เกาะซูลาเวซี

ซูลาเวซี (อินโดนีเซีย: Sulawesi) หรือเดิมเรียกว่า เซเลบีส (อังกฤษ: Celebes) ซึ่งมาจากภาษาโปรตุเกส เป็นหนึ่งในเกาะซุนดาใหญ่ 4 เกาะของประเทศอินโดนีเซีย

ซูลาเวซี
แผนที่การแบ่งเขตการปกครอง
ภูมิศาสตร์
ที่ตั้ง	เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
พิกัด	2°08′S 120°17′E
กลุ่มเกาะ	หมู่เกาะซุนดาใหญ่
เนื้อที่	174,600 ตารางกิโลเมตร
ระดับสูงสุด	3,478 เมตร
จุดสูงสุด	รันเตมารีโย
การปกครอง
ประเทศอินโดนีเซีย
จังหวัด (เมืองหลัก)	ซูลาเวซีตะวันตก (มามูจู) ซูลาเวซีเหนือ (มานาโด) ซูลาเวซีกลาง (ปาลู) ซูลาเวซีใต้ (มากัซซาร์) ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ (เกินดารี) โก-รนตาโล (โก-รนตาโล)
ประชากรศาสตร์
จำนวนประชากร	19,573,800 คน (ในปี 2562)
ความหนาแน่น	103.8 คน/ตารางกิโลเมตร

ชาวยุโรปพวกแรกที่เดินทางมายังเกาะแห่งนี้ คือ กะลาสีเรือชาวโปรตุเกส เมื่อ พ.ศ. 2055 และนับตั้งแต่ พ.ศ. 2212 เป็นต้นมา บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ก็ได้ตั้งมั่นอยู่ที่มากัซซาร์ (Makassar) และเมื่อ พ.ศ. 2448 พื้นที่ทั้งเกาะกลายเป็นส่วนหนึ่งของนิคมชาวดัตช์อินเดียตะวันออก กระทั่งอินโดนีเซียประกาศเอกราชเมื่อ พ.ศ. 2498

ที่มาของชื่อ

เดิมนั้นชาวโปรตุเกสตั้งชื่อเกาะนี้ว่า "เซเลบีส" ส่วนความหมายนั้นไม่ปรากฏชัด ในตอนแรกไม่ได้ใช้คำนี้เรียกพื้นที่ทั้งเกาะ เพราะชาวโปรตุเกสคิดว่าซูลาเวซีเป็นหมู่เกาะ ชื่อซูลาเวซีที่ใช้ในปัจจุบันมาจากคำว่า "ซูลา" (เกาะ) และ "เบซี" (เหล็ก) โดยอาจหมายถึง การนำเข้าเหล็กในอดีตจากตะกอนเหล็กที่มีอยู่มากในทะเลสาบมาตาโน (Matano)

เศรษฐกิจ

ขึ้นอยู่ที่การทำประมงและป่าไม้