สุดใจ ชนะ
สุดใจ หรือน้อย ชนะ (เสียชีวิต 11 ธันวาคม พ.ศ. 2545)เป็นผู้ต้องโทษประหารชีวิตคนที่ 319 ของประเทศไทยด้วยการยิงเป้า ในความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน โดยเป็นนักโทษประหารคนสุดท้ายที่ถูกประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าในประเทศไทย ก่อนจะมีการแก้ประมวลกฎหมายอาญาให้เปลี่ยนวิธีการประหารชีวิตจากการยิงด้วยปืนเป็นการฉีดยาให้ตายในปี พ.ศ. 2546[1][2]
สุดใจ ชนะ | |
|---|---|
| เกิด | จังหวัดชุมพร |
| เสียชีวิต | 11 ธันวาคม พ.ศ 2545 เรือนจำกลางบางขวาง อำเภอเมืองนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี ประเทศไทย |
| สาเหตุเสียชีวิต | ประหารชีวิตด้วยการยิง |
| สัญชาติ | ไทย |
| อาชีพ | รับจ้าง |
| มีชื่อเสียงจาก | บุคคลสุดท้ายที่ถูกประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าในประเทศไทย |
| สถานะทางคดี | ถูกประหารชีวิต |
| เหตุจูงใจ | ไม่พอใจที่กันยาซึ่งตกเป็นภรรยาลับๆของตน ไปแต่งงานกับอธิป |
| พิพากษาลงโทษฐาน | -ฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน -มีอาวุธปืนของผู้อื่นซึ่งได้รับใบอนุญาตให้มีและใช้ -มีเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต -พกอาวุธปืนติดตัวไปในหมู่บ้านและทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาต |
| บทลงโทษ | ประหารชีวิต |
| รายละเอียด | |
| ผู้เสียหาย | อธิป อินแก้ว |
| วันที่ | 18 สิงหาคม พ.ศ. 2541 4.00 น. |
| ประเทศ | ประเทศไทย |
| รัฐ | จังหวัดชุมพร |
| ตำแหน่ง | ตำบลตะโก อำเภอทุ่งตะโก |
| อาวุธ | ปืน |
วันที่ถูกจับ | 28 สิงหาคม พ.ศ. 2541 |
| จำคุกที่ | เรือนจำกลางบางขวาง |
ประวัติ แก้
สุดใจอยู่อาศัยในบ้านเดียวกันกับกันยา ซึ่งเป็นลูกเลี้ยง และแม่ของกันยาเป็นเวลา 15 ปี วันหนึ่งหลังจากที่เขาอยู่กับกันยาเป็นเวลา 10 ปี สุดใจได้กลับบ้านขณะที่เขาเมา ส่วนภรรยาของเขาเดินทางไปยังกรุงเทพเพื่อซื้อของ สุดใจได้ข่มขืนกันยา และยังได้ข่มขืนเธออีกหลายครั้งจนกระทั่งกันยาตั้งครรภ์ แม่ของกันยาจึงให้กันยาทำแท้ง หลังจากที่กันยาทำแท้ง เขายังได้ข่มขืนเธออีกหลายครั้งจนกระทั่งในเดือนเมษายน พ.ศ. 2540 กันยาได้หลบออกจากบ้านเพื่อไปแต่งงานกับอธิป อินแก้ว โดยไม่ได้รับความยินยอมจากเขา[3][4]
เหตุฆาตกรรมอธิป อินแก้ว แก้
วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2541 ระหว่างที่อธิปกับกันยาทำลังกรีดยางพาราในสวนยางพาราของนิยม และเพ็ญ คงตะโกในตำบลตะโก ในเวลา 4.00 น. สุดใจได้เดินออกจากสวนเงาะมาหาอธิป เมื่อห่างจากอธิป 3 เมตรสุดใจได้ชักปืนพกมายิงใส่อธิปที่ลำตัวจำนวน 1 นัด กันยาสามารถเห็นหน้าของสุดใจจากไฟที่ติดบนหมวกของเธอ สุดใจได้ขู่กันยาว่า"'ถ้าคุณบอกตำรวจฉันจะกลับมาและฆ่าคุณ" ก่อนจะหลบหนีไปทางเดิม เธอจึงวิ่งไปขอความช่วยเหลือจาก อบต.ตะโก ให้ช่วยตามบิดามารดาของอธิป และแจ้งความต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ โดยเธอยังไม่ได้ระบุตัวตนคนร้ายในทันที ก่อนที่เธอจะยืนยันว่าสุดใจ พ่อเลี้ยงของเธอเป็นคนที่ฆาตกรรมอธิปหลังจากถูกเจ้าหน้าที่สอบสวนในวันเดียวเดียวกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ออกหมายจับเขาและสามารถจับกุมเขาได้ในวันที่ 28 สิงหาคม ที่ฟาร์มในอำเภอพะโต๊ะ สุดใจได้ให้การปฎิเสธในชั้นสอบสวนและชั้นจับกุมโดยอ้างว่าในช่วงเวลาเกิดเหตุเขาไปรับจ้างทำสวนปาล์มอยู่ที่ตำบลพระรักษ์ อำภอพะโต๊ะ ระหว่างการตรวจค้นบ้านของเขา และยังได้ปฎิเสธว่าเขาไม่ได่ข่มขืนกันยา ภรรยาของเขาได้บอกเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าเขานำปืนลูกซองที่ไม่ปรากฏใบอนุญาตและกระสุนปืนที่ไม่มีใบอนุญาตไปยิงอธิปที่อำเภอตะโก เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงตั้งข้อหาเขาในข้อหาฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อนแล้วจึงได้ส่งมอบสำนวนและพยานหลักฐานต่างๆให้อัยการ เพื่อฟ้องร้องดำเนินคดีสุดใจต่อศาลจังหวัดหลังสวน[5]
การพิจารณาคดีและการประหารชีวิต แก้
ศาลจังหวัดหลังสวนได้มีคำพิพากษาว่าสุดใจมีความผิดในความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อนและพิพากษาประหารชีวิตสุดใจ เขาจึงยื่นอุทธรณ์ ศาลอุธรณ์ภาค 8 พิพากษากลับ ยกฟ้องสุดใจและริบกระสุนปืนของกลาง เนื่องจากศาลได้วินิจฉัยว่าพยานหลักฐานโจทก์มีความสงสัยตามสมควร ให้ยกประโยชน์แห่งความให้พิพากษายกฟ้องสุดใจ โจทก์จึงยื่นฎีกา ศาลฎีกาได้พิพากษากลับประหารชีวิตสุดใจโดยเห็นว่าข้อต่อสู้อ้างฐานที่อยู่ของจำเลยจึงฟังไม่ขึ้น[6][7]
สุดใจจึงทำหนังสือทูลเกล้าขอพระราชทานอภัยโทษแต่ฎีกาได้ถูกยกและถูกนำตัวเข้าสู่ห้องสถานที่หมดทุกข์หลังเวลา 17.00 น. ก่อนจะนำตัวมัดกับหลักประหารเมื่อเวลา 17.15 น. และถูกประหารชีวิตเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2545 เวลา 17.21 น. โดยเพชณฆาตเชาวเรศน์ จารุบุณย์ ใช้กระสุนจำนวน 8 นัด[8] และเป็นนักโทษประหารคนสุดท้ายที่ถูกประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าในประเทศไทย ก่อนจะมีการแก้ประมวลกฎหมายอาญาให้เปลี่ยนวิธีการประหารชีวิตจากการยิงด้วยปืนเป็นการฉีดยาให้ตายในปี พ.ศ. 2546[9][10]
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ LA CAMERA DEI RAPPRESENTANTI HA APPROVATO CON 288 VOTI...
- ↑ ย้อนรอย “ประหารชีวิต” ก่อนนับหนึ่งใหม่ ฟื้นโทษฉีดยาพิษรอบ 9 ปี
- ↑ The Last Executioner Page 16
- ↑ หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ฉบับวันที่ 12 ธันวาคม 2545
- ↑ The Last Executioner Page 15
- ↑ หนังสือพิมพ์มติชน หน้าที่ 10 เรื่อง “เอาแน่ 'ประหาร' แบบใหม่ เลิกปุปุ-ฉีดสารพิษแทน”, (25 พฤศจิกายน 2545)
- ↑ การซ้อนทับจับวางของวาทกรรมทัณฑวิทยา: วงศาวิทยาของการใช้โทษประหารและความรุนแรงเพื่อการลงทัณฑ์ในประวัติศาสตร์ไทยหน้าที่ 108 - 110
- ↑ ลมหายใจ "เพชฌฆาต"...เชาวเรศน์ จารุบุณย์
- ↑ The Last Executioner Page 16
- ↑ โทษประหารจากมีดบั่นคอ ปืนยิง สู่ฉีดยาให้ตาย นักโทษคนที่ 7
ลิงก์จากภายนอก แก้
บรรณานุกรม แก้
- 'เชาวเรศน์ จารุบุณย์ (2553). บันทึก.....แดนประหาร คุกบางขวาง. กรุงเทพ: ดอกหญ้า 2000. ISBN 9789746907576.
- 'เชาวเรศน์ จารุบุณย์ (2549). เพชฌฆาตคนสุดท้ายเล่มที่ 1. กรุงเทพ: ดอกหญ้า 2000. ISBN 9789749244463.
| ก่อนหน้า ส้มเกลี้ยง สร้อยพลาย 3 กันยายน 2545 |
บุคคลที่ถูกประหารชีวิตในประเทศไทย สุดใจ ชนะ |
ถัดไป บุญลือ นาคประสิทธิ์ ,พันพงษ์ สินธุสังข์ , วิบูลย์ ปานะสุทธะและพนม ทองช่างเหล็ก 12 ธันวาคม 2546 |