ไซตามะซูเปอร์อารีนา
ไซตามะซูเปอร์อารีนา (ญี่ปุ่น: さいたまスーパーアリーナ; โรมาจิ: Saitama Sūpā Arīna) เป็นสนามกีฬาเอนกประสงค์ในร่ม ตั้งอยู่ในเขตชูโอ ไซตามะ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น สามารถจุคนได้สูงสุดสามหมื่นหกพันห้าร้อยคน แต่ในยามแข่งขันกีฬา เช่น บาสเกตบอล, วอลเลย์บอล, เทนนิส, ฮอกกี้น้ำแข็ง, ยิมนาสติก, มวย, ศิลปะการต่อสู้แบบผสม และมวยปล้ำอาชีพ จะจำกัดความจุไว้ราวหนึ่งหมื่นเก้าพันคนถึงสองหมื่นสองพันห้าร้อยคนเท่านั้น
 ภาพถ่ายไซตามะซูเปอร์อารีนา ใน พ.ศ. 2548 | |
 | |
| ชื่อเดิม | ไซตามะอารีนา |
|---|---|
| ที่ตั้ง |  ชินโตชิง เขตชูโอ ไซตามะ จังหวัดไซตามะ |
| พิกัด | 35°53′41.60″N 139°37′51.00″E / 35.8948889°N 139.6308333°E |
| เจ้าของ | บริษัทไซตามะอารีนา จำกัด |
| ผู้ดำเนินการ | บริษัทไซตามะอารีนา จำกัด |
| ความจุ | 36,500 |
| การก่อสร้าง | |
| เปิดใช้สนาม | 1 กันยายน พ.ศ. 2543 |
| งบประมาณในการก่อสร้าง | 64,965 ล้านเยน |
| สถาปนิก | สถาปนิกจังหวัดไซตามะ ดูในบทความ |
| ผู้จัดการโครงการ | มิตซูบิชิเฮฟวีอินดัสทรีส์ ไทเซ ยูดีเค |
ไซตามะซูเปอร์อารีนาเป็นสนามกีฬาญี่ปุ่นแห่งเดียวที่มีอุปกรณ์เตรียมพร้อมไว้สำหรับอเมริกันฟุตบอลเป็นการเฉพาะ ในสนาม ประกอบด้วยที่นั่งขนาดยักษ์ซึ่งเคลื่อนย้ายได้ สำหรับจะลดความจุลงในเมื่อจัดกิจกรรมขนาดเล็ก และยังมีพิพิธภัณฑสถานจอห์นเลนนอน ซึ่งจัดแสดงสิ่งเตือนความจำถึงจอห์น เลนนอน
การแข่งขันมวยปล้ำอาชีพและศิลปะการต่อสู้แบบผสมมักจัดขึ้นที่นี้
ประวัติ
แก้โครงการสร้างสนามกีฬาในร่มขนาดใหญ่ในจังหวัดไซตามะ เริ่มใน พ.ศ. 2537 โดยให้เรียกชื่อสนามกีฬาว่า "ไซตามะอารีนา" ไปพลางก่อน ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2540 มีการจัดตั้งบริษัทไซตามะอารีนา จำกัด ขึ้นบริหาร ครั้นวันที่ 12 เดือนเดียวกันนั้น มีการเลือกและประกาศชื่อสนามกีฬาอย่างเป็นทางการว่า "ไซตามะซูเปอร์อารีนา" ออกแบบโดย แดน เมส์ (Dan Meis) สถาปนิกชาวสหรัฐอเมริกา จากบริษัทเอลเลอร์เบเบ็กเกต จำกัด (Ellerbe Becket) ร่วมกับ ทีมออกแบบนิกเก็งเซกเก/แมส 2000 (Nikken Sekkei/MAS 2000 Design Team) ส่วนการก่อสร้างดำเนินการโดยกิจการร่วมค้าระหว่าง บริษัทไทเซ จำกัด (Taisei), บริษัทมิตซูบิชิเฮฟวีอินดัสทรีส์ จำกัด (Mitsubishi Heavy Industries) และ บริษัทยูดีเค จำกัด (UDK) [1]
ทั้งสามบริษัทลงมือก่อสร้างในเดือนกันยายน พ.ศ. 2540 นั้น แล้วเสร็จและเปิดอย่างไม่เป็นทางการในวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2543 โดยสถานีวิทยุเอ็นเอชเคประกาศเชิญชวนประชาชนไปเข้าชมและออกกำลังกาย ต่อมาวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2543 มีพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ และในวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2543 ได้จัดกิจกรรมครั้งแรก เป็นการแข่งขันบาสเกตบอลนานาชาติระหว่างญี่ปุ่นและสเปน ใช้ชื่อว่า "ซูเปอร์ดรีมเกม 2000" (Super Dream Game 2000) และจัดคอนเสิร์ตในวันที่ 10 กันยายน
การเข้าถึง
แก้- ทางรถยนต์ จากโตเกียว ใช้ทางด่วนสายชูโต และออกที่ทางออกไซตามะชินโตชิง-โอมิยะ ก็สามารถเข้าสู่สนามกีฬาได้ทันที มีที่จอดรถ รองรับได้เจ็ดร้อยคัน ค่าธรรมเนียมชั่วโมงแรกสี่ร้อยเยน หลังจากนั้น ทุก ๆ สามสิบนาที คิดค่าธรรมเนียมสองร้อยเยน
- ทางรถไฟ
- การเดินทางโดยรถไฟลงที่สถานีไซตามะชินโตชิง (ญี่ปุ่น: さいたま新都心駅; โรมาจิ: Saitama shintoshin eki) รถไฟที่ผ่านสถานีนี้มีสามสายคือ
- โดยสารสาย สายไซเกียว (ญี่ปุ่น: 埼京線; โรมาจิ: Saikyō sen) ลงที่สถานีคิตะ-โยโนะ (ญี่ปุ่น: 北与野駅; โรมาจิ: Kita-Yono eki) แล้วเดินมาตามทางเชื่อมเข้าสู่สนามฯ ใช้เวลาประมาณเจ็ดนาที[6]
- ทางเครื่องบิน[7]
- ลงที่ท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียว ใช้บริการรถประจำทางสาย "ไซตามะชินโตชิง/โอมิยะเอกิ" ใช้เวลาประมาณเก้าสิบนาที
- ลงที่ท่าอากาศยานนานาชาตินาริตะ ใช้บริการรถประจำทางสาย "ไซตามะชินโตชิง/โอมิยะเอกิ" ใช้เวลาประมาณเก้าสิบนาที
อ้างอิง
แก้- ↑ Saitama Super Arena เก็บถาวร 2011-06-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อังกฤษ)
- ↑ 京浜東北線の駅 (ในภาษาญี่ปุ่น)
- ↑ 高崎線の駅 (ในภาษาญี่ปุ่น)
- ↑ さいたま新都心 (ในภาษาญี่ปุ่น)
- ↑ ＪＲ東北本線 (宇都宮線) เก็บถาวร 2011-04-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาญี่ปุ่น)
- ↑ SAITAMA SUPER ARENA เก็บถาวร 2011-05-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อังกฤษ)
- ↑ Keisei Bus เก็บถาวร 2011-08-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ญี่ปุ่น)
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- Saitama Super Arena (in English by Saitama Arena Co.,Ltd.)
- John Lennon Museum (in English by JLM, Co., Ltd.) เก็บถาวร 2008-04-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
