ชัวมอ

ในบทความนี้นามสกุลคือ ชัว

ชัวมอ (อักษรโรมัน: Cai Mao; จีน: 蔡瑁) ชื่อรอง เต๋อกุย (德珪) เป็นนายทหารรับใช้ภายใต้เล่าเปียวและโจโฉ ในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก

ชัวมอ 蔡瑁
ภาพชัวมอจากเกม Romance Of The Three Kingdoms XI ของค่ายเกม KOEI
นายพลแห่งฉางฉุ่ย (長水校尉)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
หัวหน้ารัฐบาล	โจโฉ
ผู้ดูแลอาชา (司馬)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
หัวหน้ารัฐบาล	โจโฉ
ฉงซื่อจงหลาง (從事中郎)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
หัวหน้ารัฐบาล	โจโฉ
ขุนพลพิทักษ์ทักษิณ (鎭南將軍) (ภายใต้เล่าเปียว)
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 192 (192) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์	พระเจ้าเหี้ยนเต้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ไม่ทราบ ซงหยง มณฑลหูเป่ย์
เสียชีวิต	ไม่ทราบ
บิดา	Cai Feng
อาชีพ	ขุนพล
ชื่อรอง	เต๋อกุย (德珪)
Peerage	Marquis of Hanyang Village (漢陽亭侯)

ชีวิต

ชัวมอมาจากตระกูลชัวในซงหยงเมืองเอกของมณฑลเกงจิ๋ว (ครอบคลุมมณฑลหูเป่ย์ และหูหนาน ในปัจจุบัน) พ่อของเขาคือ Cai Feng อาของเขา (น้องสาวของ Cai Feng) แต่งงานกับเตียวอุ๋น ซึ่งดำรงตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ (太尉) ในรัชสมัยของพระเจ้าเลนเต้ ชัวมอมีพี่สาวสองคน คนหนึ่งแต่งงานกับอุยสิง่าน ในขณะที่อีกคนแต่งงานกับเล่าเปียว ชัวมอยังมีญาติที่มีชื่อเสียงอีกสองคน: Cai Zan (蔡瓚) ชื่อรอง เหมากุย (茂珪) ซึ่งรับราชการเป็น เหม่ยเซียง (郿相):และ Cai Yan (蔡琰) ชื่อรอง เหวินกุย (文珪) ซึ่งรับราชการเป็นเจ้าเมืองปา (巴郡太守) ตระกูลชัวถูกโจรปล้นและสังหารหมู่ในศักราชหย่งเจียของราชวงศ์จิ้นตะวันตก

ชัวมอเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนหยิ่งจองหอง เขาทำหน้าที่เป็นนายทหารภายใต้พี่เขยของเขาคือเล่าเปียว เจ้ามณฑลเกงจิ๋ว ในปี ค.ศ. 190 เมื่อ เล่าเปียวเริ่มดำรงตำแหน่งเจ้ามณฑลเกงจิ๋วเป็นครั้งแรก ชัวมอพร้อมด้วยเก๊งเหลียง และเก๊งอวดได้ช่วยเล่าเปียวในการปราบกบฏในท้องถิ่นและรวมอำนาจไว้ที่เล่าเปียว ต่อมา ชัวมอดำรงตำแหน่งเจ้าเมือง (太守) ของเมืองต่าง ๆ ในเกงจิ๋ว ในปี ค.ศ. 192 หลังจากที่เล่าเปียวได้รับการแต่งตั้งให้เป็นขุนพลพิทักษ์ทักษิณ (鎭南將軍) จากราชสำนักฮั่น เขาได้แต่งตั้งชัวมอเป็นเสนาธิการทางทหารของเขา

เล่าเปียวมีบุตรชายสองคน - เล่ากี๋ และ เล่าจ๋อง - ซึ่งเกิดกับภรรยาคนแรกของเขา เล่าจ๋องคนน้องแต่งงานกับหลานสาวของพี่สาวของชัวมอคือชัวฮูหยิน ดังนั้นตระกูลชัวจึงโปรดปรานเขาและต้องการให้เขาสืบทอดตำแหน่งเจ้ามณฑลเกงจิ๋วต่อจากเล่าเปียวในอนาคตแม้ว่าเล่ากี๋จะเป็นบุตรชายคนโตและผู้สืบทอดโดยชอบธรรมก็ตาม ในปี ค.ศ. 208 ชัวมอและหลานชายของเล่าเปียวคือเตียวอุ๋น (張允) วางแผนทำร้ายเล่ากี๋ เมื่อเล่ากี๋ได้ยินเรื่องนี้ เขาก็หาข้ออ้างที่จะออกจากซงหยง ไปเป็นเจ้าเมืองกังแฮ หลังจากการเสียชีวิตของเล่าเปียวในปีนั้น เล่าจ๋องก็กลายเป็นเจ้ามณฑลเกงจิ๋วคนใหม่โดยได้รับการสนับสนุนจากตระกูลชัว

ปลายปี ค.ศ. 208 เมื่อโจโฉซึ่งควบคุมราชสำนักฮั่นและจักรพรรดิหุ่นเชิดคือพระเจ้าเหี้ยนเต้ นำกองทัพมุ่งหน้าลงใต้เพื่อโจมตีเกงจิ๋ว ชัวมอ, เก๊งอวด, เตียวอุ๋น และขุนนางคนอื่น ๆ ได้พยายามเกลี้ยกล่อมเล่าจ๋องให้ยอมจำนนต่อโจโฉ เนื่องจากชัวมอรู้จักกับโจโฉตั้งแต่สมัยยังเด็ก จึงทำให้โจโฉปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีและไปเยี่ยมบ้านของเขาด้วยซ้ำ จากนั้นเป็นต้นมา ชัวมอก็ได้รับราชการภายใต้โจโฉ

ในสามก๊ก

ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์สมัยคริสต์ศตวรรษที่ 14 เรื่องสามก๊ก ชัวมอเป็นวายร้ายรองคู่กับหลานชายของเล่าเปียวคือเตียวอุ๋น (張允) ทั้งสองคนได้รับการกล่าวขานว่ามีทักษะและมีประสบการณ์ในการทำสงครามทางเรือสูง โดยเคยดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการกองกำลังทางเรือของเกงจิ๋ว ในนวนิยาย ชัวมอยังเป็นน้าชายของเล่าจ๋องบุตรชายคนเล็กของเล่าเปียว เนื่องจากแม่ของเล่าจ๋องคือชัวฮูหยิน (พี่สาวของชัวมอ) ในปี ค.ศ. 208 หลังจากเล่าเปียวเสียชีวิต ชัวมอ, ชัวฮูหยิน และเตียวอุ๋น ขัดความปรารถนาสุดท้ายของเขาโดยสนับสนุนเล่าจ๋องเป็นเจ้ามณฑลเกงจิ๋วคนใหม่ ในปลายปีเดียวกัน ชัวมอเรียกร้องให้เล่าจ๋องยอมจำนนต่อ โจโฉซึ่งนำกองทัพขนาดใหญ่มุ่งหน้าลงใต้เพื่อบุกเกงจิ๋ว โจโฉยอมรับการยอมจำนนและปล่อยให้ชัวมอและเตียวอุ๋นนำทัพเรือต่อไป

ในช่วงแรกของยุทธนาวีที่ผาแดงในฤดูหนาวปี ค.ศ. 208-209 ชัวมอและเตียวอุ๋นนำทัพเรือของโจโฉเข้าต่อสู้กับทัพเรือของซุนกวน (孫权) ซึ่งนำโดยจิวยี่ (周瑜) หลังจากพ่ายแพ้ในการต่อสู้ครั้งแรก ชัวมอและเตียวอุ๋นแนะนำให้โจโฉเชื่อมเรือประจัญบานทั้งหมดของเขาด้วยโซ่เหล็กเพื่อลดโอกาสที่ทหารจะเมาเรือขณะล่องเรือในแม่น้ำ เมื่อจิวยี่ได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ใช้อุบายหลอกเจียวก้าน (蒋干) ซึ่งเป็นเพื่อนของจิวยี่และที่ปรึกษาของโจโฉให้เชื่อว่าชัวมอและเตียวอุ๋นกำลังวางแผนที่จะทรยศต่อโจโฉและแปรพักตร์ไปอยู่ฝ่ายซุนกวน เจียวก้านกลับมาหาโจโฉพร้อมจดหมายปลอมที่จิวยี่ทำขึ้นเพื่อเป็นหลักฐานว่าชัวมอและเตียวอุ๋น "ทรยศ" โจโฉโกรธและหลงอุบายของจิวยี่จึงสั่งประหารชีวิตชัวมอและเตียวอุ๋น แม้ว่าเขาจะสำนึกในความผิดพลาดในภายหลัง แต่ก็สายเกินไป