อองซิม
อองซิม (เสียชีวิตมิถุนายนหรือกรกฎาคม ค.ศ. 266[a]) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หวาง เฉิ่น (จีน: 王沈; พินอิน: Wáng Shěn) ชื่อรอง ฉู่เต้า (จีน: 處道; พินอิน: Chǔdào) เป็นนักประวัติศาสตร์ ขุนพล และขุนนางของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน หลังการปกครองของวุยก๊กสิ้นสุดลงในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 266 อองซิมรับราชการต่อไปในราชสำนักของราชวงศ์จิ้น อองซิมเขียนตำรา 5 เล่มที่รู้จักในชื่อ รวมผลงานของหวาง ฉู่เต้า (王處道集 หวางฉู่เต้าจี๋) หรือ รวมผลงานของอองซิม (王沈集 หวางเฉินจี๋) ซึ่งสูญหายไปแล้วในช่วงเวลาหนึ่งของประวัติศาสตร์ อองซิมยังเขียนเฉฺวียนจฺวิ้นเหวิน (全晉文) 14 บทอีกด้วย
อองซิม (หวาง เฉิ่น) | |
|---|---|
| 王沈 | |
| นายทหารม้ามหาดเล็ก (散騎常侍 ซานฉีฉางชื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ?–? | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ราชเลขาธิการ (尚書 ช่างชู) | |
| ดำรงตำแหน่ง ?–? | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ขุนนางมหาดเล็ก (侍中 ชื่อจง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ?–265 | |
| กษัตริย์ | โจฮอง / โจมอ / โจฮวน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ นครไท่หยวน มณฑลชานซี |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 266 |
| บุตร | หวาง จฺวิ้น |
| บุพการี |
|
| ญาติ | อองซอง (ลุง) |
| อาชีพ | นักประวัติศาสร์, ขุนพล, ขุนนาง |
| ชื่อรอง | ฉู่เต้า (處道) |
| บรรดาศักดิ์ | เฮาแห่งอันเป๋ง (安平侯 อานผิงโหว) |
ประวัติ
แก้อองซิมเป็นชาวอำเภอจิ้นหยาง (晉陽縣 จิ้นหยางเซี่ยน) เมืองไท่หยวน (太原郡 ไท่-ยฺเหวียนจฺวิ้น) ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองไท่หยวน มณฑลชานซีในปัจจุบัน[2] บิดาของอองซิมคือหวาง จี (王機) ซึ่งเสียชีวิตตั้งแต่อองซิมอยู่ในวัยเยาว์ อองซิมจึงได้รับการเลี้ยงดูโดยผู้เป็นลุงคืออองซองซึ่งภายหลังดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีโยธาธิการ (司空 ซือคง) ในราชสำนักวุยก๊ก[3] อองซองมีชื่อเสียงจากความสามารถทางวรรณกรรมและได้เข้ารับราชการกับผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์โจซองในตำแหน่งเลขานุการ ต่อมาได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเจ้าพนักงานมหาดเล็ก (侍郎 ชื่อหลาง)[4]
ในปี ค.ศ. 249 ภายหลังจากโจซองถูกสุมาอี้ที่เป็นผู้สำเร็จราชการร่วมปลดจากอำนาจ ในตอนแรกอองซิมก็สูญเสียตำแหน่งของตนแต่ภายหลังก็ได้กลับเข้ารับราชการพลเรือนในตำแหน่งขุนนางมหาดเล็ก (侍中 ชื่อจง)[5] อองซิมได้ร่วมงานกับสฺวิน อี่ (荀顗) และรฺเหวี่ยน จี๋ (阮籍) ในการเขียนตำราประวัติศาสตร์ 44 เล่ม เว่ยชู (魏書)[6] โจมอจักรพรรดิวุยก๊กทรงโปรดการอ่านตำรา พระองค์เรียกอองซิมว่าเป็น "อาจารย์วรรณกรรม" (文籍先生 เหวินจี๋เซียนเชิง)[7]
ในปี ค.ศ. 260 โจมอทรงวางแผนจะก่อรัฐประหารเพื่อชิงอำนาจคืนจากผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สุมาเจียว พระองค์ทรงเรียกอองซิม อองเหงียบ และอองเก๋งมาเข้าเฝ้าในที่รโหฐานและทรงปรึกษาในเรื่องแผนการกับทั้งสาม แต่อองซิมและอองเหงียบกลับไปรายงานเรื่องแผนการนี้กับสุมาเจียว ในที่สุดโจมอก็ถูกปลงพระชนม์โดยนายทหารของสุมาเจียว หลังโจมอสวรรคต สุมาเจียวตั้งให้อองซิมมีบรรดาศักดิ์เป็น "เฮาแห่งอันเป๋ง" (安平侯 อานผิงโหว) มีศักดินา 2,000 ครัวเรือน[8]
ในปี ค.ศ. 266 ภายหลังจากสุมาเอี๋ยนบุตรชายของสุมาเจียวโค่นล้มรัฐวุยก๊กและก่อตั้งราชวงศ์จิ้น อองซิมรับราชการต่อไปในราชสำนักของราชวงศ์จิ้นและดำรงตำแหน่งเป็นราชเลขาธิการ (尚書 ช่างชู) และนายทหารม้ามหาดเล็ก (散騎常侍 ซานฉีฉางชื่อ)[9] อองซิมเสียชีวิตหลังจากนั้นในปีเดียวกันและได้รับการแต่งตั้งย้อนหลังให้มีฐานันดรศักดิ์ระดับจฺวิ้นกง (郡公)[10]
ดูเพิ่ม
แก้หมายเหตุ
แก้- ↑ บทพระราชประวัติสุมาเอี๋ยนในจิ้นชูระบุว่าอองซิมเสียชีวิตในวันเหรินจื่อ (壬子) ในเดือน 5 ของศักราชไท่ฉื่อ (泰始) ปีที่ 2 ในรัชสมัยของสุมาเอี๋ยน[1] อย่างไรก็ตามในเดือนนั้นไม่มีวันเหรินจื่อ อองซิมน่าจะเสียชีวิตภายเดือนนั้นซึ่งเทียบได้กับช่วงเวลาระหว่างวันที่ 20 มิถุนายนถึง 19 กรกฎาคม ค.ศ. 266 ตามปฏิทินกริโกเรียน
อ้างอิง
แก้- ↑ [(泰始二年)夏五月壬子，骠骑将军博陵公王沈卒。] จิ้นชู เล่มที่ 03
- ↑ (王沈，字處道，太原晉陽人也。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (父機，魏東郡太守。沈少孤，養于從叔司空昶，事昶如父。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (好書，善屬文。大將軍曹爽辟為掾，累遷中書門下侍郎。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (及爽誅，以故吏免。後起為治書侍御史，轉秘書監。正元中，遷散騎常侍、侍中，典著作。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (與荀顗、阮籍共撰《魏書》，多為時諱，未若陳壽之實錄也。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (時魏高貴鄉公好學有文才，引沈及裴秀數於東堂講宴屬文，號沈為文籍先生，秀為儒林丈人。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (及高貴鄉公將攻文帝，召沈及王業告之，沈、業馳白帝，以功封安平侯，邑二千戶。沈既不忠於主，甚為眾論所非。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (及帝受禪，以佐命之勳，轉驃騎將軍、錄尚書事，加散騎常侍，統城外諸軍事。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
- ↑ (後沈夫人荀氏卒，將合葬，沈棺櫬已毀，更賜東園秘器。咸寧中，復追封沈為郡公。) จิ้นชู เล่มที่ 39.
บรรณานุกรม
แก้- ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
- ฝาน เสฺวียนหลิง (648). จิ้นชู.