อำเภอกาบัง
กาบัง เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดยะลา ทางภาคใต้ของประเทศไทย
อำเภอกาบัง | |
|---|---|
| การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
| • อักษรโรมัน | Amphoe Kabang |
| คำขวัญ: แหล่งต้นน้ำใหญ่ ชื่นใจธรรมชาติ ไม้กวาดดอกหญ้า จำปาดะพันธุ์ดี | |
 แผนที่จังหวัดยะลา เน้นอำเภอกาบัง | |
| พิกัด: 6°25′39″N 101°1′9″E / 6.42750°N 101.01917°E | |
| ประเทศ |  ไทย |
| จังหวัด | ยะลา |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 451.0 ตร.กม. (174.1 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2564) | |
| • ทั้งหมด | 25,627 คน |
| • ความหนาแน่น | 56.82 คน/ตร.กม. (147.2 คน/ตร.ไมล์) |
| รหัสไปรษณีย์ | 95120 |
| รหัสภูมิศาสตร์ | 9507 |
| ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอกาบัง หมู่ที่ 5 ตำบลกาบัง อำเภอกาบัง จังหวัดยะลา 95120 |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย | |
ที่ตั้งและอาณาเขต
แก้อำเภอกาบังตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกสุดของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอสะบ้าย้อย (จังหวัดสงขลา)
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอยะหา
- ทิศใต้ ติดต่อกับรัฐเกอดะฮ์ (ประเทศมาเลเซีย)
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอสะบ้าย้อย (จังหวัดสงขลา)
ประวัติ
แก้อำเภอกาบัง ได้รับการจัดตั้งโดยแยกพื้นที่การปกครองสองตำบลของอำเภอยะหา คือ ตำบลกาบังและตำบลบาละ เมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2534 ตามประกาศของกระทรวงมหาดไทยวันที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2533 เป็น กิ่งอำเภอกาบัง[1] และได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะเป็น อำเภอกาบัง เมื่อวันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2540 โดยมีผลตั้งแต่วันที่ 11 ตุลาคม ปีเดียวกัน[2]
ที่มาของชื่อ
แก้คำว่า กาบัง หรือ กาแบ (ยาวี: كاب; รูมี: Kabae, Kabe) เป็นภาษามลายูพื้นเมืองที่เรียกพันธุ์ไม้คล้ายกับเงาะ ซึ่งก็คือเงาะพันธุ์หนึ่ง แต่แตกต่างตรงที่ผลของพรรณไม้ชนิดนี้มีลักษณะกลม ใหญ่ ขนเกรียน ดูขรุขระ ไม่มีขนมากเหมือนเงาะ
การแบ่งเขตการปกครอง
แก้การปกครองส่วนภูมิภาค
แก้อำเภอกาบังแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 2 ตำบล 19 หมู่บ้าน ได้แก่
| 1. | กาบัง | (Kabang) | 8 หมู่บ้าน | |||||||
| 2. | บาละ | (Bala) | 11 หมู่บ้าน |
การปกครองส่วนท้องถิ่น
แก้ท้องที่อำเภอกาบังประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 2 แห่ง ได้แก่
- องค์การบริหารส่วนตำบลกาบัง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลกาบังทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลบาละ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบาละทั้งตำบล
ประชากร
แก้ประชากรส่วนมากประมาณร้อยละ 73 เป็นชาวไทยเชื้อสายมลายู มีมัสยิดทั้งหมด 16 แห่ง[4] และอีกร้อยละ 17 เป็นชาวไทยพุทธ ซึ่งมีวัดสองแห่งคือ วัดบาละและวัดคชศิลาวนาราม ส่วนมากมีอาชีพเกษตรกรรม เช่น ปลูกยางพารา ทำสวนผลไม้ และปลูกพืชไร่
อ้างอิง
แก้- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งเขตท้องที่อำเภอยะหา จังหวัดยะลา ตั้งเป็นกิ่งอำเภอกาบัง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 108 (15 ง): 1068. 31 มกราคม 2534. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-03-09. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
- ↑ "พระราชกฤษฎีกาตั้งอำเภอหนองปรือ อำเภอห้วยกระเจา อำเภอทรายทองวัฒนา อำเภอปางศิลาทอง อำเภอเนินสง่า อำเภอนาทม อำเภอพระพรหม อำเภอแม่วงก์ อำเภอสองแคว อำเภอบ้านใหม่ไชยพจน์ อำเภอไทยเจริญ อำเภอกาบัง อำเภอพยุห์ อำเภอเมืองจันทร์ อำเภอภูพาน อำเภอคลองหอยโข่ง อำเภอเขาฉกรรจ์ อำเภอนาวัง อำเภอพิบูลย์รักษ์ และอำเภอทุ่งศรีอุดม พ.ศ. ๒๕๔๐" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 114 (50 ก): 24–27. 26 กันยายน 2540. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-27. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
- ↑ ประพนธ์ เรืองณรงค์. "บทผนวกเกียรติยศ". ใน รัฐปัตตานีใน "ศรีวิชัย" เก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์. สุจิตต์ วงษ์เทศ (บรรณาธิการ). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:มติชน. 2547, หน้า 347
- ↑ มูลนิธิเพื่อคุณธรรม มัสยิดในประเทศไทย - ทำเนียบมัสยิดในจังหวัดยะลา[ลิงก์เสีย]
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- 6°22′00″N 100°58′31″E / 6.36658°N 100.97534°E
- แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ อำเภอกาบัง
- แผนที่ จาก มัลติแมป โกลบอลไกด์ หรือ กูเกิลแผนที่
- ภาพถ่ายทางอากาศ จาก เทอร์ราเซิร์ฟเวอร์
- ภาพถ่ายดาวเทียม จาก วิกิแมเปีย
 | บทความเขตการปกครองของประเทศไทยนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |