สาธารณรัฐประชาชนยูเครนตะวันตก

สาธารณรัฐประชาชนยูเครนตะวันตก
สาธารณรัฐประชาชนยูเครนตะวันตก; Західноукраї́нська Наро́дна Респу́бліка (ยูเครน)
	1918–1919
	ธงชาติ ตราแผ่นดิน
	เพลงชาติ: "ยูเครนยังไม่สูญสิ้น"; (Ще не вме́рла Украї́ни);
	สาธารณรัฐประชาชนยูเครนตะวันตกใน ค.ศ. 1918
สถานะ	รัฐที่ได้รับการยอมรับบางส่วน; (1918–1919); เขตปกครองตนเองที่มีข้อพิพาทของสาธารณรัฐประชาชนยูเครน; (1919); รัฐบาลพลัดถิ่น; (1919–1923)
ที่ตั้ง	ยุโรปกลาง
เมืองหลวง	ลวิว (ถึง 21 พฤศจิกายน 1918); แตร์นอปิล (ถึงปลายปี 1918); สตานิสลาวิว; ซาลิชชือกือ (ต้นเดือนมิถุนายน 1919)
ภาษาทั่วไป	ทางการ:; ยูเครน; ภาษาชนกลุ่มน้อย:; โปแลนด์, ยิดดิช
ศาสนา	58,9% กรีกคาทอลิก; 27,8% ละตินคาทอลิก; 4% ยูดาห์; 1,3% อื่น ๆ
การปกครอง	สาธารณรัฐ
ประธานาธิบดี
• 1918	กอสจ์ แลวึตสกึย
• 1919	แยวแฮน แปตรูแชวึช
สภานิติบัญญัติ	สภาแห่งชาติยูเครน
ยุคประวัติศาสตร์	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
• ก่อตั้ง	1 พฤศจิกายน 1918
• รัฐบัญญัติซลูกือ	22 มกราคม 1919
• พลัดถิ่น	16 กรกฎาคม 1919
• ยุบเลิกรัฐบาลพลัดถิ่น	15 มีนาคม 1923
สกุลเงิน	ฮรึวญา
ก่อนหน้า	ถัดไป
	ออสเตรีย-ฮังการี
	ราชอาณาจักรกาลิเชียและโลโดเมเรีย
สาธารณรัฐประชาชนยูเครน
สาธารณรัฐโปแลนด์ที่ 2
สาธารณรัฐเชโกสโลวักที่ 1
ราชอาณาจักรโรมาเนีย
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	ยูเครน; โปแลนด์; สโลวาเกีย; โรมาเนีย;

สาธารณรัฐประชาชนยูเครนตะวันตก หรือ สาธารณรัฐแห่งชาติยูเครนตะวันตก^[a] หรือที่รู้จักกันในช่วงหนึ่งว่า แคว้นตะวันตกแห่งสาธารณรัฐประชาชนยูเครน^[b] เป็นหน่วยทางการเมืองอายุสั้นที่ควบคุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของกาลิเชียตะวันออกตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1918 ถึงเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1919 ซึ่งรวมทั้งลวิว แตร์นอปิล กอลอมือยา ดรอฮอบึช บอรึสเลา สตานิสลาวิว (ปัจจุบันคืออีวานอ-ฟรันกิวสก์) และพื้นที่ฝั่งขวาปแชมึชล์ สาธารณรัฐยังได้อ้างสิทธิ์เหนือดินแดนส่วนหนึ่งของบูโควีนาและคาร์เพเทีย-รูเทเนียอีกด้วย ในทางการเมือง พรรคประชาธิปไตยแห่งชาติยูเครน (ซึ่งเป็นแกนนำหลักของพันธมิตรประชาธิปไตยแห่งชาติยูเครนในระหว่างสงคราม) มีอำนาจเหนือสภานิติบัญญัติแห่งชาติ โดยในพรรคประกอบด้วยสมาชิกจากหลายอุดมการณ์ที่แตกต่างกัน ได้แก่ ฝ่ายกรีกคาทอลิก กลุ่มเสรีนิยม และนักสังคมนิยม^[1] ส่วนพรรคอื่น ๆ ที่เป็นผู้แทนในสภา ได้แก่ พรรคมูลวิวัติยูเครนและพรรคสังคมคริสเตียน

สาธารณรัฐประชาชนยูเครนตะวันตกเป็นหนึ่งในรัฐที่แยกตัวออกมาจากการล่มสลายของจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี และในเดือนมกราคม ค.ศ. 1919 ได้รวมตัวกับสาธารณรัฐประชาชนยูเครน (УНР) ในฐานะแคว้นปกครองตนเองทางตะวันตก อย่างไรก็ตาม โปแลนด์ได้อ้างสิทธิ์เหนือดินแดนแห่งนี้และเข้ายึดครองในเดือนกรกฎาคม พร้อมทั้งบังคับให้รัฐบาลยูเครนตะวันตกพลัดถิ่น เมื่อสาธารณรัฐประชาชนยูเครนตัดสินใจว่าจะแลกเปลี่ยนดินแดนในช่วงปลายปี 1919 เพื่อเป็นพันธมิตรกับโปแลนด์ในการต่อต้านรัสเซียโซเวียต จึงถือเป็นจุดแตกหักระหว่างรัฐบาลพลัดถิ่นยูเครนตะวันตกกับสาธารณรัฐประชาชนยูเครน รัฐบาลพลัดถิ่นยังคงอ้างสิทธิ์ต่อไปกระทั่งยุบเลิกใน ค.ศ. 1923

รูปภาพ แก้

แผนที่แสดงพื้นที่ที่สาธารณรัฐแห่งชาติยูเครนตะวันตกอ้างสิทธิ์
เส้นทางรถไฟกาลิเชียก่อน ค.ศ. 1897
อาณาเขตที่ยูเครนอ้างสิทธิ์ใน ค.ศ. 1918
สาธารณรัฐประชาชนยูเครนตะวันตกใน ค.ศ. 1919

หมายเหตุ แก้

↑ ยูเครน: Західноукраї́нська Наро́дна Респу́бліка (ЗУНР), อักษรโรมัน: Zakhidnoukrayins’ka Narodna Respublika (ZUNR)
↑ ยูเครน: За́хідна о́бласть Украї́нської Наро́дної Респу́бліки (ЗО УНР), อักษรโรมัน: Zakhidna oblast’ Ukrayins’koyi Narodnoyi Respubliky (ZO UNR)

อ้างอิง แก้

↑ Armstrong, John (1963). Ukrainian Nationalism. New York: Columbia University Press. pp. 18–19.

บรรณานุกรม แก้

John Bulat, Illustrated Postage Stamp History of Western Ukrainian Republic 1918–1919 (Yonkers, NY: Philatelic Publications, 1973).
Kubijovic, V. (Ed.), Ukraine: A Concise Encyclopedia, University of Toronto Press: Toronto, Canada, 1963.
Subtelny, Orest (2000). Ukraine: A History (3rd ed.). Toronto: University of Toronto Press. ISBN 0802083900. สืบค้นเมื่อ 22 May 2021.
Paul Robert Magocsi, A History of Ukraine, University of Toronto Press: Toronto 1996, ISBN 0-8020-0830-5.
Tomasz J. Kopański, Wojna polsko-ukraińska 1918––1919 i jej bohaterowie, Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warsaw 2013