มังฆ้องที่ 2 แห่งตองอู
มังฆ้องที่ 2 แห่งตองอู (พม่า: တောင်ငူ မင်းခေါင်, ออกเสียง: [tàʊ̯ɰ̃.ŋù mɪ́ɰ̃.ɡàʊ̯ɰ̃] เต่าง์หงู่มิงเข่าง์; คริสต์ทศวรรษ 1520 – มิถุนายน 1584) หรือที่รู้จักกันในราชทินนามสีหตู (သီဟသူ ตี่หะตู่)[1] เป็นพระเจ้าตองอูในฐานะประเทศราชของพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ระหว่าง ค.ศ. 1549 ถึง 1551 และพระเจ้าบุเรงนองกับพระเจ้านันทบุเรง ระหว่าง ค.ศ. 1552 ถึง 1584 โดยพระองค์ก่อกบฏต่อพระเจ้าบุเรงนองผู้เป็นพระเชษฐาระหว่าง ค.ศ. 1550 ถึง 1551 แต่ได้รับพระราชทานอภัยโทษจากพระเจ้าบุเรงนอง
| มังฆ้องที่ 2 แห่งตองอู တောင်ငူ မင်းခေါင် สีหตูแห่งตองอู | |
|---|---|
| พระเจ้าเกตุมะดี | |
| ครองราชย์ | มีนาคม ค.ศ. 1549 – 30 เมษายน ค.ศ. 1550 6 มิถุนายน ค.ศ. 1552 – มิถุนายน ค.ศ. 1584 |
| ก่อนหน้า | เมงเยสีหตู |
| ถัดไป | เมงเยสีหตูที่ 2 |
| พระราชสมภพ | ประมาณคริสต์ทศวรรษ 1520 ตองอู |
| สวรรคต | มิถุนายน ค.ศ. 1584 ตองอู |
| คู่อภิเษก | เลจุนมิบะยา |
| พระราชบุตร | เมงเยสีหตูที่ 2 ตะโดธรรมราชา มินพยู สิริราชเทวี มินทเว |
| ราชวงศ์ | ตองอู |
| พระราชบิดา | เมงเยสีหตู |
| พระราชมารดา | พระภคินีของชีน-มโย่เมียะ |
| ศาสนา | พุทธเถรวาท |
ปัจจุบันมังฆ้องที่ 2 ได้รับการนับถือให้เป็นนัตหลวงลำดับที่ 6 จากนัตหลวงทั้งหมด 37 องค์[2]
พงศาวลี
แก้| พงศาวลีของมังฆ้องที่ 2 แห่งตองอู | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
อ้างอิง
แก้บรรณานุกรม
แก้- Hla Thamein. "Thirty-Seven Nats". Yangonow. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-06-24. สืบค้นเมื่อ 2010-08-28.
- Htin Aung, Maung (1967). A History of Burma. New York and London: Cambridge University Press.
- Kala, U (1724). มหาราชวงศ์ (ภาษาพม่า). Vol. 1–3 (2006, 4th printing ed.). Yangon: Ya-Pyei Publishing.
- Royal Historians of Burma (c. 1680). U Hla Tin (Hla Thamein) (บ.ก.). Zatadawbon Yazawin (1960 ed.). Historical Research Directorate of the Union of Burma.
- Royal Historical Commission of Burma (1832). มหาราชวงศ์ ฉบับหอแก้ว (ภาษาพม่า). Vol. 1–3 (2003 ed.). Yangon: Ministry of Information, Myanmar.
- Sein Lwin Lay, Kahtika U (1968). Mintaya Shwe Hti and Bayinnaung: Ketumadi Taungoo Yazawin (ภาษาพม่า) (2006, 2nd printing ed.). Yangon: Yan Aung Sarpay.