ปราสาทม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์

ปราสาทม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์; Menthon-Saint-Bernard
	ปราสาทม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์
พิกัด	45°51′51″N 6°12′13″E / 45.86417°N 6.20361°E
พื้นที่	ม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์, แคว้นโรนาลป์ ประเทศฝรั่งเศส
	อนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์

ค.ศ.	บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ปราสาทม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์ (ฝรั่งเศส: Château de Menthon-Saint-Bernard, ออกเสียง Menthon-Saint-Bernard) เป็นปราสาท^[1]ที่ตั้งอยู่ที่เมืองม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์ในจังหวัด โอต-ซาวัวในแคว้นโรนาลป์ในประเทศฝรั่งเศส

ปราสาทม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์ตั้งเด่นอยู่บนเนินที่สูง 200 เมตร หอที่ทำด้วยหินตั้งเด่นเหนือทะเลสาบอานซี, อุทยานอนุรักษ์ร็อกเดอแชร์และม็องตง-แซ็ง-แบร์นาร์ ปราสาทได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ เมื่อปี ค.ศ. 1989

ประวัติแก้ไข

ป้อมปราการของปราสาทสร้างขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 10 ราวปี ค.ศ. 923 เดิมเป็นเพียงสิ่งก่อสร้างง่ายๆ ที่เป็นป้อมยามทำด้วยไม้สร้างบนเนินที่ยื่นออกมาเหนือถนนโรมันและทะเลสาบอานซี ตัวสิ่งก่อสร้างปัจจุบันสร้างระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 13 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 19

ในคริสต์ศตวรรษที่ 11 ในปี ค.ศ. 1008 นักบุญแบร์นาร์แห่งม็องตงหรือนักบุญเบอร์นาร์ดผู้เป็นนักบุญผู้พิทักษ์นักเล่นสกีถือกำเนิดที่ปราสาทนี้ ต่อมานักบุญแบร์นาร์ก็ทำการก่อตั้งสถานพยาบาลและแอบบีบนช่องเขาเซนต์เบอร์นาร์ดใหญ่

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1180 ปราสาทก็ตกไปเป็นของตระกูลม็องตงผู้ยังคงเป็นเจ้าของและพักอาศัยอยู่ที่นั่นมาจนกระทั่งทุกวันนี้ ต้นตอของตระกูลม็องตงไม่เป็นที่ทราบแน่นอน แต่ทราบว่ามาจากภูมิภาคเบอร์กันดีและมามีอำนาจอยู่ในบริเวณนี้ เมื่อได้เป็นเจ้าของตระกูลม็องตงก็ทำการสร้างหอสี่เหลี่ยมใหญ่ขึ้นสามหอ

ในคริสต์ศตวรรษที่ 15 นิโคดแห่งม็องตงได้รับแต่งตั้งให้เป็นราชทูตแห่งฝรั่งเศสของดยุคอเมดีแห่งซาวัว และต่อมาเป็นข้าหลวงประจำเมืองนิส และผู้บังคับบัญชากองเรือที่ถูกส่งโดยสภาฟลอเรนซ์ไปยังคอนสแตนติโนเปิล

ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาป้อมจากยุคกลางก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงให้เป็นที่อยู่อาศัยอันหรูหราโอ่อ่าเป็นปราสาทประจำตำแหน่งบารอนแห่งม็องตง ห้องชุดที่เป็นห้องพักตั้งอยู่ตามแนวที่ติดต่อระหว่างหอ และตระกูลม็องตงก็ได้ทำการซื้อเฟอร์นิเจอร์จำนวนมาก

ลักษณะรูปทรงของปราสาทมิได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใดมาจนกระทั่งปี ค.ศ. 1740 เมื่อได้มีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเพื่อเพิ่มความสะดวกสบายให้มากขึ้น ห้องชุดที่กว้างใหญ่และอาบด้วยแสงธรรมชาติก็ได้รับการต่อเติมทางด้านที่มองไปยังทะเลสาบ ที่ประกอบด้วยห้องกินข้าว และ ห้องโถงใหญ่กว้าง 100 ตาราเมตร ที่เห็นทิวทัศน์ทะเลสาบจากหน้าต่างสี่บาน

ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ระหว่างปี ค.ศ. 1860 จนถึงปี ค.ศ. 1890 ปราสาทก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่โดยการรวมห้อง ยกกำแพงหรือผนัง เพิ่มหอหลังคากรวยแหลมและระเบียงโครงไม้ (half-timbered gallery) ในลานด้านใน^[2] โดยเรอเนแห่งม็องตงผู้เป็นนักนิยมเออแฌน วียอเล-เลอ-ดุ๊ก ผู้มีอิทธิพลต่อลักษณะโครงสร้างของปราสาทที่เห็นกันอยู่ทุกวันนี้

องค์ประกอบแก้ไข

ปราสาทประกอบด้วยห้องทั้งหมด 105 ห้องบนสี่ชั้นในเนื้อที่หลายร้อยตารางเมตร ปราสาทมีห้องที่ได้รับการตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์อย่างงดงามหลายห้อง โดยเฉพาะห้องนอนของเคาน์เทสส์, ครัวจากคริสต์ศตวรรษที่ 13 และห้องโถงใหญ่ที่ตกแต่งด้วยภาพและเฟอร์นิเจอร์โบราณจากระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 16 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 19, เฟอร์นิเจอร์แบบพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 และ 14, พรมทอแขวนผนัง จากตั้งแต่ ค.ศ. 1730

ห้องสมุดของปราสาทมีหนังสือกว่า 12,000 เล่มจากตั้งแต่ก่อน ค.ศ. 1800 รวมทั้งงานที่เขียนบนหนังสัตว์ หนังแกะ และหนังแพะ ที่มีงานภาพวิจิตรที่เขียนโดยนักบวชในยุคกลาง หนังสือส่วนใหญ่มาจากคริสต์ศตวรรษที่ 16, 17 และ 18