การขนส่งระบบรางในประเทศเกาหลีเหนือ
การขนส่งระบบรางในประเทศเกาหลีเหนือ ดำเนินการโดยการรถไฟเกาหลีเหนือ (조선 민주주의 인민 공화국 철도성, Chosŏn Minjujuŭi Inmin Konghwaguk Ch'ŏldosŏng)ซึ่งเป็นบริษัทรถไฟแห่งเดียวในประเทศเกาหลีเหนือ มีโครงข่ายรางมากกว่า 6,000 กิโลเมตร[1]
เส้นทางแก้ไข
- สายฮัมบุก: ช็องจิน - ราจิน, 331.1 กิโลเมตร
- สายคังว็อน: โคว็อน - พย็องกัง, 145.8 กิโลเมตร
- สายมันโป: ชุนช็อน - มันโป, 299.9 กิโลเมตร
- สายแพ็กตูซานช็องย็อน: คินชู - ฮเยซัน, 141.7 กิโลเมตร
- สายพย็องบุ: เปียงยาง - แคซ็อง (-> โดราซาน, เกาหลีใต้), 187.3 กิโลเมตร
- สายพย็องดก: เปียงยาง - คูซ็อง, 192.3 กิโลเมตร
- สายพย็องนัม: เปียงยาง - นัมโพ, 55.2 กิโลเมตร
- สายพย็องกรา: เปียงยาง - ราจิน (-> คาซาน, รัสเซีย), 819.0 กิโลเมตร
- สายพย็องอึย: เปียงยาง - ชินอึยจู (-> ตานตง, จีน), 225.1 กิโลเมตร
สถานีรถไฟแก้ไข
รถไฟใต้ดินเปียงยางแก้ไข
รถไฟพิเศษสําหรับผู้นําประเทศแก้ไข
รถไฟ มีไว้เพื่อชนชั้นลําดับที่หนึ่งของประเทศ ซึ่งมีแค่สองคน คือ คิม อิล-ซ็อง และ คิม จ็อง-อิล โดยที่รอบ ๆ สถานีรถไฟจะกั้นด้วยกําแพงหนา หลังคาสถานีรถไฟจะถูกพรางเป็นสีเขียว เพื่อให้ยากต่อการกําหนดตําแหน่งจากภาพถ่ายดาวเทียม ,ส่วนตู้ขบวนรถไฟ ด้านข้างตู้ขบวนรถไฟจะถูกทาเป็นสีเขียว หลังคาจะถูกทาเป็นสีขาว
การเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านแก้ไข
จีนแก้ไข
มีขบวนรถไฟเข้าไปยังประเทศจีน โดยผ่านสะพานมิตรภาพจีน-เกาหลีเหนือ มีเมืองตานตง ซึ่งดำเนินการโดยการรถไฟแห่งชาติจีน
รัสเซียแก้ไข
ราจิน มีขบวนรถไฟเข้าไปยังประเทศรัสเซีย โดยข้ามแม่น้ำทูเม็น มีด่านพรมแดนสำหรับผู้โดยสารจากกรุงเปียงยางเข้าไปยังกรุงมอสโก[2][3]
เกาหลีใต้แก้ไข
ในปี ค.ศ. 2000 มีการเปิดเดินขบวนรถสินค้าจากเกาหลีใต้เข้าไปยังเมืองแคซ็อง[4]
หัวรถจักรแก้ไข
ระเบียงภาพแก้ไข
ขบวนรถไฟข้ามสะพานมิตรภาพจีน-เกาหลีเหนือ
สถานีรถไฟชินอันจู
สถานีรถไฟเปียงยางยามค่ำคืน
ดูเพิ่มแก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ Hayato, Kokubu, 将軍様の鉄道 (Shōgun-sama no Tetsudō), ISBN 978-4-10-303731-6
- ↑ The forbidden railway: Vienna - Pyongyang 윈 - 모스크바 - 두만강 - 평양. Our train trip via Russia to North Korea - using an officially closed for foreigners route inside the "Hermit Kingdom"
- ↑ Boarding the direct train to Pyongyang, 2008-09-15
- ↑ Spencer, Richard (2010-10-30). "Korean detente railway becomes ghost train - Telegraph". The Daily Telegraph. London. สืบค้นเมื่อ 2010-10-30.