แหล่งคริสเตียนลับในภูมิภาคนางาซากิ

แหล่งคริสเตียนลับในภูมิภาคนางาซากิ (ญี่ปุ่น: 長崎と天草地方の潜伏キリシタン関連遺産) เป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรมของประเทศญี่ปุ่น ประกอบด้วยสถานที่ 12 แห่ง ที่ตั้งอยู่ในจังหวัดนางาซากิและคูมาโมโตะเกี่ยวกับ คากูเระคิริชิตัง และศาสนาคริสต์ในญี่ปุ่น มีอายุตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 19 ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงยุคของการห้ามศรัทธาของคริสเตียนตลอดจนการฟื้นฟูชุมชนคริสเตียนหลังจากการยกเลิกการห้ามอย่างเป็นทางการใน ค.ศ. 1873

แหล่งคริสเตียนลับในภูมิภาคนางาซากิ *
  แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ประเทศ ญี่ปุ่น
ประเภทมรดกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา(iii)
อ้างอิง1495
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน2561 (คณะกรรมการสมัยที่ 42)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ศาสนาคริสต์เผยแพรสู่ญี่ปุ่นครั้งแรกใน ค.ศ. 1549 กับการมาของมิชชันนารีเยซูอิตฟรันซิสโก ฆาบิเอร์ ความเชื่อใหม่นี้ชนะใจผองชนเป็นจำนวนมากรวมไปถึงไดเมียวจำนวนหนึ่ง อย่างไรก็ตามผู้ปกครองประเทศกีดกันและปราบปรามผู้ที่นับถือศาสนาคริสต์โดยเฉพาะในช่วงสองศตวรรษของการประกาศปิดประเทศ กระทั่งญี่ปุ่นต้องเผชิญกับการมาถึงของมหาอำนาจตะวันตกและการเปิดประเทศ ตลอดจนการฟื้นฟูเมจิในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่กิจกรรมเผยแผ่ศาสนาและชาวคริสต์ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกอย่างลับ ๆ กลับมาปรากฎตัวขึ้นอีกครั้ง

มรดกโลก แก้

แหล่งคริสเตียนลับในภูมิภาคนางาซากิ ของญี่ปุ่นได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 42 เมื่อ 2561 ที่เมืองมานามา ประเทศบาห์เรน ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังต่อไปนี้

  • (iii) - เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว

สถานที่ขึ้นทะเบียน แก้

ชื่อ ก่อตั้ง ที่ตั้ง วัสดุ หมายเหตุ ภาพ
อาสนวิหารโออูระ
(ญี่ปุ่น: 大浦天主堂)[1]
1864 นางาซากิ อิฐ สมบัติแห่งชาติ  
โบสถ์คูโรชิมะ
(ญี่ปุ่น: 黒島天主堂)[2]
1902 ซาเซโบะ (จังหวัดนางาซากิ) อิฐ ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ  
อดีตโบสถ์โงริง
(ญี่ปุ่น: 旧五輪教会堂)[3]
1881 โกโต (จังหวัดนางาซากิ) ไม้ ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ  
โบสถ์คาชิรางาชิมะ
(ญี่ปุ่น: 頭ヶ島天主堂)[4]
1919 ชิงกามิโงโต (จังหวัดนางาซากิ) หิน ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ  
โบสถ์ทาบิระ
(ญี่ปุ่น: 田平天主堂)[5]
1917/8 ฮิราโดะ (จังหวัดนางาซากิ) อิฐ  
โบสถ์ชิตสึ
(ญี่ปุ่น: 出津教会)
1882 นางาซากิ อิฐ ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ  
โบสถ์โอโนะ
(ญี่ปุ่น: 大野教会堂)[6]
1893 นางาซากิ หิน ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ  
อดีตโบสถ์โนคูบิ
(ญี่ปุ่น: 旧野首教会)
1908 โอจิกะ (จังหวัดนางาซากิ) อิฐ  
โบสถ์เองามิ
(ญี่ปุ่น: Egami Churchโรมาจิ江上天主堂) [7]
1917/8 โกโต (จังหวัดนางาซากิ) ไม้ ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ  
ซากปราสาทฮาระ
(ญี่ปุ่น: 原城跡)[8]
มินามิชิมาบาระ (จังหวัดนางาซากิ) แหล่งประวัติศาสตร์  
ซากปราสาทฮิโนเอะ
(ญี่ปุ่น: 日野江城跡)[9]
มินามิชิมาบาระ (จังหวัดนางาซากิ)  
สถานที่ศักดิ์สิทธิ์และชุมชนบนเกาะฮิราโดะ
(ญี่ปุ่น: 平戸島の聖地と集落)
ฮิราโดะ (จังหวัดนางาซากิ) ภูมิทัศน์วัฒนธรรมที่สำคัญ  
ชุมชนซาคิตสึแห่งอามากูซะ
(ญี่ปุ่น: 天草の﨑津集落)
อามากูซะ (จังหวัดคูมาโมโตะ) ภูมิทัศน์วัฒนธรรมที่สำคัญ  

อ้างอิง แก้

  1. "大浦天主堂 (Ōura Cathedral) ID 3522". Database of National Cultural Properties, Agency for Cultural Affairs. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  2. "黒島天主堂 (Kuroshima Church) ID 3541". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  3. "旧五輪教会堂 (Former Gorin Church) ID 3543". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  4. "頭ヶ島天主堂 (Kashiragashima Church) ID 3415". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  5. "田平天主堂 (Tabira Church) ID 3844". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  6. "大野教会堂 (Ōno Church) ID 4285". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  7. "江上天主堂 (Egami Church) ID 4286". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  8. "原城跡 (Site of Hara Castle) ID 2754". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.
  9. "日野江城跡 (Site of Hinoe Castle) ID 2783". Database of National Cultural Properties. สืบค้นเมื่อ 21 Sep 2011.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้