สาธารณรัฐประชาธิปไตยอัฟกานิสถาน

สาธารณรัฐประชาธิปไตยอัฟกานิสถาน
(ค.ศ. 1978–1987)
สาธารณรัฐอัฟกานิสถาน
(ค.ศ. 1987–1992)
สาธารณรัฐประชาธิปไตยอัฟกานิสถาน; (ค.ศ. 1978–1987)สาธารณรัฐอัฟกานิสถาน; (ค.ศ. 1987–1992);
	ค.ศ. 1978–1992
	บน:ธงชาติ; (ค.ศ. 1978–1980); ล่าง:ธงชาติ; (ค.ศ. 1987–1992)
	เพลงชาติ: Garam shah lā garam shah
เมืองหลวง	คาบูล
ภาษาทั่วไป	ดารี, ปาทาน
การปกครอง	รัฐเดี่ยว ลัทธิมากซ์-เลนิน รัฐพรรคการเมืองเดียว สาธารณรัฐสังคมนิยม (ค.ศ. 1979–87); รัฐเดี่ยว สังคมนิยมอิสลาม; สาธารณรัฐระบบพรรคเด่น (ค.ศ. 1987–92); ดูที่ ระบบการเมือง
เลขาธิการ
• 1978–1979	นูร์ มูฮัมหมัด ตะรากี (คนแรก)
• 1986–1992	โมฮัมหมัด นาญิบุลลอฮ์ (คนสุดท้าย)
ประมุขแห่งรัฐ
• 1978–1979	นูร์ มูฮัมหมัด ตะรากี (คนแรก)
• 1992	อับดุล ราฮิม ฮาติฟ (คนสุดท้าย)
หัวหน้ารัฐบาล
• 1978–1979	นูร์ มูฮัมหมัด ตะรากี (คนแรก)
• 1990–1992	ฟะซาล ฮัค คาลิคยาร์ (คนสุดท้าย)
ยุคประวัติศาสตร์	สงครามเย็น
• ก่อตั้ง	30 เมษายน ค.ศ. 1978
• สิ้นสุด	28 เมษายน ค.ศ. 1992
พื้นที่
1992	647,500 ตารางกิโลเมตร (250,000 ตารางไมล์)
ประชากร
• 1992	13811900
สกุลเงิน	อัฟกานี (AFA)
ก่อนหน้า	ถัดไป
	สาธารณรัฐอัฟกานิสถาน
รัฐอิสลามอัฟกานิสถาน

สาธารณรัฐประชาธิปไตยอัฟกานิสถาน (อังกฤษ: Democratic Republic of Afghanistan; ดารี: جمهوری دمکراتی افغانستان; ปาทาน: دافغانستان دمکراتی جمهوریت) หรือต่อมาคือ สาธารณรัฐอัฟกานิสถาน (อังกฤษ: Republic of Afghanistan; ดารี: جمهوری افغانستان; ปาทาน: د افغانستان جمهوریت) เป็นรัฐบาลคอมมิวนิสต์ที่จัดตั้งขึ้นโดยพรรคประชาธิปไตยประชาชนอัฟกานิสถาน (PDPA) หลังโค่นล้มรัฐบาลของประธานาธิบดีโมฮัมเหม็ด ดาวูด ข่านในปี ค.ศ. 1978^[1] นูร์ มูฮัมหมัด ตะรากีขึ้นเป็นผู้นำและออกนโยบายให้สิทธิสตรี ให้การศึกษาและปฏิรูปที่ดิน แต่ต่อมาตะรากีถูกสังหาร ฮะฟีซอลลาห์ อะมีนจึงสืบทอดอำนาจต่อ แต่เขาถูกต่อต้านอย่างหนักจนสหภาพโซเวียตต้องเข้าแทรกแซง อะมีนถูกลอบสังหารในปี ค.ศ. 1979 ทำให้เกิดสงครามโซเวียตในอัฟกานิสถาน ระหว่างฝ่ายคอมมิวนิสต์และมุญาฮิดีน^[2] บาบรัค คาร์มาล ผู้นำคนต่อมาที่ได้รับการสนับสนุนจากโซเวียตไม่สามารถแก้ปัญหาภายในประเทศได้ จึงถูกบีบให้ลาออกในปี ค.ศ. 1985 ทำให้ผู้อำนวยการสำนักงานข่าวกรองแห่งรัฐ โมฮัมหมัด นาญิบุลลอฮ์ ขึ้นเป็นผู้นำแทน เขาทำข้อตกลงกับโซเวียตเพื่อให้โซเวียตถอนทหารออกไป แต่หลังจากโซเวียตล่มสลาย รัฐบาลของนาญิบุลลอฮ์ก็ขาดกำลังสนับสนุน นาญิบุลลอฮ์ลาออกจากตำแหน่งในปี ค.ศ. 1992 รัฐบาลคอมมิวนิสต์จึงล่มสลาย^[3]