ภาษาญ้อ (Nyaw) หรือ ภาษาไทญ้อ (Tai Yo/Tai Nyaw) หรือ ภาษาไทแมน (Tai Mène) หรือ ภาษาย้อ[4] เป็นภาษากลุ่มไทในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีความใกล้ชิดกับภาษาไทเปาในประเทศเวียดนาม ซึ่งมีชื่อเรียกว่า Tai Do และ Tai Quy Chau[5] เดิมเคยเขียนเป็นอักษรไทญ้อ แต่ปัจจุบันไม่ใช้แล้ว[1] ภาษานี้พูดกันในหมู่ชาวไทญ้อซึ่งมีอยู่ในประเทศไทยราว 50,000 คน (พ.ศ. 2533) โดยในปัจจุบันพบได้ที่จังหวัดสกลนคร หนองคาย บึงกาฬ นครพนม มหาสารคาม ปราจีนบุรี และสระบุรี พบได้มากที่อำเภอนาหว้า อำเภอบ้านแพง อำเภอท่าอุเทน อำเภอโพนสวรรค์ อำเภอศรีสงคราม อำเภอสว่างแดนดิน อำเภอเมืองสกลนคร อำเภออรัญประเทศ เป็นต้น ส่วนใหญ่อพยพมาจากทางตอนเหนือของแขวงหลวงพระบาง และแขวงคำม่วนประเทศลาว

ภาษาญ้อ
ศัพท์ "ไทญ้อ" เขียนด้วยอักษรลายตัย
ภูมิภาคภาคอีสาน, ที่ราบลุ่มแม่น้ำโขง, ประเทศเวียดนาม
ชาติพันธุ์ชาวญ้อ
จำนวนผู้พูดไม่ทราบ (60,000 อ้างถึง1990 - 1995 census)[1]
ตระกูลภาษา
ระบบการเขียนโกว๊กหงือ (เวียดนาม), ไทย (ไทย), ลายตัย (โบราณ)
รหัสภาษา
ISO 639-3อย่างใดอย่างหนึ่ง:
tyj – Tai Do
nyw – Tai Nyaw

ภาษาญ้อจัดอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท มีพยัญชนะ 19 เสียง สระเดี่ยว 18 เสียง สระประสม 3 เสียง วรรณยุกต์ 4 เสียง พยัญชนะควบกล้ำ 6 เสียง

อ้างอิง

แก้
  1. 1.0 1.1 Tai Do ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
    Tai Nyaw ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
  2. Chamberlain (1991), p. 119
  3. Pittayawat Pittayaporn [พิทยาวัฒน์ พิทยาภรณ์] (2009). The Phonology of Proto-Tai. PhD dissertation, Department of Linguistics, Cornell University. p. 318.
  4. "หมู่บ้านวัฒนธรรมชนเผ่าไทญ้อบ้านโพน | CBT Thailand". cbt.
  5. [1]

อ่านเพิ่ม

แก้

บรรณานุกรม

แก้