วิกิพีเดีย

แครี มัลลิแกน

นักแสดงชาวอังกฤษ

แครี ฮันนาห์ มัลลิแกน[1] (อังกฤษ: Carey Hannah Mulligan; เกิด 28 พฤษภาคม ค.ศ. 1985)[2]เป็นนักแสดงและนักร้องชาวอังกฤษ มีผลงานละครเวทีเปิดตัวในละคร Forty Winks ของ Kevin Elyot ในปี 2004 ในด้านภาพยนตร์และโทรทัศน์ มีภาพยนตร์เปิดตัว ดอกไม้ทรนงกับชายชาติผยอง (2005) มีบทบาททางโทรทัศน์ รวมถึง Ada Clare ในภาพยนตร์ซีรีส์ Bleak House (2005) และ Sally Sparrow ใน Doctor Who (2007) ในปี 2008 เธอแสดงบรอดเวย์เปิดตัวใน The Seagull

แครี มัลลิแกน
มัลลิแกนในปี ค.ศ. 2018
เกิดแครี ฮันนาห์ มัลลิแกน
(1985-05-28) 28 พฤษภาคม ค.ศ. 1985 (38 ปี)
ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
การศึกษา
อาชีพนักแสดง
ปีปฏิบัติงาน2004–ปัจจุบัน
คู่สมรสMarcus Mumford (สมรส 2012)
บุตร2
รางวัลรายชื่อทั้งหมด

มัลลิแกนได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล ผู้แสดงนำหญิงยอดเยี่ยม จากรางวัลออสการ์, ลูกโลกทองคำ, SAG และ BAFTA สำหรับบทบาท Jenny Mellor ในภาพยนตร์ An Education (2009) ในปี 2015 เธอได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลโทนี่ สำหรับนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมในละครเวที จากละครเวทีของเธอใน Skylight ของ David Hare  เธอแสดงในภาพยนตร์ Never Let Me Go (2010), Drive (2011), Shame (2011), เดอะ เกรท แกตสบี้ รักเธอสุดที่รัก (2013), Inside Llewyn Davis (2013), สุดปลายทางรัก (2015), และ Suffragette (2015).

ชีวิตช่วงแรก แก้

มัลลิแกนเกิดที่เวสต์มินสเตอร์ ลอนดอน,[3][4] เป็นลูกสาวของนาโน มัลลิแกน (สกุลเดิม บูธ) และสตีเฟน มัลลิแกน พ่อของเธอมีเชื้อสายไอริช มาจาก ลิเวอร์พูล แม่ของเธอมาจากเมืองลันเดโล (Llandeilo) เวลส์ [1][5][6]  แม่ของเธอเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย พ่อเป็นผู้จัดการโรงแรม  ตอนเธออายุสามขวบ ครอบครัวย้ายไปเยอรมัน ตอนที่พ่อของเธอต้องไปทำหน้าที่บริหารโรงแรมที่นั่น ขณะอยู่ที่เยอรมัน แครีและน้องชายเรียนหนังสือที่ International School of Düsseldorf (เมืองดึสเซิลดอร์ฟ) [7] ตอนเธออายุแปดขวบเธอและครอบครัวย้ายกลับอังกฤษ ตอนเป็นวัยรุ่นเธอศึกษาต่อที่ Woldingham School ใน เซอร์รีย์[8]

ความสนใจการแสดง แก้

มัลลิแกนสนใจการแสดงเมื่อเห็นน้องชายของเธอเล่นละคร The King and I  ตอนอายุ 6 ขวบ  ในระหว่างการซ้อมละคร เธอก็อ้อนวอนครูของน้องชายขอให้เธอเล่นละครด้วย แล้วเธอก็ได้ร่วมการขับร้องประสานเสียง ตอนเป็นวัยรุ่น เรียนอยู่ที่ Woldingham เธอก็ทำการละครอย่างแข็งขัน เป็นนักเรียนหัวหน้าแผนกดราม่า เล่นละครและร้องเพลง จัดเวิร์กชอปกับนักเรียนรุ่นน้อง และช่วยกันผลิตละครเวที[9][10]

ตอนอายุ 16 ปี เธอไปดูละคร Henry V (จากบทประพันธ์ของวิลเลียม เชกสเปียร์) นำแสดงโดยเคนเน็ธ บรานาห์ (Kenneth Branagh) การแสดงของเคนเน็ธเป็นแรงบันดาลใจ ทำให้เธอคิดต้องการมีอาชีพทางการแสดง เธอจึงเขียนจดหมายถึงเคนเน็ธ ขอคำแนะนำ "ฉันอธิบายว่า พ่อแม่ของฉันไม่ต้องการให้(เธอ)แสดง(ละคร)  แต่ฉันรู้สึกว่า มันจะเป็นอาชีพของฉันในชีวิต" เธอบอกเคนเน็ธ น้องสาวของเคนเน็ธตอบจดหมายว่า "เคนเน็ธบอกว่า ถ้าคุณรู้สึกต้องการเป็นนักแสดงอย่างหนักแน่นเช่นนั้น คุณจะต้องเป็นนักแสดงนักแสดง"[11]

พ่อแม่ของมัลลิแกนไม่เห็นด้วยกับเป้าหมายการมีอาชีพการแสดงของเธอ และอยากให้เธอเข้ามหาวิทยาลัยเหมือนกับน้องชาย เมื่ออายุ 17 ปี มัลลิแกนยื่นใบสมัครที่โรงเรียนการละครในลอนดอนสามแห่ง (แทนที่จะสมัครมหาวิทยาลัย ตามที่พ่อแม่ของเธอคาดหวัง) แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับในเวลาต่อมา   ในปีสุดท้ายที่ Woldingham นักแสดง/เขียนบท จูเลี่ยน ฟิวโลเวส (Julian Fellowes) ได้สอนบรรยายที่โรงเรียนเกี่ยวกับการผลิตภาพยนตร์ Gosford Park  มัลลิแกนได้พูดกับ จูเลี่ยน หลังจากการบรรยายและขอคำแนะนำเกี่ยวกับอาชีพนักแสดง แต่จูเลี่ยนไม่สนับสนุน แนะนำว่า "แต่งงานกับนักกฎหมายแทนดีกว่า"  มัลลิแกนไม่ยอมแพ้ หลังจากนั้นเธอได้ส่งจดหมาย ถึงจูเลี่ยน ซึ่งเธอบอกเขาว่า เธอจริงจังเรื่องการแสดง และบอกว่า อาชีพนั้นเป็นจุดประสงค์ของเธอในชีวิต หลายสัปดาห์ต่อมาภรรยาของจูเลี่ยน เอมม่า (Emma Joy Kitchener) ชวนเธอเข้าร่วมงานอาหารค่ำที่เอมม่าและสามีจัดขึ้นเพื่อให้คำแนะนำแก่หนุ่มสาวที่สนใจเป็นนักแสดง ในงานนี้ แครี มัลลิแกน ได้พบกับผู้ช่วยฝ่ายคัดเลือกนักแสดงซึ่งนำไปสู่การออดิชั่นสำหรับบทบาทในภาพยนตร์ Pride and Prejudice เธอก็ทำออดิชั่นบสามครั้ง และในที่สุดก็ได้รับกบทบาทของ Kitty Bennet[11][12][13][14] ช่วงวัยรุ่นจนถึง 20 ต้นๆ แครีเคยทำงานบาร์เมดในผับ และรับงานทำธุระ-จัดหาและส่งของให้กับ Ealing Studios ในระหว่างงานแสดง[13][15]

อาชีพ แก้

 
มัลลิแกน กับ  Peter Sarsgaard

ใน ค.ศ. 2004 ตอนอายุ 19 ปี มัลลิแกนเริ่มการแสดงละครเวที Forty Winks ที่ Royal Court Theatre ในลอนดอน[16][17] ในปีถัดไปเธอมีภาพยนตร์เปิดตัวเรื่อง Pride & Prejudice , (ปี 2005) ซึ่งดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ Jane Austen เธอแสดงเป็น Kitty Bennet หลังจากนั้นหนึ่งปีเธอก็รับบทเด็กกำพร้า Ada Clare ในทีวีซีรีสฺ Bleak House (ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ Charles Dickens) ซึ่งได้รับรางวัล ภาพยนตร์ซีรีส์ประเภทดราม่ายอดเยี่ยม จาก BAFTA ในปี 2006 [18] ในปี 2007 มัลลิแกนมีงานการแสดงจำนวนมาก รวมถึง My Boy Jack นำแสดงโดยแดเนียล แรดคลิฟฟ์ และ Northanger Abbey (2007) เธอแสดงบท Elsie ลูกสาวของนักเขียน รัดยาร์ด คิปลิง (Rudyard Kiplin)  เธอได้รับรางวัล Constellation Award จากบทบาทการแสดงเป็น Sally Sparrow ในซีรีส์ Doctor Who ตอน "Blink" [19] ในปี 2007 เธอรับบทละครเวทีที่นำมาทำใหม่ The Seagull แสดงเป็น Nina กับ Kristin Scott Thomas และ Arkadina และตัวละคร Trigorin ของ Chiwetel Ejiofor สำหรับละครเวทีนี้ เธอได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี และการยกย่องจากนักวิจารณ์ของ The Daily Telegraph และ The Observer  และในการเปิดตัวแสดงบรอดเวย์ของ The Seagull ในปี 2008 เธอก็ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล Drama Desk Award[20]

อาชีพการแสดงของมัลลิแกนถึงจุดเบรกทรูครั้งใหญ่เมื่อตอนอายุ 22 ปี เธอรับบทผู้แสดงนำครั้งแรก เป็น Jenny ใน An Education (ปี 2009) ซึ่งเป็นภาพยนตร์อิสระ โดยผู้กำกับหญิงชาวเดนมาร์ก โลน เชอร์ฟิก (Lone Scherfig) และเขียนโดยนิก ฮอร์นบี มีนักแสดงหญิงนับร้อยที่เข้าทำออดิชั่น แต่ออดิชั่นของมัลลิแกนเป็นที่ประทับใจที่สุดกับ Scherfig[21][22] ภาพยนตร์และการแสดงของเธอได้รับคำวืจารณ์อย่างท่วมท้น มัลลิแกนได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล Academy Award, Screen Actors Guild, Golden Globe, และชนะรางวั   BAFTA Lisa Schwarzbaum นิตยสาร EW และ Todd McCarthy นิตยสาร Variety ทั้งสองเปรียบเทียบการแสดงของเธอ กับออดรีย์ เฮปเบิร์น[23][24] Peter Travers นิตยสาร Rolling Stone อธิบายความสามารถการแสดงของมัลลิแกนว่าเป็น  "ดาวที่เร้าใจ ดึงดูดใจยิ่ง"[25] ขณะที่ Claudia Puig แห่ง USA Today รู้สึกว่ามัลลิแกนมีปีของการแสดงที่ดีที่สุด[26] The Guardian โดย Peter Bradshaw สรุปว่า เธอแสดง "ได้ยอดเยี่ยม วิเศษมาก"[27] มัลลิแกนได้รับรางวัล Shooting Stars Award จากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเบอร์ลิน ปี 2009[28] และได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล BAFTA นักแสดงดาวรุ่ง ซึ่งเป็นผลของการโหวตสาธารณะในประเทศอังกฤษ

จากนั้นมัลลิแกนก็รับบทแสดงภาพยนตร์อิสระ The Greatest (2009)[29] หลังจากถูกคัดเลือกให้ร่วม  The Academy of Motion Picture Arts and Sciences,[30] เธอก็ชนะรางวัล British Independent Film Award จากการแสดงและเป็นผู้บรรยายด้วยในภาพยนตร์ Never Let Me Go (2010) ที่ดัดแปลงจากนวนิยายของ Kazuo Ishiguro  ภาพยนตร์นี้แข่งขันกับโครงการอื่นของเธอเอง คือ Wall Street: Money Never Sleeps กำกับโดยโอลิเวอร์ สโตน Kazuo Ishiguro  ถูกสกกรีนออกจากการแข่งขันที่เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ ปี 2010 [31] และเป็นโครงการสตูดิโอแรกของเธอด้วย [32] ปีถัดไป เธอก็ร่วมร้องเพลง "Write About Love" กับวงดนตรี Belle & Sebastian [33]

มัลลิแกนกลับไปแสดงละครเวที โปรดักชั่นขนาดเล็ก (off-Broadway) ที่ดัดแปลงจาก Through a Glass, Darkly  ของอิงมาร์ เบิร์กแมน ละครนี้เปิดการแสดงใน Atlantic Theater Company ช่วง 31 พฤษภาคม –3 กรกฎาคม 2011 [34] มัลลิแกนเล่นเป็นตัวละครหลักของเรื่อง ที่มีสภาวะจิตไม่ปรกติ เธอได้รับคำสรรเสริญอย่างมากจากนักวิจารณ์[35][36]

 
มัลลิแกนกับทีมงาน The Great Gatsby (2013)

มัลลิแกน ร่วมแสดงในภาพยนตร์ Drive (2011) กำกับโดยผู้กำกับชาวเดนมาร์ก Nicolas Winding Refn เธอได้รับการเสนอเข้าชิงรางวัล นักแสดงสบทบหญิงยอดเยี่ยม เป็นครั้งที่สองจาก BAFTA [37] เธอถ่ายภาพยนตร์ Shame ของ Steve McQueen กับนักแสดง Michael Fassbender ในนิวยอร์ในเดือนมกราคม 2011[38] ภาพยนตร์ Drive เปืดตัวที่ Cannes Film Festival และ Shame ที่ Venice Film Festival ทั้งสองได้รับคำวิจารณ์ที่ดี [39]

มัลลิแกนรับบทเป็น Daisy Buchanan ตรงข้าม ลีโอนาร์โด ดิแคพรีโอ  ในภาพยนตร์ The Great Gatsby ซึ่งออกฉายในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2013 น[40][41] มัลลิแกนมีออดิชั่นกับบทบาทของ Daisy ในช่วงปลายปี 2010 ในขณะที่ร่วมอาหารค่ำของงานแฟชั่น Vogue ที่นครนิวยอร์ก ในเดือนพฤศจิกายน แคทเธอรีน มาร์ติน ภรรยาของ บาซ เลอห์มานน์  เป็นคนแจ้งให้เธอรู้ว่าได้รับบท Daisy  แล้วในเดือนพฤษภาคม ปี 2012 เธอเป็นประธานร่วมกับ แอนนา วินเทอร์ ของการจัดงาน Met Ball Gala ธีม Gatsby 2012 [42][43]

มัลลิแกนแสดงนำในภาพยนตร์ Far from the Madding Crowd ซึ่งดัดแปลงจากนวนิยายชื่อเดียวกันของ Thomas Hardy, กำกับโดย Thomas Vinterberg, Matthias Schoenaerts เป็นผู้แสดงนำชาย และ Tom Sturridge, Michael Sheen ร่วมแสดง [44][45]

ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2014 มัลลิแกนแแสดงละครเวที Skylight กับ Bill Nighy และ Matthew Beard, กำกับโดย Stephen Daldry ที่ Wyndham's Theatre ใน West End ลอนดอน [46]  ในปีเดียวกันนั้น ก็ได้รับรางวัล Revival of the Year จาก Evening Standard Theatre Award และรางวัล Best Revival จาก Olivier Award[47] เธอกลับไปแสดงที่บรอดเวย์ตอนที่ Skylight ย้ายไปในเดือนเมษายน ค.ศ. 2015 การแสดงของเธอในตัวละคร Kyra ได้รับคำนิยมสูง และเธอก็ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลการแสดงยอดเยี่ยมโดยนักแสดงนำหญิงในเวทีละคร จาก Tony Award [48][49]

มัลลิแกนแสดงนำในภาพยนตร์ Suffragette กำกับโดย Sarah Gavron และเขียนบทโดย Abi Morgan และออกฉายในเดือนตุลาคม 2015 น[50]

ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2016 มีแถลงข่าวว่า เธอรับบทตรงข้ามกับ Jake Gyllenhaal ในภาพยนตร์อิสระเรื่อง Wildlife ซึ่งดัดแปลงจากนวนิยายชื่อเดียวกันของ Richard Ford  ภาพยนตร์เรื่องนี้กำกบโดย Paul Dano และเขียนบทโดย Dano และ Zoe Kazan [51]

ชีวิตส่วนตัว แก้

 
มัลลิแกนในปี 2012

มัลลิแกนแต่งงานกับมาร์คัส มัมฟอร์ต นักร้องนำวงดนตรี Mumford & Sons ทั้งสองเป็นเพื่อนทางจดหมายกันตั้งแต่เด็ก ขาดการติดต่อระยะหนึ่ง และกลับมาคบหากันตอนเป็นผู้ใหญ่[52][53] ไม่กี่สัปดาห์หลังจากมีการปิดงานผลิตภาพยนตร์ Inside Llewyn Davis ซึ่งทั้งสองมีส่วนเกี่ยวข้อง ก็แต่งงานกันในวันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 2012[54] ทั้งคู่มีลูกสาวชื่อ Evelyn Grace Mumford เกิดในเดือนกันยายน 2015 และลูกชาย Wilfred เกิดในเดือนสิงหาคม 2017[55][56]

มัลลิแกนมีพี่ชายชื่อ โอแวน อดีตกัปตันในกองทัพอังกฤษ เคยไปปฏิบัติหน้าที่ทั้งในกาเบกิซถานและอัฟกานิสถาน[57][58]

งานสังคมและการกุศล แก้

นอกเหนือจากงานแสดง มัลลิแกนเป็นหนึ่งในนักแสดงหญิงอีกหลายคนที่ร่วม Safe Project (แต่ละคนถ่ายรูปในสถานที่ที่รู้สึกปลอดภัยที่สุด)  สำหรับซีรีส์ ค.ศ. 2010 เพื่อปลุกจิตสำนึกเรื่องการค้ามนุษย์ทางเพศ[59] เธอบริจาคชุด Vionnet ที่เธอสวมไปงาน BAFTA 2010 ให้กับ Curiosity Shop เพื่อนขายและนำไปบริจาคเพื่อการกุศล[60]

มัลลิแกนได้รับเลือกให้เป็นทูตของ Alzheimer's Society ในปี 2012 โดยมีเป้าหมายในการสร้างความตระหนักและให้ทุนวิจัยโรคสมองเสื่อมและโรคจิตเสื่อม คุณยายของเธอเป็นอัลไซเมอร์และจำเธอไมได้แล้ว[61][62] เธอช่วยจัดและเข้าร่วมงาน Memory Walk ของสมาคมนี้ในปี 2012 และเป็นหนึ่งในผู้ให้สปอนเซอร์แก่สมาคมในการ การจัดงานกึ่งมาราธอน Nike Run to the Beat  ในลอนดอน ในปี 2013[63][64]

ใน ค.ศ. 2014 มัลลิแกนเป็นทูตสำหรับงานการกุศล War Child และในปี 2014 เธอไปเยี่ยมสาธารณรัฐคองโก[65][66]

ผลงานการแสดง แก้

ภาพยนตร์ แก้

ปี เรื่อง บทบาท ผู้กำกับ หมายเหคุ
2005 Pride & Prejudice Kitty Bennet Joe Wright
2007 And When Did You Last See Your Father? Rachel Anand Tucker
2009 The Greatest Rose Shana Feste
Brothers Cassie Willis Jim Sheridan
Public Enemies Carol Slayman Michael Mann
An Education Jenny Mellor Lone Scherfig
2010 Never Let Me Go Kathy H Mark Romanek
Wall Street: Money Never Sleeps Winnie Gekko Oliver Stone
2011 Drive Irene Nicolas Winding Refn
Shame Sissy Sullivan Steve McQueen
2013 The Great Gatsby Daisy Buchanan Baz Luhrmann
Inside Llewyn Davis Jean Berkey Joel & Ethan Coen
2015 Far from the Madding Crowd Bathsheba Everdene Thomas Vinterberg
Suffragette Maud Watts Sarah Gavron
2017 แผ่นดินเดียวกัน Laura McAllan Dee Rees
2018 Wildlife Jeanette Brinson Paul Dano

โทรทัศน์ แก้

ปี เรื่อง บทบาท หมายเหคุ
2005 Bleak House Ada Clare ผู้แสดงหลัก (ทั้งหมด 15 ตอน)
2006 Amazing Mrs Pritchard Emily Pritchard ผู้แสดงหลัก (ทั้งหมด 6 ตอน)
Agatha Christie's Marple: The Sittaford Mystery Violet Willett ภาพยนตร์โทรทัศน์
Trial & Retribution X: Sins of the Father Emily Harrogate 2 ตอน
2007 Waking the Dead Sister Bridgid 2 ตอน
Northanger Abbey Isabella Thorpe ภาพยนตร์โทรทัศน์
My Boy Jack Elsie Kipling ภาพยนตร์โทรทัศน์
Doctor Who Sally Sparrow ตอน "Blink"
2014 The Spoils of Babylon Lady Anne York (voice) Two ตอน
2018 Collateral Detective Inspector Kip Glaspie ผู้แสดงหลัก (all 4 ตอน)

ละครเวที แก้

ปี ชื่อเรื่อง บทบาท สถานที่
2004 Winks, FortyWinks, FortyForty Winks Hermia Royal Court Theatre
2005–2006 Hypochondriac, TheHypochondriac, TheThe Hypochondriac Angelique Almeida Theatre
2007 The Seagull Nina Zarechnaya Royal Court Theatre
2008 The Seagull Nina Zarechnaya Broadway
Walter Kerr Theatre
2011 Through a Glass Darkly Karin Off-Broadway
Atlantic Theatre Company
2014 Skylight Kyra Hollis Wyndham's Theatre
2015 Skylight Kyra Hollis Broadway
Golden Theatre
2018 Girls & Boys Royal Court Theatre
Girls & Boys Off-Broadway
Minetta Lane Theatre

ดนตรี แก้

อัลบั้ม
ปี ชื่อเรื่อง แกร็ก
2010 Belle and Sebastian Write About Love "Write About Love"
2011 Shame (soundtrack) "Theme from New York, New York"
2013 Inside Llewyn Davis (soundtrack) "Five Hundred Miles" with Justin Timberlake and Stark Sands
2015 Far from the Madding Crowd "Let No Man Steal Your Thyme" with Michael Sheen

รางวัล แก้

ปี สถาบัน ประเภท ผลงาน ผล
2007 Ian Charleson Awards Commendation The Seagull ชนะ
2008 Drama Desk Awards Outstanding Featured Actress in a Play The Seagull เสนอชื่อเข้าชิง
2009 BAFTA Best Actress in a Leading Role An Education ชนะ
National Board of Review Best Actress ชนะ
British Independent Film Awards Best Performance by an Actress in a British Independent Film ชนะ
Academy Awards Best Actress เสนอชื่อเข้าชิง
Critics' Choice Movie Awards Best Actress เสนอชื่อเข้าชิง
Golden Globe Awards Best Actress in a Motion Picture – Drama เสนอชื่อเข้าชิง
Screen Actors Guild Awards Outstanding Performance by a Female Actor in a Leading Role เสนอชื่อเข้าชิง
Screen Actors Guild Awards Outstanding Performance by a Cast in a Motion Picture เสนอชื่อเข้าชิง
2010 British Independent Film Awards Best Performance by an Actress in a British Independent Film Never Let Me Go ชนะ
Saturn Awards Best Actress เสนอชื่อเข้าชิง
2011 BAFTA Best Actress in a Supporting Role Drive เสนอชื่อเข้าชิง
British Independent Film Awards Best Actress in a Supporting Role Shame เสนอชื่อเข้าชิง
Critics' Choice Movie Awards Best Supporting Actress Shame เสนอชื่อเข้าชิง
2012 Drama Desk Awards Outstanding Actress in a Play Through a Glass Darkly เสนอชื่อเข้าชิง
2015 Drama Desk Awards Outstanding Actress in a Play Skylight เสนอชื่อเข้าชิง
Drama League Awards Outstanding Actress in a Play เสนอชื่อเข้าชิง
Tony Awards Best Lead Actress in a Play เสนอชื่อเข้าชิง
British Independent Film Awards Best Performance by an Actress in a British Independent Film Suffragette เสนอชื่อเข้าชิง
Hollywood Film Awards Hollywood Actress Award ชนะ
Satellite Awards Best Actress เสนอชื่อเข้าชิง
Women Film Critics Circle Best Actress[67] ชนะ

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ 1.0 1.1 England & Wales, 1984-2004. Gives name at birth as "Carey Hannah Mulligan"
  2. ↑ McMullen, Randy (27 May 2010). "People: Crystal Bowersox split with boyfriend day before 'Idol' finale". The Oakland Tribune. Bay Area News Group. สืบค้นเมื่อ 29 May 2010.
  3. ↑ Hornby, Nick "She's the One" Archived from Elle
  4. ↑ Muller, Matt "There's Something About Carey" Total Film
  5. ↑ Rees, Claire (7 February 2010). "Mum keeps my feet on ground, says Oscar hopeful Carey Mulligan". Wales Online. สืบค้นเมื่อ 18 February 2010.
  6. ↑ Anna Carey (28 October 2009). "Life lessons captured on film". The Irish Times. Irish Times Trust. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-18. สืบค้นเมื่อ 21 December 2009.(ต้องสมัครสมาชิก)
  7. ↑ Abramowitz, Rachel "Carey Mulligan Gets An Education" Los Angeles Times
  8. ↑ Anita Singh (20 February 2010). "Carey Mulligan: her journey from school stage to Bafta's red carpet". The Daily Telegraph. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 January 2022. สืบค้นเมื่อ 10 April 2012.
  9. ↑ Emily Attwood & Brian Haran (23 September 2005). "Actress Carey's Pride and Joy(archived)". ICSouthLondon.co.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 February 2006.
  10. ↑ "ABC News Mulligan". ABC News
  11. ↑ 11.0 11.1 Fox, Chloe "Carey Mulligan All or Nothing". The Telegraph.
  12. ↑ Fuller, Graham "Actress Carey Mulligan, Emotionally Speaking" "The Arts Desk"
  13. ↑ 13.0 13.1 Buck, Joan "The Talented Miss Mulligan" เก็บถาวร 15 มกราคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Vogue
  14. ↑ Clements, Erin "Three Things to Know About An Education Star Carey Mulligan" เก็บถาวร 22 กุมภาพันธ์ 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน "Elle.com"
  15. ↑ "Carey Mulligan Returns Home" เก็บถาวร 2016-11-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Hamhigh.co.uk,
  16. ↑ Billington, Michael "Forty Winks Guardian Review" "The Guardian"
  17. ↑ Spencer, Charles "Forty Winks Telegraph Review" "The Telegraph"
  18. ↑ staff "Why Carey's Delighted to be an Orphan"The Scotsman
  19. ↑ "2008 Constellation Awards". Constellation Awards. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 July 2010. สืบค้นเมื่อ 20 May 2010.
  20. ↑ Paul Cozby (2009). "'Billy Elliot' Nabs Drama Desk Best Musical". About.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 July 2011. สืบค้นเมื่อ 18 December 2009.
  21. ↑ Harry Haun (22 September 2009). "Educating Carey: Lone Scherfig's '60s Tale Grooms a New Movie Star". FilmJournal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 June 2013. สืบค้นเมื่อ 18 December 2009.
  22. ↑ Diane Solway (10 February 2010). "Lone Scherfig". W Magazine. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 June 2013.
  23. ↑ Todd McCarthy (21 January 2009). "An Education". Variety. สืบค้นเมื่อ 18 December 2009.
  24. ↑ Lisa Schwarzbaum (7 October 2009). "An Education (2009)". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 18 December 2009.
  25. ↑ Travers, Peter (8 October 2009). "Education". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-28. สืบค้นเมื่อ 10 March 2011.
  26. ↑ Claudia Puig (9 October 2009). "'An Education' teaches a vivid lesson in life, love". USA Today. สืบค้นเมื่อ 18 December 2009.
  27. ↑ Peter Bradshaw (29 October 2009). "An Education". The Guardian. Guardian News and Media. สืบค้นเมื่อ 3 January 2010.
  28. ↑ "EFP jury chooses 2009 Shooting Stars". The Hollywood Reporter. 9 December 2008.
  29. ↑ Silverstein, Melissa (2 April 2010). "Interview with Shana Feste -- Writer and Director of The Greatest". The Huffington Post. HuffingtonPost.com, Inc. สืบค้นเมื่อ 21 May 2010.
  30. ↑ Karger, Dave (25 June 2010). "Academy Invites 135 New Members". Entertainment Weekly. Time Warner Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 June 2010. สืบค้นเมื่อ 27 June 2010.
  31. ↑ Noah, Sherna (15 April 2010). "Mike Leigh film in running for Palme D'Or". The Independent. Independent Print Limited. สืบค้นเมื่อ 15 April 2010.
  32. ↑ Boyrs Kit (13 August 2009). "Carey Mulligan joins 'Wall Street 2'". The Hollywood Reporter.
  33. ↑ "New Belle and Sebastian: "Write About Love" " 7 September 2010, Pitchfork
  34. ↑ "Carey Mulligan to Play Woman Battling Psychiatric Illness on New York Stage". The Hollywood Reporter. 13 January 2011. สืบค้นเมื่อ 13 January 2011.
  35. ↑ Milano, Maria (7 June 2011). "Carey Mulligan gets rave reviews for new play". InStyle. Time Warner Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-16. สืบค้นเมื่อ 8 June 2011.
  36. ↑ Brantley, Ben. "Under Pretty Skin, Madness Lurks". The New York Times.
  37. ↑ Staff "2012 BAFTA Nominations"The Guardian
  38. ↑ Hayes, Cathy (25 November 2010). "Michael Fassbender to star with Carey Mulligan in New York movie about sex". Irish Central. Irish Central LLC. สืบค้นเมื่อ 26 November 2010.
  39. ↑ Travers, Peter. "Shame movie review". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-09-02. สืบค้นเมื่อ 2018-05-31.
  40. ↑ B. Vary, Adam (15 พฤศจิกายน 2010). "Carey Mulligan lands lead role in Baz Luhrmann's film of 'The Great Gatsby'". Entertainment Weekly. Time Warner Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 November 2010. สืบค้นเมื่อ 15 November 2010.
  41. ↑ George Stark (22 May 2013). "Divine Daisy! Carey Mulligan gets it right once again at The Great Gatsby premiere in Baz Luhrmann's hometown of Sydney". Daily Mail. สืบค้นเมื่อ 28 September 2013.
  42. ↑ Galloway, Stephen (24 April 2013). "Baz Luhrmann's Despair, Drive and Gamble Behind 'Great Gatsby'". The Hollywood Reporter.
  43. ↑ Horyn, Cathy (12 October 2011). "Prada and Schiaparelli at the Met". The New York Times. The New York Times Company. สืบค้นเมื่อ 30 October 2011.
  44. ↑ McNary, David (16 September 2013). "Michael Sheen, Juno Temple Join 'Far From the Madding Crowd'". Variety. Penske Business Media. สืบค้นเมื่อ 29 September 2013.
  45. ↑ White, James (16 September 2013). "Carey Mulligan Heads Far From The Madding Crowd". Empire. Bauer Consumer Media. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 29 September 2013.
  46. ↑ Skylight review – Hare revival is a Thatcherite play for today The Observer, 22 June 2014. Retrieved 3 August 2014.
  47. ↑ "Olivier Award Nominations 2015". Olivier Awards. 9 March 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 April 2015.
  48. ↑ Healy Jr., Patrick (3 September 2014). "David Hare's 'Skylight' Coming to Broadway From London". New York Times. The New York Times Company.
  49. ↑ "Tony awards 2015 nominations – in full". The Guardian. 28 April 2015. สืบค้นเมื่อ 28 April 2015.
  50. ↑ Fleming Jr., Mike (24 July 2013). "Carey Mulligan Eyes Re-Team With 'Shame' Scribe In 'The Fury'". Deadline. Penske Business Media.
  51. ↑ Romano, Nick (23 September 2016). "Jake Gyllenhaal and Carey Mulligan join Paul Dano's Wildlife". Entertainment Weekly. สืบค้นเมื่อ 1 November 2016.
  52. ↑ Perpetua, Matthew (4 August 2011). "Marcus Mumford Gets Engaged to Carey Mulligan". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-25. สืบค้นเมื่อ 2018-05-31.
  53. ↑ Marcus, Stephanie (21 April 2012). "Carey Mulligan Marries Marcus Mumford: Actress Weds Musician In England". HuffPost.
  54. ↑ Hughes, Hilary (20 November 2013). "T Bone Burnett on the Making of Inside Llewyn Davis". Esquire.
  55. ↑ "Carey Mulligan Is Pregnant, Expecting Her First Child With Marcus Mumford". US Magazine. 8 June 2015. สืบค้นเมื่อ 26 June 2015.
  56. ↑ "Carey Mulligan Reveals Her Daughter's Name, Just Weeks After Welcoming a Baby Girl With Marcus Mumford!". E! News. 13 October 2015.
  57. ↑ Nicholl, Katie "Carey's Mulligan's Brother Owain Heads to Afghanistan" Daily Mail
  58. ↑ Jonathan Ross Show, 15 November 2014 Series 7 Episode 5 ITV; Mulligan states that her brother was formerly in the army
  59. ↑ Cronin, Emily (24 November 2010). "Black Lace Benefit for the Safe Project". Elle. Hachette Filipacchi Media. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 October 2011. สืบค้นเมื่อ 21 December 2011.
  60. ↑ Milligan, Lauren (10 May 2010). "Caring Carey". Vogue UK. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 June 2011. สืบค้นเมื่อ 10 April 2011.
  61. ↑ Brimelow, Adam (21 May 2012). "Carey Mulligan supports bid to raise dementia awareness". BBC News. สืบค้นเมื่อ 21 December 2012.
  62. ↑ "Actress Carey Mulligan to put spotlight on dementia as new Ambassador for Alzheimer's Society". Alzheimer's Society. 21 May 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 October 2012. สืบค้นเมื่อ 21 December 2012.
  63. ↑ "Carey Mulligan to 'Run to the Beat' for Alzheimer's Society". Alzheimer's Society. 16 August 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 October 2013.
  64. ↑ "Carey Mulligan to step out to fight dementia in London". Alzheimer's Society. 21 September 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 January 2013.
  65. ↑ "Carey Mulligan named War Child Global Ambassador". 26 September 2014.
  66. ↑ "Carey Mulligan Joins War Child". War Child. 21 October 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 March 2016.
  67. ↑ https://criticalwomen.blogspot.com/2015/12/women-film-critics-circle-awards-and.html

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แครี มัลลิแกน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แครี_มัลลิแกน&oldid=11165971"