนึ่งในบริษัทด้านอินเทอร์เน็ตและเทคโนโลยีที่ใหญ่ที่สุด รวมถึงกลุ่มการลงทุน, การเล่นเกม และความบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในโลก[3][4][5] บริษัทควบคุมบริการส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีบนมือถือที่ใหญ่ที่สุดของประเทศจีน และบริษัทย่อยให้บริการสื่อ, การบันเทิง, ระบบการชำระเงิน, สมาร์ตโฟน, บริการที่เกี่ยวข้องกับอินเทอร์เน็ต, บริการคุณค่าเพิ่ม และบริการการโฆษณาออนไลน์ ทั้งในประเทศจีนและทั่วโลก

หม่า ฮั่วเถิง
马化腾
เกิด (1971-10-29) 29 ตุลาคม ค.ศ. 1971 (52 ปี)
ตงฟาง มณฑลไหหลำ ประเทศจีน
สัญชาติจีน
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยเซินเจิ้น
อาชีพผู้ก่อตั้ง, ประธาน และกรรมการผู้จัดการเทนเซ็นต์
เว็บไซต์qq.com

ในปี ค.ศ. 2007, 2014[6] และ 2018 นิตยสารไทม์ ยกให้เขาเป็นหนึ่งในผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในโลก[7] ในขณะที่ปี ค.ศ. 2015 นิตยสารฟอร์บ ให้เครดิตเขาว่าเป็นหนึ่งในคนที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก ส่วนในปี ค.ศ. 2017 นิตยสารฟอร์จูน ได้จัดอันดับให้เขาเป็นหนึ่งในนักธุรกิจชั้นนำแห่งปี[8][9] หม่าเป็นผู้แทนพรรคคอมมิวนิสต์ประชาชนเซินเจิ้นและเป็นตัวแทนในการประชุมสภาประชาชนแห่งชาติจีนครั้งที่ 12[5]

หม่า ฮั่วเถิง เป็นหนึ่งใน "ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกของนิตยสารฟอร์จูน"[10] เขาเป็นที่รู้จักกันในรูปแบบผู้ประกอบการที่โลว์โปรไฟล์เมื่อเทียบกับบุคลิกที่เข้าสังคมได้ง่ายของแจ็ก หม่า ทั้งนี้ หม่า ฮั่วเถิง ได้รับการเปรียบเทียบอย่างละเอียดกับวอร์เรน บัฟเฟตต์ เนื่องจากความคล้ายคลึงกันในการลงทุน และมักได้รับการพรรณาในฐานะ "ผู้เข้าซื้อกิจการที่มีความห้าวหาญ"[11][12][13][14][15][16][17]

ตั้งแต่เดือนมีนาคม ค.ศ. 2018 เขาได้เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดของประเทศจีน และร่ำรวยที่สุดอันดับ 14 ของโลก ด้วยมูลค่าสุทธิ 51.1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ และเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 2017 เขาแซงหน้าทั้งแลร์รี เพจ และเซอร์เกย์ บริน ซึ่งกลายเป็นคนร่ำรวยที่สุดอันดับเก้าของโลก และเป็นชาวจีนคนแรกที่เข้ามาในรายการผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุด 10 อันดับของนิตยสารฟอร์บ[18][19][20][21]

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา แก้

หม่าเกิดที่เขตเฉาหยาง ซัวเถา มณฑลกวางตุ้ง เมื่อหม่า เฉินชู่ ซึ่งเป็นพ่อของเขาได้รับตำแหน่งผู้จัดการท่าเรือในเซินเจิ้นใกล้ฮ่องกง หม่าในวัยหนุ่มก็ได้เดินทางมาพร้อมกับเขา[22] หม่า ฮั่วเถิง เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเซินเจิ้นในปี ค.ศ. 1989 และสำเร็จการศึกษาในปี ค.ศ. 1993 ด้วยปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิตสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์[23]

อาชีพ แก้

การก่อตั้งเทนเซ็นต์และเริ่มต้นอาชีพ แก้

งานแรกของหม่าคือไชนาโมชันเทเลคอมดีเวลลอปเมนท์ ผู้จัดจำหน่ายบริการและผลิตภัณฑ์โทรคมนาคม ที่ซึ่งเขารับผิดชอบการพัฒนาซอฟต์แวร์สำหรับวิทยุติดตามตัว เขาได้รับรายได้ 176 ดอลลาร์ต่อเดือน[24] เขายังทำงานให้กับบริษัท เซินเจิ้นรุ่นซุ่นคอมมูนิเคชัน จำกัด ในแผนกวิจัยและพัฒนาสำหรับบริการโทรศัพท์ทางอินเทอร์เน็ต[25]

หม่า ฮั่วเถิง ไปเป็นผู้ร่วมก่อตั้งเทนเซ็นต์ในปี ค.ศ. 1998 พร้อมเพื่อนร่วมชั้นอีก 4 คน ผลิตภัณฑ์แรกของบริษัทมีมาหลังจากที่หม่าได้เข้าร่วมในงานนำเสนอสำหรับไอซีคิว ที่เป็นบริการส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีทางอินเทอร์เน็ตรายแรกของโลก ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1996 โดยบริษัทของประเทศอิสราเอล[25] แรงบันดาลใจจากแนวคิดดังกล่าว หม่าและทีมงานของเขาได้เปิดตัวซอฟต์แวร์ที่คล้ายคลึงกันในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1999 ด้วยอินเตอร์เฟซภาษาจีนและชื่อที่แตกต่างกันเล็กน้อย ในชื่อโอไอซีคิว (หรือ โอเพนไอซีคิว)[26] ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว และรวบรวมผู้ใช้ที่ลงทะเบียนไว้แล้วกว่าล้านรายภายในสิ้นปี ค.ศ. 1999 ทำให้เป็นหนึ่งในบริการที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน[27]

พูดถึงการก่อตั้งเทนเซ็นต์ เขากล่าวกับไชนาเดลีในการสัมภาษณ์เมื่อปี ค.ศ. 2009 ว่า “หากผมได้เห็นมากไปกว่านี้ ก็คือการยืนบนไหล่ของยักษ์” ซึ่งเป็การถ่ายความอ้างถึงไอแซก นิวตัน และการอ้างอิงความคล้ายคลึงกันระหว่างไอซีคิวและโอไอซีคิว "เรารู้ว่าผลิตภัณฑ์ของเรามีอนาคต แต่ในเวลานั้นเราก็ไม่สามารถจ่ายได้" หม่าทบทวนความจำ[25] เพื่อที่จะแก้ปัญหา หม่าถามเรื่องเงินกู้ยืมจากธนาคารและได้พูดคุยเกี่ยวกับการขายบริษัท[28]

ตั้งแต่บริการโอไอซีคิวที่มีค่าของเทนเซ็นต์ ถูกนำเสนอโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย บริษัทได้มองหานายทุนร่วมเพื่อรองรับต้นทุนการดำเนินงานที่เพิ่มขึ้น ในปี ค.ศ. 2000 หม่าหันไปหาศูนย์ข้อมูลอินเทอร์เน็ตของบริษัทที่ลงทุนในสหรัฐ และบริษัทแปซิฟิกเซ็นจูรีไซเบอร์เวิร์ก (PCCW) ผู้ให้บริการโทรคมนาคมในฮ่องกง ซึ่งซื้อหุ้น 40 เปอร์เซ็นต์ของเทนเซ็นต์จำนวน 2.2 ล้านดอลลาร์[29] ด้วยตลาดเพจเจอร์ซึ่งอายุมากแล้ว หม่าได้ปรับปรุงแพลตฟอร์มการรับส่งข้อความโดยให้ผู้ใช้คิวคิวส่งข้อความไปยังโทรศัพท์มือถือ ครั้นแล้ว 80 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ของบริษัทมาจากข้อตกลงกับผู้ประกอบการโทรคมนาคมที่ตกลงที่จะแบ่งปันค่าข้อความ[28]

คดีเอโอแอลและการขยายธุรกิจ แก้

หลังจากเอโอแอล (อเมริกาออนไลน์) ซื้อไอซีคิวในปี ค.ศ. 1998 บริษัทได้ฟ้องเทนเซ็นต์ต่อศาลอนุญาโตตุลาการแห่งชาติในสหรัฐ โดยอ้างว่าชื่อโดเมนของคิวไอซีคิวอย่าง QICQ.com และ QICQ.net มีการละเมิดสิทธิทรัพย์สินทางปัญญาของไอซีคิว ซึ่งเทนเซ็นต์เป็นฝ่ายแพ้คดีและต้องปิดเว็บไซต์[25] ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2000 เพื่อป้องกันการฟ้องร้องคดีอื่น ๆ หม่าได้เปลี่ยนชื่อซอฟต์แวร์เป็น "คิวคิว" (โดย "คิว" และ "คิวคิว" ใช้แทนคำว่า "คิวต์" ที่แปลว่า "น่ารัก")[30]

หลังจากคดีเอโอแอล หม่า ฮั่วเถิง ตัดสินใจขยายผลงานทางธุรกิจของเทนเซ็นต์ ในปี ค.ศ. 2003 เทนเซ็นต์ได้เปิดตัวพอร์ทัลของตัวเอง (QQ.com) และทำการบุกในตลาดเกมออนไลน์ ภายในปี ค.ศ. 2004 เทนเซ็นต์กลายเป็นผู้บริการส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีของจีนที่ใหญ่ที่สุด (ครอบครอง 74 เปอร์เซ็นต์ของตลาด)[28] กระตุ้นให้หม่าเข้าจดทะเบียนบริษัทในตลาดหลักทรัพย์ฮ่องกง[25] หลังจากที่บริษัทระดมทุนสาธารณะในรูปแบบการเสนอขายหุ้นแก่ประชาชนทั่วไปเป็นครั้งแรกเมื่อเดือนมิถุนายนได้จำนวน 200 ล้านดอลลาร์ หม่ากลายเป็นหนึ่งในคนที่ร่ำรวยที่สุดในอุตสาหกรรมโทรคมนาคมของจีนได้อย่างรวดเร็ว

ในปี ค.ศ. 2004 เทนเซ็นต์ได้เปิดตัวแพลตฟอร์มเกมออนไลน์และเริ่มจำหน่ายสินค้าเสมือนเพื่อสนับสนุนเกมที่เผยแพร่บนแพลตฟอร์มดังกล่าว (อาวุธ, พลังในเกม) รวมทั้งอีโมติคอนและริงโทน[27]

ตามคำสั่งของหม่า เทนเซ็นต์ได้เปิดตัว Paipai.com ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มการติดต่อระหว่างผู้บริโภคกับผู้บริโภค ที่เป็นคู่แข่งโดยตรงกับอีคอมเมิร์ซยักษ์อย่างอาลีบาบา[31]

จากการจำลองไมโครซอฟท์ของบิล เกตส์ หม่า ฮั่วเถิง สร้างทีมวิศวกรที่แข่งขันกันสองทีมในปี ค.ศ. 2010 และคิดค่าบริการด้วยการสร้างผลิตภัณฑ์ใหม่ หลังจากสองเดือน ทีมหนึ่งได้นำเสนอแอปสำหรับการส่งข้อความและการแชทเป็นกลุ่มคือเวยซิ่น ซึ่งเปิดตัวในเดือนมกราคม ค.ศ. 2011 ส่วนในปี ค.ศ. 2015 เวยซิ่น (หรือวีแชทในภาษาอังกฤษ) ได้เป็นแพลตฟอร์มการส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีที่ใหญ่ที่สุดในโลก โดยมีการใช้ 48 เปอร์เซ็นต์ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตทั้งหมด[27][32]

บริการที่หลากหลายอื่น ๆ โดยเทนเซ็นต์รวมถึงเว็บพอร์ทัล, การพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ และเกมออนไลน์หลายผู้เล่น[8] เกมออนไลน์ เช่น หยู่หลง และเลเจนด์ออฟซวนหยวน ช่วยเพิ่มรายได้ให้มากกว่าครึ่งหนึ่ง ซึ่งเพิ่มขึ้นเป็น 5.1 พันล้านเหรียญสหรัฐ โดยมีกำไรสุทธิ 1.5 พันล้านเหรียญสหรัฐ[7]

ในเดือนธันวาคมปี ค.ศ. 2015 หม่าประกาศว่าเทนเซ็นต์จะสร้าง "โรงพยาบาลอินเทอร์เน็ต" ขึ้นที่เมืองอูเจิ้นซึ่งจะให้การวินิจฉัยทางไกลและการจัดส่งยา[33]

การเมือง แก้

ตามเว็บไซต์เทนเซ็นต์อย่างเป็นทางการ หม่าเป็นการประชุมพรรคคอมมิวนิสต์ประชาชนเซินเจิ้นครั้งที่ 5 และการประชุมสภาประชาชนแห่งชาติจีนครั้งที่ 12[5]

เนื่องจากการครอบงำของเทนเซ็นต์ในโซเชียลเน็ตเวิร์กและตลาดส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีในประเทศจีน ความสัมพันธ์ระหว่างหม่า ฮั่วเถิง กับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีนจึงได้รับการตรวจสอบซ้ำหลายครั้ง[ต้องการอ้างอิง] พูดถึงการเซ็นเซอร์ในการประชุมเทคโนโลยีในประเทศสิงคโปร์ หม่าได้รับการกล่าวถึงคำคมที่ว่า "ผู้คนจำนวนมากคิดว่าพวกเขาสามารถพูดออกมา และพวกเขาสามารถที่จะไม่รับผิดชอบ ผมคิดว่านั่นผิด […] เราเป็นผู้สนับสนุนที่ดีของรัฐบาลในแง่ของการรักษาความปลอดภัยข้อมูล เราพยายามที่จะมีการจัดการและการควบคุมอินเทอร์เน็ตให้ดีขึ้น"[34]

ชีวิตส่วนตัว แก้

หม่าใช้ชื่อเล่นว่าโพนี ซึ่งมาจากการแปลภาษาอังกฤษของนามสกุลของเขา ที่หมายถึง “ม้า”[28] หม่า ฮั่วเถิง ไม่ค่อยปรากฏตัวในสื่อและเป็นที่รู้จักสำหรับไลฟ์สไตล์ที่ซ่อนเร้นของเขา[35] ทั้งนี้ เขาเชื่อในหลักคำสอน: “แนวคิดไม่สำคัญในประเทศจีน – หากแต่เป็นการลงมือทำ”[32]

ความมั่งคั่งของหม่า ฮั่วเถิง มาจากสัดส่วนการถือหุ้น 9.7 เปอร์เซ็นต์ในเทนเซ็นต์โฮลดิง มีรายงานว่าเขาเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ในฮ่องกงและชิ้นงานศิลปะมูลค่า 150 ล้านเหรียญ[36] เขาเป็นเจ้าของที่อยู่อาศัยที่มีการปรับปรุงใหม่จำนวน 19,600 ตารางฟุตในฮ่องกง[36]

ในปี ค.ศ. 2016 หม่าโอนหุ้นเทนเซ็นต์จำนวน 2 พันล้านเหรียญให้แก่มูลนิธิการกุศลของเขา อย่างไรก็ตาม นิตยสารฟอร์บไม่ได้ลดมูลค่าสุทธิของเขาเนื่องจากหุ้นยังคงอยู่ภายใต้ชื่อของเขา[37]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Ma Huateng". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
  2. ↑ "Pony Ma, the global strategist with deep pockets". Financial Times. 6 January 2018. สืบค้นเมื่อ 22 April 2018.
  3. ↑ "Tencent posts 69 percent jump in quarterly net profit; becomes the most valuable company in Asia". Tech2.
  4. ↑ Investing in China: The Emerging Venture Capital Industry Jonsson Yinya Li, Google Book Search
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 Tencent Tencent official site
  6. ↑ "The 100 Most Influential People in the World". Time. April 24, 2014.
  7. ↑ Biographical Dictionary of New Chinese Entrepreneurs and Business Leaders, Pg. 111 Ilan Alon and Wenxian Zhang. Edward Elgar Publishing, 2009. Google Book Search.
  8. ↑ "Businessperson of the Year". Fortune. 16 November 2017.
  9. ↑ Schuman, Michael. "Ma Huateng - pg.49". Forbes.
  10. ↑ "world's greatest leaders 2018".
  11. ↑ "Tencent's Pony Ma is Asian tech spaces' new Warren Buffett". www.dealstreetasia.com.
  12. ↑ "Huateng "Pony" Ma". Fortune. 24 March 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-11-15. สืบค้นเมื่อ 2018-09-30.
  13. ↑ "Internet mogul Pony Ma named most generous Chinese philanthropist". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ).
  14. ↑ Flannery, Russell. "Tencent Rally Adds Billions to Chairman's Philanthropy Pile, Highlights China Influence". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
  15. ↑ Flannery, Russell. "China Billionaire Horse Race: Tencent's Ma Huateng Is Asia's Richest Again". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
  16. ↑ "Asia's Tech Scene Gets a New Warren Buffett". Bloomberg Quint (ภาษาอังกฤษ).
  17. ↑ Chanchani, Madhav (7 August 2015). "After Alibaba Holdings, Tencent makes first investment in Indian firm". The Economic Times.
  18. ↑ Walters, Natalie (17 August 2017). "Asia's Richest Man Jack Ma Has Become Much Wealthier This Year - See The Number". TheStreet.
  19. ↑ "Tencent Chief Overtakes Wanda's Wang as China's Second-Richest Person". Bloomberg.com. 20 July 2017.
  20. ↑ "Ma Huateng". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
  21. ↑ "Ma Huateng became one of the top 10 richest men in the world, surpassing Larry Page and Sergey Brin". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
  22. ↑ "Tencent's Ma Huateng is China's second-richest man on WeChat mania". www.livemint.com/. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  23. ↑ "Pony Ma - Founder, Executive Director & CEO @ Tencent Holdings | CrunchBase". www.crunchbase.com. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  24. ↑ "Tencent's Ma becomes China's second-richest man". www.businessspectator.com.au. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-21. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  25. ↑ 25.0 25.1 25.2 25.3 25.4 "A mysterious message millionaire". www.chinadaily.com.cn. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  26. ↑ "Ma Huateng | Chinese entrepreneur". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  27. ↑ 27.0 27.1 27.2 "Tencent: The Secretive, Chinese Tech Giant That Can Rival Facebook and Amazon". Fast Company (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 28.3 "Pony Ma Biography - life, family, name, young, born, time, year, Career, Sidelights - Newsmakers Cumulation". www.notablebiographies.com. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  29. ↑ "Ten Years of Tencent -- Beijing Review". www.bjreview.com. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  30. ↑ "Language Log » A New Morpheme in Mandarin". languagelog.ldc.upenn.edu. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  31. ↑ "Tech in Asia - Connecting Asia's startup ecosystem". www.techinasia.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  32. ↑ 32.0 32.1 M, Swathi R. "Internet Users In Malaysia Are More Active On WhatsApp And Facebook Than Those In US, UK And China [REPORT]". Dazeinfo. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  33. ↑ "What are the next big things in the world of high technology? Let China's internet giants tell you". South China Morning Post. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  34. ↑ Fuchs, Christian (2015-01-09). Culture and Economy in the Age of Social Media. Routledge. ISBN 9781317558194.
  35. ↑ "Pony Ma and his Tencent". Luxatic (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  36. ↑ 36.0 36.1 "Ma vs. Ma: The most expensive house in Hong Kong belongs to one of China's internet kings - but is it Jack or Pony?". South China Morning Post. สืบค้นเมื่อ 2016-01-12.
  37. ↑ "Ma Huateng". Forbes (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-05-07.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=หม่า_ฮั่วเถิง&oldid=11416646"