ชะนีแก้มขาว
ชะนีแก้มขาว (อังกฤษ: White-cheeked gibbon, Northern white-cheeked gibbon, ชื่อวิทยาศาสตร์: Nomascus leucogenys) เป็นชะนีชนิดหนึ่ง
| ชะนีแก้มขาว | |
|---|---|
| |
| ชะนีแก้มขาวตัวผู้ | |
| |
| ชะนีแก้มขาวตัวเมีย | |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Mammalia |
| อันดับ: | Primates |
| วงศ์ใหญ่: | Hominoidea |
| วงศ์: | Hylobatidae |
| สกุล: | Nomascus |
| สปีชีส์: | N. leucogenys |
| ชื่อทวินาม | |
| Nomascus leucogenys (Ogilby, 1840) | |
| |
| แผนที่แสดงการกระจายพันธุ์ (สีน้ำตาล — สถานที่พบ, สีส้ม — สถานที่ ๆ เป็นไปได้ว่าสูญพันธุ์แล้ว) | |
| ชื่อพ้อง | |
มีลักษณะที่แตกต่างกันชัดเจนระหว่างตัวผู้และตัวเมีย กล่าวคือ ตัวผู้จะมีขนสีดำตลอดทั้งลำตัว ยกเว้นบริเวณแก้มซึ่งจะมีสีขาวเด่นชัด ส่วนตัวเมียนั้นจะมีขนสีเหลืองอ่อนหรือสีครีมตลอดทั้งลำตัว ยกเว้นบริเวณกระหม่อมหรือกลางศีรษะซึ่งมีสีดำ
ขนาดเมื่อโตเต็มที่มีความยาวลำตัวตั้งแต่ศีรษะ 45-63 เซนติเมตร น้ำหนักตัวผู้ประมาณ 5.6 กิโลกรัม ขณะที่ตัวเมีย 5.8 กิโลกรัม
มีการกระจายพันธุ์ในป่าดิบชื้นของทางตอนเหนือของลาวติดต่อกับพรมแดนเวียดนาม และจีน
มีพฤติกรรมและนิเวศวิทยาอยู่รวมกันเป็นฝูงขนาดเล็ก ๆ บนต้นไม้สูง ซึ่งในฝูงจะเป็นครอบครัวกัน ประกอบไปด้วยตัวผู้จ่าฝูง 1 ตัว ตัวเมีย 1 ตัว และลูก ๆ อีก 2-3 ตัว จะมีอาณาเขตครอบครองเป็นของตัวเอง และมักจะส่งเสียงร้องที่สอดประสานกันระหว่างตัวผู้และตัวเมีย ขณะที่ห้อยโหนไปกับกิ่งไม้ โดยที่ตัวผู้จะมีเสียงร้องที่สลับซับซ้อนกว่า[2]
ประชากรชะนีแก้มขาวในจีน เดิมเคยเหลือเพียง 60 ตัวเท่านั้น ก่อนที่จะมีการอนุรักษ์ ซึ่งปัจจุบันได้มีจำนวนเพิ่มขึ้นแล้ว[3]
อ้างอิง แก้
- ↑ Bleisch, B., Geissmann, T., Manh Ha, N., Rawson, B. & Timmins, R. J. (2008). Nomascus leucogenys. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 4 January 2009.
- ↑ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในประเทศไทยและภูมิภาคอินโดจีน หน้า 52 โดย กองทุนสัตว์ป่าโลก สำนักงานประเทศไทย (กรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2543) ISBN 974-87081-5-2
- ↑ Untamed China with Nigel Marven, สารคดีทางอนิมอลพลาเน็ต. ทางทรูวิชั่นส์: เสาร์ที่ 19 มกราคม 2556
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Nomascus leucogenys ที่วิกิสปีชีส์