คุวาหาฏี
คุวาหาฏี (อัสสัม: গুৱাহাটী, ออกเสียง: [guwaɦati]) หรือชื่อเดิมว่า เคาหาฏี (গৌহাটী) เป็นเมืองใหญ่สุดในรัฐอัสสัม และเป็นเขตมหานครใหญ่สุดในอินเดียตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนเมืองทิสปุระ เมืองหลวงของรัฐ อยู่ในภูมิภาคนครเซอร์กิต (circuit city region) ของคุวาหาฏี และเป็นศูนย์กลางของรัฐบาลรัฐอัสสัม คุวาหาฏีเป็นหนึ่งในเมืองที่เติบโตเร็วที่สุดแห่งหนึ่งของอินเดีย[11] เมืองคุวาหาฏีตั้งอยู่บนฝั่งใต้ของแม่น้ำพรหมบุตร[12] และได้รับการเรียกขานว่าเป็น "ประตูสู่อินเดียตะวันออกเฉียงเหนือ"[13][14]
คุวาหาฏี | |
|---|---|
      บนลงล่างและซ้ายไปขวา: ภาพมุมสูงของคุวาหาฏี, รถโรปเวย์คุวาหาฏี, ย่านคุวาหาฏีคลับ, ดาราคารคุวาหาฏี, สถานีรถไฟคุวาหาฏี, กามขยมนเทียร, สนามกีฬาอินทิรา คานธี | |
| สมญา: | |
 | |
  คุวาหาฏี  คุวาหาฏี | |
| พิกัด: 26°10′20″N 91°44′45″E / 26.17222°N 91.74583°E | |
| ประเทศ |  อินเดีย |
| รัฐ | อัสสัม |
| ภูมิภาค | อัสสัมล่าง |
| อำเภอ | มหานครกามรูป |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | สภานายก |
| • องค์กร | องค์การบริหารเทศบาลคุวาหาฏี |
| พื้นที่[3][4] | |
| • มหานคร | 216 ตร.กม. (83 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล[5] | 1,528 ตร.กม. (590 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 50−680 เมตร (164−2,231 ฟุต) |
| ประชากร | |
| • มหานคร | 957,352 คน |
| • อันดับ | 48th |
| • ความหนาแน่น | 4,400 คน/ตร.กม. (11,000 คน/ตร.ไมล์) |
| เดมะนิม | Guwahatian |
| เขตเวลา | UTC+5:30 (IST) |
| PIN | 781 0xx |
| รหัสโทรศัพท์ | +91 - (0) 361 |
| รหัส ISO 3166 | IN-AS |
| ทะเบียนพาหนะ | AS-01 (มหานครกามรูป) / AS-25 (ชนบทกามรูป) |
| HDI |  0.703 high[8] |
| อัตราเพศ | 940 ♀/ 1000 ♂ |
| GDP (2020–21) | ₹0.48 แลกห์โคร (204.2 แสนล้านบาท)[9] |
| GDP ต่อหัว (2020–21) | ₹487,572 (210,000 บาท)[9] |
| การรู้หนังสือ | 91.47%[10] |
| เว็บไซต์ | www |
นครโบราณปรัคชโยติษปุระ และ ทุรชัย ซึ่งปัจจุบันอยู่ในคุวาหาฏีตอนบน เป็นอดีตราชธานีของรัฐโบราณ กามรูป[15] ในคุวาหาฏีมีโบสถ์พราหมณ์ที่สำคัญมากมาย เช่น กามขยมนเทียร, อุครตรมนเทียร, พสิสฐมนเทียร, ดูลโควินทมนเทียร, อุมานันทมนเทียร, นวคฤหมนเทียร, สุเกรศวรมนเทียร, รุเทรศวรมนเทียร, มนิกรรเนศวรมนเทียร, อัสวักลันตมนเทียร, ทีรเฆศวรีมนเทียร, อัสวกรันตมนเทียร, ลังเกศวรมนเทียร, ภุพเนศวรีมนเทียร ซึ่งทำให้มีการขนานนามเมืองนี้ว่าเป็น "นครแห่งมนเทียร"[16]
อ้างอิง แก้
- ↑ "An insider's guide to Guwahati: more than just a gateway to India's northeast". The Guardian. 28 September 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 October 2015. สืบค้นเมื่อ 5 October 2015.
- ↑ "Kamrup Metro District". Kamrup(M) District Administration. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 September 2015. สืบค้นเมื่อ 5 October 2015.
- ↑ "Guwahati City".
- ↑ "Magisterial powers for Guwahati top cop". The Telegraph. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2015. สืบค้นเมื่อ 15 September 2015.
- ↑ "GMDA".
- ↑ "Population of Guwahati 2020 (Demographic, Facts, Etc) – India Population 2020".
- ↑ "Guwahati City Census". censusindia.gov.in. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2015. สืบค้นเมื่อ 15 September 2015.
- ↑ "Archived copy" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 22 March 2017. สืบค้นเมื่อ 26 January 2018.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์) - ↑ 9.0 9.1 "Guwahati City Overview". สืบค้นเมื่อ 26 January 2022.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "Guwahati City Census 2011 data". Census2011.co.in. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2015. สืบค้นเมื่อ 2014-09-22.
- ↑ Choudhury, Rekha (2010-12-31). "Floating population in Guwahati and its impact on the citys environment". University (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Capital of Assam". Assam Online Portal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 August 2015. สืบค้นเมื่อ 31 August 2015.
- ↑ "Guwahati a gateway to the exotic North East". Mumbai Mirror (ภาษาอังกฤษ). November 27, 2011. สืบค้นเมื่อ 2020-06-10.
- ↑ Bhushan, Chandra (2005). Assam: Its Heritage and Culture. Kalpaz Publications. p. 182. ISBN 978-8178353524.
- ↑ "History". Government of Assam. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 May 2013. สืบค้นเมื่อ 14 June 2012.
- ↑ "About Guwahati". guwahationline.in. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 October 2015. สืบค้นเมื่อ 17 October 2015.