หยาง ต้ง (จีน: 楊侗; 604–619) เป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ดั้งเดิมในพระนาม กษัตริย์แห่งเยฺว่ (越王) หรือ พระนามจีน หฺวางไท่จู่ (皇泰主), พระนามหลังสวรรคต (ถวายโดยหวัง ซื่อชง) จักรพรรดิกง (恭皇帝) พระนามเดิม เหรินจิ่น (仁謹) เป็นจักรพรรดิของจีนสมัยราชวงศ์สุย ระหว่างเกิดความวุ่นวายที่แผ่ไปทั่วอาณาจักรสุยในช่วงปลายประวัติศาสตร์ราชวงศ์ จักรพรรดิสุยหยางพระอัยกาของพระองค์ ปล่อยให้พระองค์ดูแลเมืองหลวงทางตะวันออก ลั่วหยาง และหลังจากที่จักรพรรดิสุยหยางถูกปลงพระชนม์โดยนายพลอวี้เหวินฮั่วจี๋ในปีค.ศ. 618 ขุนนางราชวงศ์สุยในลั่วหยางประกาศให้หยาง ตง เป็นจักรพรรดิ อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าหนึ่งในขุนนางเหล่านั้น หวัง ซื่อชง ก็ได้ยึดอำนาจ และในปีค.ศ. 619 หยาง ตง ได้สละราชบัลลังก์แก่เขา สิ้นสุดราชวงศ์สุย ในไม่ช้าพระองค์ก็ถูกปลงพระชนม์ตามคำสั่งของหวัง ซื่อชง

จักรพรรดิสุยกง
隋恭帝
จักรพรรดิราชวงศ์สุย (ตะวันออก)
ครองราชย์22 มิถุนายน ค.ศ. 618[1][2] – 23 May 619[3][4]
ประสูติค.ศ. 604[5]
สวรรคตกรกฎาคม ค.ศ. 619[6][7]
พระนามเต็ม
สกุล: หยาง (楊, Yáng)
พระนาม: ต้ง (侗, Dòng)
พระสมัญญานาม
กง (恭)
ราชวงศ์ราชวงศ์สุย
พระราชบิดาหยาง เจ้า
พระราชมารดาพระชายาหลิว

อ้างอิง

แก้
  1. "中央研究院". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-09-11. สืบค้นเมื่อ 2021-09-11.
  2. Zizhi Tongjian, vol. 185.
  3. "中央研究院". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-09-11. สืบค้นเมื่อ 2021-09-11.
  4. Zizhi Tongjian, vol. 187.
  5. Book of Sui, vol. 5.
  6. Academia Sinica Chinese-Western Calendar Converter เก็บถาวร 2010-05-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  7. Zizhi Tongjian, vol. 187.