บัญญัติ

บัญญัติ (บัน-หฺยัด) อาจหมายถึง

นิติศาสตร์

• นิติบัญญัติ (อังกฤษ: legislation) - การบัญญัติกฎหมาย
• บทบัญญัติ (อังกฤษ: provision) - ข้อความที่กำหนดไว้เป็นลายลักษณ์อักษรในกฎหมาย
• พระราชบัญญัติ หรือรัฐบัญญัติ (อังกฤษ: act) - บทบัญญัติแห่งกฎหมายที่ประมุขแห่งรัฐตราขึ้นโดยคำแนะนำและยินยอมขององค์กรนิติบัญญัติแห่งรัฐ
• ข้อบัญญัติ (อังกฤษ: ordinance) - กฎหมายที่องค์การบริหารส่วนท้องถิ่นตราขึ้นเพื่อใช้บังคับในเขตขององค์การบริหารส่วนท้องถิ่นนั้น ๆ เช่น ข้อบัญญัติจังหวัด ข้อบัญญัติกรุงเทพมหานคร ข้อบัญญัติเมืองพัทยา
• เทศบัญญัติ (อังกฤษ: bylaw หรือ municipal law) - บทกฎหมายที่เทศบาลตราขึ้นเพื่อใช้บังคับภายในเขตเทศบาลนั้น

อื่น ๆ

• ศัพท์บัญญัติ (อังกฤษ: coinage) - คำที่ตราหรือกำหนดขึ้นไว้ให้มีความหมายเฉพาะเป็นเรื่อง ๆ ไป เช่น โทรทัศน์ ธนาคาร รัฐวิสาหกิจ
• บัญญัติ - คำสอนในพุทธศาสนา
• บัญญัติสิบประการ (อังกฤษ: Ten Commandments) - คำสอนในศาสนาคริสต์
• บัญญัติไตรยางศ์ (อังกฤษ: cross-multiplication) - วิธีเลขอย่างหนึ่ง ซึ่งกำหนดส่วนสัมพันธ์ของเลข 3 จำนวนเพื่อหาจำนวนที่ 4 โดยวิธีเทียบหา 1 ก่อน แล้วจึงไปหาส่วนที่ต้องการ ด้วยการนำเลขทั้ง 3 จำนวนที่กำหนดให้และที่ให้หามาคูณหารกันเป็น 3 ขั้น
• บัญญัติ บรรทัดฐาน - นักการเมืองชาวไทย