พระพรหมมุนี (วิชมัย ปุญฺญาราโม)
พระพรหมมุนี นามเดิม วิชมัย ฉายา ปุญฺญาราโม เป็นพระราชาคณะเจ้าคณะรองฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศราชวรวิหาร และเจ้าคณะภาค 4-5-6-7 (ธรรมยุต)
พระพรหมมุนี (วิชมัย ปุญฺญาราโม) | |
|---|---|
| ส่วนบุคคล | |
| เกิด | 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2462 (74 ปี 299 วัน ปี) |
| มรณภาพ | 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2537 |
| นิกาย | ธรรมยุติกนิกาย |
| การศึกษา | นักธรรมชั้นเอก เปรียญธรรม 5 ประโยค |
| ตำแหน่งชั้นสูง | |
| ที่อยู่ | วัดบวรนิเวศราชวรวิหาร กรุงเทพมหานคร |
| บรรพชา | 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2476 |
| อุปสมบท | 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2482 |
| ตำแหน่ง | ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศราชวรวิหาร เจ้าคณะภาค 4-5-6-7 (ธรรมยุต) |
ประวัติ แก้
พระพรหมมุนี มีนามเดิมว่า สังวาลย์ บุญมาก เกิดเมื่อวันจันทร์ที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2462 ภูมิลำเนาอยู่ ตำบลบ้านแก่ง อำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์ โยมบิดาชื่อกริ่ม โยมมารดาชื่อพริ้ง เมื่อโตขึ้นได้ศึกษาที่โรงเรียนวัดบ้านแก่งจนจบชั้นประถมปีที่ 4 ในปี พ.ศ. 2471 แล้วย้ายมาอยู่กับพระปลัดรัตน ตุฏฺฐจิตฺโต วัดดวงแข และพระครูธรรมาภิวัฒน์ (ทองสุก) วัดเครือวัลย์ ในช่วงนี้ท่านได้เปลี่ยนชื่อเป็นลมัย
วันที่พฤหัสบดีที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2476 บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดเครือวัลย์ โดยมีพระเมธาธรรมรส (เสาร์ โสรโย) เป็นพระอุปัชฌาย์ ศึกษาพระปริยัติธรรมจนสอบได้นักธรรมชั้นเอกและเปรียญธรรม 5 ประโยค ในปี พ.ศ. 2480 จากนั้นพระครูธรรมาภิวัฒน์ได้นำท่านมาฝากกับพระพรหมมุนี (ผิน สุวโจ) ขณะยังเป็นพระสุพจนมุนี เพื่อให้ศึกษาในระดับสูงขึ้นต่อไป
วันพฤหัสบดีที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2482 ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ วัดบวรนิเวศวิหาร โดยมีสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระพรหมมุนี (ผิน สุวโจ) ขณะยังเป็นพระสุพจนมุนี เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระรัตนธัชมุนี (จู อิสฺสรญาโณ) ขณะเป็นพระเทพเมธี เป็นพระอนุสาวนาจารย์
ขณะอาศัยที่วัดบวรนิเวศวิหาร ท่านพักอยู่ที่กุฏิแพ คณะเขียวรังษี[1]
สมณศักดิ์ แก้
- 5 ธันวาคม พ.ศ. 2498 เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระปัญญาภิมณฑ์มุนี[2]
- 5 ธันวาคม พ.ศ. 2502 เป็นพระราชาคณะชั้นราชที่ พระราชกวี นรสีหพจนปิลันธน์ คันถรจนาบัณฑิต ยติคณิสสร บวรสังฆารามคามวาสี[3]
- 5 ธันวาคม พ.ศ. 2507 เป็นพระราชาคณะชั้นเทพที่ พระเทพวราภรณ์ ธรรมนีติปกรณ์คุณาลังการ ศาสนภารธุราทร ยติคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี[4]
- 5 ธันวาคม พ.ศ. 2516 เป็นพระราชาคณะชั้นธรรมที่ พระธรรมดิลก ศากยปุตติยนายก ตรีปิฎกบัณฑิต วิจิตรศาสนคุณากร ธรรมิกคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี[5]
- 5 ธันวาคม พ.ศ. 2532 เป็นพระราชาคณะเจ้าคณะรองที่ พระพรหมมุนี ศรีวิสุทธิญาณนายก ตรีปิฎกธรรมาลงกรณ์ อุดมคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี[6]
มรณภาพ แก้
พระพรหมมุนี เข้ารับการผ่าตัดโรคหัวใจในปี พ.ศ. 2516 จากนั้นสุขภาพก็เริ่มอ่อนแอลง มีโรคต่าง ๆ แทรกซ้อนเรื่อยมา จนกระทั่งมรณภาพในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2537[7] สิริอายุได้ 74 ปี 299 วัน
ถึงวันศุกร์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2537 เวลา 17.00 น. พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว (ขณะทรงดำรงพระราชอิสริยยศ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราลงกรณ สยามมกุฎราชกุมาร) เสด็จฯ แทนพระองค์พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตรไปพระราชทานเพลิงศพ ณ เมรุหลวงหน้าพลับพลาอิศริยาภรณ์ วัดเทพศิรินทราวาส[8]
อ้างอิง แก้
- เชิงอรรถ
- ↑ "พระเถระวัดบวรนิเวศวิหาร: พระพรหมมุนี (วิชมัย ปุญฺญาราโม ป.ธ.๖)". วัดบวรนิเวศวิหาร. สืบค้นเมื่อ 21 กรกฎาคม 2559.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help)[ลิงก์เสีย] - ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักคณะรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 72, ตอนที่ 95 ง, 13 ธันวาคม 2498, หน้า 3,010
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 76, ตอนที่ 115 ง ฉบับพิเศษ, 16 ธันวาคม 2552, หน้า 5-6
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 81, ตอนที่ 118 ง ฉบับพิเศษ, 17 ธันวาคม 2507, หน้า 1
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์ เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม 90, ตอนที่ 177 ง ฉบับพิเศษ, 28 ธันวาคม 2516, หน้า 1
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศ สถาปนาสมณศักดิ์, เล่ม 107, ตอนที่ 138 ก ฉบับพิเศษ, 6 ธันวาคม 2533, หน้า 16-17
- ↑ ตำนานพระพรหมมุนี, หน้า 203
- ↑ พรหมานุสรณ์, หน้า ?
- บรรณานุกรม
- คณะศิษยานุศิษย์. พรหมานุสรณ์. กรุงเทพฯ : มหามกุฏราชวิทยาลัย, 2537. 234 หน้า. หน้า (1) - (16). ISBN 974-580-638-2 [ที่ระลึกในการพระราชทานเพลิงศพพระพรหมมุนี (ปุญฺญารามเถร วิชมัย บุญมาก)]
- สุเชาวน์ พลอยชุม. ตำนานพระพรหมมุนี. กรุงเทพฯ : มหามกุฏราชวิทยาลัย, 2558. 234 หน้า. หน้า 196-303. [พิมพ์ถวายพระพรหมมุนี (อคฺคชิโน) เนื่องในศุภวาระมงคลอายุ 65 ปี]