การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส ค.ศ. 2007
การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส พ.ศ. 2550 (ฝรั่งเศส: Élection présidentielle française de 2007) จัดขึ้นเมื่อวันที่ 21 – 22 เมษายน และ 5 – 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 โดยมีจุดประสงค์ในการหาบุคคลมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสสืบต่อจากฌัก ชีรัก
![]() | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
![]() ผลการเลือกตั้งในรอบสอง: ผู้สมัครที่มีเสียงข้างมากในแต่ละเทศบาล 36,784 แห่ง
โดยนีกอลา ซาร์กอซี: ฟ้า; เซกอแลน รัวยาล: ชมพู | |||||||||||||||||
|
ในการเลือกตั้งครั้งนี้มีจำนวนประชาชนฝรั่งเศสมาขึ้นทะเบียนเลือกตั้งมากกว่าครั้งก่อน ๆ โดยมีจำนวนกว่า 50,000,000 คนในดินแดนประเทศฝรั่งเศสและอีก 535,000 คนจากต่างประเทศตามสถานกงสุล[1] เป็นการแสดงว่ามีคนมาขึ้นทะเบียนกว่า 1.8 ล้านคนต่อปี [2] และ 3.3 ล้านคนมากกว่าปี พ.ศ. 2545[3] โดยมีสาเหตุมาจากอัตราการเกิดที่สูงขึ้น [4] · [5] และความสนใจทางด้านการเมืองภาคประชาชน[3] การเลือกตั้งครั้งนี้ยังแสดงความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีของฝรั่งเศสอีกด้วย เนื่องจากประชาชนกว่า 1.5 ล้านคนลงคะแนนเสียงผ่านทางคอมพิวเตอร์[6]
การเลือกตั้งรอบแรกจัดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2550 ตั้งแต่ 08.00 น. – 18.00 น.[7] และเนื่องจากความแตกต่างในเวลา การเลือกตั้งก็ยังจัดเมื่อวันเสาร์ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2550 สำหรับดินแดนภายนอกแผ่นดินใหญ่: กัวเดอลุป เฟรนช์เกียนา มาร์ตีนิก เฟรนช์โปลินีเซีย แซงปีแยร์และมีเกอลง และคูหาเลือกตั้งที่จัดโดยสถานทูตและสถานกงสุลบนทวีปอเมริกา[8]
และเนื่องจากไม่มีผู้สมัครคนใดชนะด้วยเสียงข้างมากเด็ดขาด จึงมีการจัดการเลือกตั้งรอบสองขึ้นเมื่อวันที่ 5 – 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 ระหว่างผู้สมัครที่มีเสียงมากที่สุดสองคนคือนีกอลา ซาร์กอซี และเซกอแลน รัวยาล[9]
คณะตุลาการรัฐธรรมนูญได้ประกาศผลการเลือกตั้งอย่างเป็นทางการ โดยนีกอลา ซาร์กอซี เป็นผู้ชนะด้วยคะแนนเสียง 18,983,138 หรือคิดเป็น 53.06% และวาระการดำรงตำแหน่งของฌัก ชีรัก ได้สิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 เวลา 00.00 น. โดยนีกอลา ซาร์กอซี ได้ดำรงตำแหน่งสืบต่อมา
ประวัติ
แก้วันเวลาจัดการเลือกตั้ง
แก้วันเวลาจัดการเลือกตั้งนั้นได้ถูกกำหนดผ่านรัฐบัญญัติ ซึ่งกระทรวงมหาดไทยได้ทำการประชาสัมพันธ์เมื่อวันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2549[10]
- วันอาทิตย์ 22 เมษายน : รอบแรก
- วันอาทิตย์ 6 พฤษภาคม : รอบสอง
การเลือกตั้งรอบแรก
แก้การเลือกตั้งรอบสอง
แก้ผลการเลือกตั้งโดยรวม
แก้ในการเลือกตั้งรอบแรกนั้นปรากฏผลว่า กว่า 85% หรือ 37.6 ล้านคนจาก 44 ล้านผู้มีสิทธิเลือกตั้ง ได้ออกสิทธิเลือกตั้งจากประชากรทั้งหมด 62 ล้านคน ผลที่ออกมาคือการที่ซาร์กอซีและรัวยาลก้าวไปสู้การเลือกตั้งรอบที่ 2 ด้วยคะแนน 31% และ 26% ตามลำดับ ส่วนฟร็องซัว ไบรูได้คะแนนมาเป็นอันดับสาม (19%) และฌ็อง-มารี เลอ แปน เป็นที่สี่ (10%) ซึ่งต่างกับในปี พ.ศ. 2545 ซึ่งเลอ แปนได้คะแนน 16.9% และยังได้ก้าวไปสู้การเลือกตั้งรอบสอง
ในทันทีหลังจากผลการเลือกตั้งประธานาธิบดีรอบแรกออกมาอย่างเป็นทางการ ผู้สมัครปีกซ้ายทั้งสี่คนที่ได้พ่ายแพ้ ซึ่งก็คือ โฌเซ โบเว่, มารี-จอร์จ บุฟเฟต์, อาร์แลตต์ ลากิเยร์และโดมินิก วัวเนต์ได้ออกมาสนับสนุนให้ลงคะแนนแก่รัวยาล
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกตั้งแต่ปี พ.ศ. 2524 ที่อาร์แลตต์ ลากิเยร์ได้ให้การสนับสนุนผู้สมัครจากพรรคสังคมนิยมฝรั่งเศส โอลิวีเยร์ เบอซองเซอโนต์ได้บอกให้ผู้สนับสนุนของเขาออกเสียงต่อต้านซาร์กอซี เฟรเดอริค นีอูส์และเชราร์ด ชิวาร์ดีไม่ได้ออกมาประกาศว่าจะสนับสนุนฝ่ายใด ส่วนฟิลิป เดอ วิลลีเยร์ได้ประกาศสนับสนุนซาร์กอซี ทางด้านฌอง-มารี เลอ เปนได้ออกประกาศให้งดออกเสียงในรอบสอง
ในวันที่ 25 เมษายน ฟรองซัวส์ ไบรูได้ออกมาประกาศไม่สนับสนุนผู้แข่งขันในรอบชิงทั้งสอง และยังได้ประกาศว่าเขาจะตั้งพรรคการเมืองขึ้นมาใหม่ชื่อว่า Mouvement démocrate (MoDem) ทั้งนี้เขาได้วิพากย์วิจารณ์ผู้แข่งขันทั้งสอง พร้อมทั้งเสนอให้มีการโต้วาที ซึ่งรัวยาลตกลงในการโต้วาทีออกทางโทรทัศน์ ขณะที่ซาร์กอซีเสนอให้มีการคุยกันแบบส่วนตัว ไม่ใช่โต้วาทีทางโทรทัศน์
ในวันที่ 6 พฤษภาคม เวลาประมาณ 18.15 น. แหล่งข่าวจากสำนักข่าวของเบลเยี่ยมและสวิตเซอร์แลนด์ เช่น Le Soir, RTBF, La Libre Belgique] และ La Tribune de Genève ได้ประกาศว่า นีกอลา ซาร์กอซี เป็นผู้ชนะการเลือกตั้งในรอบสอง โดยอ้างอิงจากผลสำรวจเบื้องต้น และภายหลังการคาดคะเนผลการเลือกตั้งของ CSA นั้นปรากฏชัดว่า ซาร์กอซีด้วยคะแนน 53% ซึ่งรัวยาลก็ได้ยอมรับกับการพ่ายแพ้ของตนเองในเย็นวันนั้นเอง
ผลการเลือกตั้ง
แก้อันดับที่ | ผู้สมัครเลือกตั้ง | พรรค | รอบแรก | รอบสอง | ||
คะแนนเสียง | เปอร์เซ็นต์ | คะแนนเสียง | เปอร์เซ็นต์ | |||
1 | นีกอลา ซาร์กอซี | อูว์นียงปูร์เอิงมูฟว์ม็องปอปูแลร์ (UMP) | 11,448,663 | 31.18% | 18,983,138 | 53.06% |
2 | เซกอแลน รัวยาล | พรรคสังคมนิยม (PS) | 9,500,112 | 25.87% | 16,790,440 | 46.94% |
3 | ฟร็องซัว บายรู | อูว์นียงปูร์ลาเดมอคราซีฟร็องแซซ (UDF) | 6,820,119 | 18.57% | ||
4 | ฌอง-มารี เลอ เป็ง | ฟรงนาซียอนาล (FN) | 3,834,530 | 10.44% | ||
5 | โอลีวีเย เบอซ็องเซอโน | ลีกกอมูว์นิสต์เรวอลูว์ซียอแนร์ (LCR) | 1,498,581 | 4.08% | ||
6 | ฟีลิป เดอ วีลีเย | มูฟว์ม็องปูร์ลาฟร็องส์ (MPF) | 818,407 | 2.23% | ||
7 | มารี-ฌอร์ฌ บูว์แฟ | ปาร์ตีกอมูว์นิสต์ฟร็องแซ (PCF) | 707,268 | 1.93% | ||
8 | ดอมีนิก วัวแน | เลแวร์ (Les Verts) | 576,666 | 1.57% | ||
9 | อาร์แล็ต ลากีเย | ลุตอูวรีแยร์ (LO) | 487,857 | 1.33% | ||
10 | โฌเซ บอเว | ผู้สมัครอิสระ | 483,008 | 1.32% | ||
11 | เฟรเดริก นีอู | ชัส แป็ช นาตูร์ ทราดีซียง (CPNT) | 420,645 | 1.15% | ||
12 | เฌราร์ ชีวาร์ดี | ปาร์ตีเดทราวาเยอร์ (PT) | 123,540 | 0.34% | ||
ผลรวม | 36,719,396 | 35,773,578 | ||||
เสียงข้างมากเด็ดขาด (18,359,698) | ||||||
บัตรดี | 36,719,396 | 98.56% | 35,773,578 | 95.80% | ||
บัตรเสีย | 534,846 | 1.44% | 1,568,426 | 4.20% | ||
จำนวนผู้ออกเสียงเลือกตั้ง | 37,254,242 | 83.77% | 37,342,004 | 83.97% | ||
จำนวนผู้งดออกเสียงเลือกตั้ง | 7,218,592 | 16.23% | 7,130,729 | 16.03% | ||
จำนวนผู้มีสิทธิเลือกตั้ง | 44,472,834 | 100% | 44,472,733 | 100% |
การเลือกตั้งรอบแรก (22 เมษายน พ.ศ. 2550)
แก้ผู้ลงรับสมัครเลือกตั้งโดยมีเสียงข้างมากในเขตการปกครอง:
นีกอลา ซาร์กอซี
เซกอแลน รัวยาล
ฟรองซัวส์ ไบรู
ทั่วทั้งประเทศ นีกอลา ซาร์กอซี ได้รับคะแนนเสียง 31% เซกอแลน รัวยาลได้รับคะแนนเสียง 26% ขณะที่เทียบกับการเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส พ.ศ. 2545 นั้น ฌัก ชีรักได้คะแนนเสียง 20% ส่วนลียอแนล ฌ็อสแป็ง ได้ 16.18% เท่านั้นเอง ฟรองซัวส์ ไบรู ได้คะแนนเสียง 18.6% ในครั้งนี้ ซึ่งได้คะแนนเสียงมากกว่าในปี พ.ศ. 2545 เกือบ 3 เท่า (6.8%) ส่วนผู้สมัครจากพรรคพรรคแนวหน้าแห่งชาติ (FN) ฌ็อง-มารี เลอ แปน ได้คะแนนเพียงแค่ 10.4% เมื่อเทียบกับความประสบความสำเร็จของเขาในปี พ.ศ. 2545 เมื่อเขาได้ 16.9% ทั้งนี้ อาจเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงในเดือนเมษายน-พฤษภาคม ซึ่งซาร์กอซีได้ย้ายตนไปยังพรรคขวาจัด ทำให้มีผู้ออกมาวิจารณ์และแถลงว่าผู้ที่สนับสนุนพรรคแนวหน้าแห่งชาติ (FN) มาแต่เดิมนั้น โดนซาร์กอซีหลอกล่อให้ไปสังกัดปีกขวาจัดด้วย ถ้าดูผลโดยรวมนั้น ฝ่ายซ้ายได้รับคะแนน 36% ฝ่ายกลางได้รับคะแนน 19% ฝ่ายขวาได้รับคะแนน 33% ส่วนขวาจัดนั้นได้ 11%
ส่วนผู้สมัครอื่นๆ นั้นได้รับคะแนนเสียงน้อยกว่าที่เคยได้รับมาในปี พ.ศ. 2545 โดยมีโอลิวีเยร์ เบอซองเซอโนต์ จากพรรคสันนิบาตคอมมิวนิสต์ปฏิวัติ (LCR) ล้มเหลวในการบรรลุ 5% ซึ่งจะทำให้เขาสามารถเบิกเงินจากรัฐบาลในการรณรงค์หาเสียงได้ แต่ทว่าเขาได้รับเสียงสนับสนุนเพียงแค่ 4.1% เมื่อเทียบกับการเลือกตั้งในปี พ.ศ. 2545 ที่เขาได้ 4.3% ส่วนผู้สมัครที่ตามหลังเขามาคือผู้สมัครขวาจัดอีกคนหนึ่ง ฟิลิป เดอ วิลลีเยร์ (2.2%), ผู้สมัครจากพรรคคอมมิวนิสต์ มารี-จอร์จ บุฟเฟต์ (ได้ 1.9% เมื่อเทียบกับโรแบร์ต อู ที่ได้ 3.4% ในปี พ.ศ. 2545), ผู้สมัครพรรคเขียว โดมินิก วัวเนต์ (ได้ 1.6% เมื่อเทียบกับ โนเอ็ล มาแมร์ ที่ได้ 5.7% ในปี พ.ศ. 2545), ผู้สมัครจากพรรคพลังแรงงาน (LO) อาร์แลตต์ ลากิเยร์ (ได้ 1.3% เมื่อเทียบกับ พ.ศ. 2545 ที่ได้ 5.7%), ผู้สมัครอิสระ นักต่อต้านกระแสโลกาภิวัฒน์ โฌเซ โบเว่ (1.3%), เฟรเดอริค นีอูส์ (ได้ 1.2% เมื่อเทียบกับ ฌอง แซงต์-ฌอสส์ที่ได้ 4.2% ในปี พ.ศ. 2545) และสุดท้าย เชราร์ด ชิวาร์ดี (ได้ 0.3% เมื่อเทียบกับ ดานีแยล กลัคสไตน์ที่ได้ 0.5% ในปี พ.ศ. 2545) การงดออกเสียงนั้นอยู่ในระดับ 15.4%
สถิติการเลือกตั้งทั่วไปนั้นอยู่ที่ 84.6% ซึ่งเป็นระดับที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนตั้งแต่การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส พ.ศ. 2508 ที่ได้ 84.8% เนื่องจากผู้มีสิทธิเลือกตั้งจำนวนมากตัดสินใจที่จะไม่นิ่งเฉยอยู่บ้าน ซึ่งส่วนมากนั้นตัดสินใจที่จะต้านการออกเสียงลงคะแนนคัดค้าน และเลือกที่จะลงคะแนนเสียงอย่างเป็นประโยชน์ นั่นก็คือการที่ลงคะแนนเสียงให้กับผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งอ้างว่าเป็นแกนนำในแต่ละขั้วการเมือง (นีกอลา ซาร์กอซี, เซกอแลน รัวยาล และ/หรือฟร็องซัว ไบรู)
สโลแกน "ใครก็ได้ยกเว้นซาร์กอซี" ได้ถูกผลักดันและเป็นผลประโยชน์แก่ทั้งรัวยาลและไบรู ขณะที่กลยุทธ์ในการลงคะแนนเสียง ซ้ายหรือขวา คือสาเหตุทำไมผู้สมัครอื่น ๆ ถึงได้คะแนนน้อยลงกว่าการเลือกตั้งรอบแรกในครั้งก่อนหน้านี้
การรณรงค์หาเสียงนั้นเห็นได้ชัดว่ามีการแบ่งแยกกันอย่างสุดขั้วและเห็นได้ชัด โดยเฉพาะสโลแกนของฝ่ายซ้ายที่ว่า "ใครก็ได้ยกเว้นซาร์กอซี"
อ้างอิง
แก้- ↑ "Inscriptions sur les listes électorales" (ภาษาฝรั่งเศส). Ministère de l'intérieur, Communiqué. 27 มีนาคม 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 ตุลาคม 2007.
- ↑ Jean-Dominique Merchet (28 มีนาคม 2007). "44 508 024 voix prêtes à se faire entendre". Libération. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 สิงหาคม 2012.
- ↑ 3.0 3.1 Luc Bronner (21 เมษายน 2007). "3,3 millions d'électeurs inscrits en plus par rapport à 2002". Le Monde.
- ↑ ข้อสังเกต การมีส่วนร่วมเพิ่มขึ้นสูงสุดพบในแคว้นปารีส (ลงทะเบียน +9.6%)
- ↑ "Tableau d'évolution du nombre d'inscrits par département 2006/2007" (PDF). Ministère de l’intérieur. 27 มีนาคม 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 29 กันยายน 2007.
- ↑ Christophe Guillemin (10 เมษายน 2007). "1,5 million d'électeurs français inaugureront le vote électronique le 22 avril". ZDNet France. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 ธันวาคม 2008.
- ↑ ในเมืองใหญ่บางแห่ง มีการออกกฤษฎีกาจังหวัดเพื่อให้สามารถขยายเวลาการออกเสียงได้จนถึงเวลา 20.00 น. (ประมวลกฎหมายการเลือกตั้ง มาตรา R41)
- ↑ "Décret n° 2007-227 du 21 février 2007 portant convocation des électeurs pour l'élection du Président de la République". Légifrance.
Article 1
- ↑ "Décret n° 2007-227 du 21 février 2007 portant convocation des électeurs pour l'élection du Président de la République". Légifrance.
Conseil constitutionnel, Décision du 26 avril 2007 relative à la liste des candidats habilités à se présenter au second tour de l'élection du Président de la République.
- ↑ "Communication du ministre d'État, ministre de l'Intérieur et de l'Aménagement du territoire". Site officiel du Gouvernement. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 มีนาคม 2007.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- Election présidentielle 2007 - premier tour, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 เมษายน 2007 (ในภาษาฝรั่งเศส)
- Décision du 10 mai 2007 - Proclamation des résultats de l'élection du Président de la République - Communiqué de presse, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 กรกฎาคม 2007 (ในภาษาฝรั่งเศส)
- จากยุโรป" ณ มติชนสุดสัปดาห์
- ศึกเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส 2007 : รวมมิตรผู้สมัครรายย่อย (1)
- ศึกเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส 2007 : รวมมิตรผู้สมัครรายย่อย (2)
- ศึกเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส 2007 : รวมมิตรผู้สมัครรายย่อย (3)
- ศึกเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส 2007 : รอบแรกผ่านไป
ก่อนหน้า | การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส ค.ศ. 2007 | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส ค.ศ. 2002 |
การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส ค.ศ. 2007 |
การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส ค.ศ. 2012 |