โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์

โซฟีแห่งพาลาทิเนต (เยอรมัน: Sophie von der Pfalz) หรือ โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์ (เยอรมัน: Sophie von Hannover) เป็นเจ้าหญิงชาวเยอรมัน-สกอตแลนด์ ผู้กลายเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ จากการที่นางเป็นพระราชนัดดา (หลานตา) ในพระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษทำให้เธอมีสิทธิในราชบัลลังก์อังกฤษ

โซฟีแห่งพาลาทิเนต
พระชายาในเจ้าผู้คัดเลือกแห่งฮันโนเฟอร์
ระหว่าง19 ธันวาคม 1692 – 23 มกราคม 1698
ดัชเชสแห่งเบราน์ชไวค์-ลือเนอบวร์ค
ระหว่าง18 ธันวาคม 1679 – 23 มกราคม 1698
ประสูติ14 ตุลาคม ค.ศ. 1630(1630-10-14)
กรุงเฮก สาธารณรัฐดัตช์
สิ้นพระชนม์8 มิถุนายน ค.ศ. 1714(1714-06-08) (83 ปี)
เฮอร์เรนเฮาเซิน ราชรัฐฮันโนเฟอร์
ฝังพระศพ9 มิถุนายน ค.ศ. 1714[1]
ปราสาทไลเนอ ราชรัฐฮันโนเฟอร์
คู่อภิเษกแอ็นสท์ เอากุสท์ ผู้คัดเลือกแห่งฮันโนเฟอร์
พระราชบุตร
ราชวงศ์พาลาทิเนต-ซิมเมิร์น
พระราชบิดาฟรีดริชที่ 5 เจ้าผู้ครองฟัลทซ์
พระราชมารดาเอลิซาเบธแห่งสกอตแลนด์

เจ้าหญิงโซฟีประสูติเมื่อ 14 ตุลาคม 1630 ที่กรุงเฮกในเนเธอร์แลนด์ เป็นพระธิดาองค์เล็กของฟรีดริชที่ 5 เจ้าผู้ครองพาลาทิเนต แห่งราชวงศ์วิทเทิลส์บัค กับเจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งสกอตแลนด์ โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์มักจะรู้จักกันในชื่อ ดัชเชสโซฟี เพื่อบางครั้งป้องกันการสับสนกับเจ้าหญิงโซฟี โดโรเธีย แห่งเซลล์ ผู้เป็นลูกสะใภ้

การสืบราชสันตติวงศ์

แก้

ในปี 1700 รัชทายาทลำดับสองในขณะนั้นคือเจ้าชายวิลเลียม ดยุกแห่งกลอสเตอร์ (โอรสในเจ้าหญิงแอนน์แห่งเดนมาร์ก รัชทายาทลำดับหนึ่ง) สิ้นพระชนม์ในวัยสิบเอ็ดปี ทำให้เกิดความไม่แน่ชัดเกี่ยวกับผู้เป็นรัชทายาทลำดับถัดจากเจ้าหญิงแอนน์ ขณะเดียวกัน รัฐสภาบริเตนใหญ่ไม่เห็นทางที่เป็นไปได้ว่าพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 หรือเจ้าหญิงแอนน์ จะสามารถมีทายาทสืบบัลลังก์บริเตนใหญ่

ในปี 1701 รัฐสภาได้ตราพระราชบัญญัติว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์เพื่อป้องกันมิให้ทายาทสายอื่นที่นับถือโรมันคาทอลิกอ้างสิทธิ์ในราชสมบัติ กฎหมายกำหนดไว้ว่าสิทธิในราชสมบัติถัดจากทายาทในพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 และทายาทในเจ้าหญิงแอนน์ จะตกเป็นของเจ้าหญิงโซฟีแห่งฮันโนเฟอร์และผู้สืบสันดานของพระองค์ ในฐานะที่ทรงเป็นหลานตาในพระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งราชวงศ์สจวต และทรงนับถือนิกายโปรเตสแตนต์ ด้วยเหตุนี้ เจ้าหญิงโซฟีแห่งฮันโนเฟอร์จึงกลายเป็นรัชทายาทลำดับสองตามผลแห่งกฎหมาย

ในปี 1702 พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 เสด็จสวรรคต ส่งผลให้เจ้าหญิงแอนน์ขึ้นสืบราชสมบัติเป็นพระนางเจ้าแอนน์แห่งบริเตนใหญ่ เจ้าหญิงโซฟีจึงเลื่อนขึ้นเป็นรัชทายาทลำดับหนึ่ง อย่างไรก็ตาม โซฟีสิ้นพระชนม์ในวันที่ 8 มิถุนายน 1714 ก่อนการสวรรคตของพระนางเจ้าแอนน์เพียง 23 วัน ตำแหน่งรัชทายาทลำดับหนึ่งจึงตกเป็นของโอรสองค์โตของเจ้าหญิงโซฟี คือเกออร์ค ลูทวิช แห่งเบราชไวน์-ลือเนอบวร์ค ซึ่งขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าจอร์จที่ 1 แห่งบริเตนใหญ่ ถือเป็นกษัตริย์อังกฤษองค์แรกที่เป็นชาวเยอรมันโดยกำเนิด

พระบุตร

แก้

เจ้าหญิงโซฟีสมรสกับแอ็นสท์ เอากุสท์ แห่งเบราน์ชไวค์-คาเลินแบร์ค เมื่อปี 1658 โซฟีเคยตั้งครรภ์จำนวนเก้าครรภ์ แต่ครรภ์ที่สามและที่ห้าเป็นการคลอดแล้วตาย พระบุตรที่รอดชีวิตจึงมีด้วยกันเจ็ดองค์ ได้แก่:

  1. เกออร์ค เอากุสท์ (1660–1727) กษัตริย์แห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์
  2. ฟรีดริช เอากุสท์ (1661–1691)
  3. มัคซีมีลีอาน วิลเฮล์ม (1666 1726)
  4. โซฟี ชาร์ล็อทเทอ (1668–1705) สมรสกับพระเจ้าฟรีดริชที่ 1 แห่งปรัสเซีย
  5. คาร์ล ฟิลลิพ (1669–1690)
  6. คริสทีอัน ไฮน์ริช (1671–1703)
  7. แอนสท์ เอากุสท์ (1674–1728) ดยุกแห่งยอร์กและออลบานี

อ้างอิง

แก้
ก่อนหน้า โซฟีแห่งฮันโนเฟอร์ ถัดไป
แอนน์แห่งเดนมาร์ค   รัชทายาทลำดับหนึ่งแห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์
(1702–1714)
  เกออร์ค เอากุสท์